Leadership by metaphors and storytelling

Abstract

Metaphors and storytelling are important communication tools that bear a significant role in leadership and organizational life. Furthermore, they are widely considered powerful tools that can be utilized for the enhancement of leadership effectiveness. Leaders have used metaphors and storytelling to enhance their written and verbal communication from ancient times since Aristotle to the modern age. In fact history has recorded numerous cases where leaders (be it company or country leaders) have resorted to using them in order to more effectively and clearly convey their thoughts, captivate, and convince their audience, under normal situations, as well as in times of crisis. Accordingly, in the present research we focus on the use of storytelling and metaphors by leaders within corporate settings, as well as by country leaders in times of crisis. Aiming to contribute to the field of leadership through metaphors and storytelling, we conducted three research studies (Studies 1, 2, & 3) in the context of this thesis. Studies 1 and 2 were case studies, through which the utilization of metaphors and storytelling by country (political) leaders was examined in the context of two crises (a health crisis and a war conflict). Study 3 was a questionnaire survey study, where executives in Greek companies participated, in order to ascertain the effect of transformational leadership, the use of metaphors, and the use of storytelling by leaders, on the persuasiveness of leaders towards their subordinates. Different categories and taxonomies of metaphors and stories have been suggested in the literature. Moreover, several different types of metaphors and stories with different foci and content have been used in leaders’ discourse during crises in the past. In the context of studies 1 and 2, we investigated the following research question: “What types of metaphors and storytelling techniques do political leaders use in contemporary times of crises, and to what extent? Does the intensity with which political leaders use metaphors and stories fluctuate based on the severity of the crisis faced?”. Accordingly, we adopted a case study research methodology to analyze the statements of two country leaders in contemporary times of crisis as per their content in different types of metaphors and stories (both qualitatively, as well as quantitatively). Both cases were selected purposefully, as they represented cases where the successfulness of the communication strategy followed was widely and internationally acknowledged and acclaimed. Moreover, as existing taxonomies offer different perspectives that have found use in past studies within the same context, in this study we have constructed and utilize our own respective taxonomies of metaphors and stories by combining and synthesizing different views towards better categorizing the use of metaphors and stories by political leaders in specific. In Study 1 we perform an analysis of the public statements and addresses of the prime-minister of Greece during the Covid-19 health crisis. Similarly, in Study 2 we perform an analysis of the public statements and addresses of the president of Ukraine in the outbreak of the conflict of 2022. Based on existing evidence, their effectiveness in convincing their subordinates and conveying their intended meaning either nationally or internationally during the forementioned crises has been widely recognized. Our analysis reveals that both leaders have consistently utilized metaphors and storytelling in their efforts to be more convincing and empowering. We also find that the higher the intensity of the crisis, the more pronounced the use of metaphors and stories. We accordingly provide an analysis of the types and frequency of use for the forementioned communication tools. Reflecting on our findings, we provide specific insight for practice by leaders, discuss theoretical implications, and suggest directions for future research. Having confirmed the fact that persuasive leaders use metaphors and stories in times of crises in the context of studies 1 and 2, in Study 3 we went on to test the causality in these relationships. More specifically, we decided to test the hypothesis that the utilization of metaphors and stories by leaders positively affects their persuasiveness towards their subordinates. Moreover, bearing in mind the fact that literature suggests that transformational leaders have reportedly used metaphors and stories in their communication, we also went on to test the hypothesis that transformational leadership is positively correlated with the utilization of metaphors and stories. Finally, based on existing insight from the literature, we also decided to confirm the hypothesis that transformational leadership is correlated with Persuasion. To test our hypotheses, we conducted a questionnaire survey with N=149 employees (the majority of which in executive positions) in Greece. Reviewing the correlations between our researched variables and the demographic characteristics of our sample we found that the older the participant, the less transformational their leader. We also found that the older the participant, the less probable that their leader would employ storytelling, while the larger the organization where they were employed, the less stories their leader would utilize. At the same time, we found an indication that the larger the organization where the participants were employed, the less persuasive their leader was. A subsequent analysis of the inter-correlations between the constructs included in our research model revealed that the more transformational a leader is perceived, the more stories and metaphors they use, and the more persuasive they are towards their subordinates. Moreover, the more metaphors and stories a leader utilizes, the more persuasive they are towards their subordinates. Finally, we also found that leaders who employ metaphors in their discourse tended to also employ storytelling (and vice-versa). Further to the examination of the correlations between constructs, we proceeded to conduct a multiple linear regression to test our hypothesized model, which included transformational leadership, the utilization of metaphors, and the utilization of storytelling by leaders. The model explained 60.12 per cent of the variance in persuasiveness of leaders towards their subordinates. Moreover, we found that out of the three predicting variables, transformational leadership makes the largest unique contribution, storytelling also made a statistically significant contribution, while the contribution of metaphors to the model was much smaller, and non-statistically significant. Therefore, based on all the attained results in Study 3, we propose that leaders should exhibit both the characteristics of transformational leadership, as well as strive to utilize metaphors and storytelling in their organizational routines, in order to more optimally persuade their subordinates. Our findings from Studies 1 & 2 contribute to existing theory in four ways. First, combining insight from existing taxonomies, we have provided two taxonomies – a taxonomy of metaphors and a taxonomy of stories – that can be utilized in the context of studies that analyze the utilization of metaphors and storytelling, especially by leaders. Second, we have confirmed and provided additional support for the fact that, as already evident by past research, political leaders indeed use metaphors and storytelling in times of crises. Moreover, we have provided evidence that this fact remains true, and that metaphors and storytelling continue to remain relevant in the contemporary setting. Third, we have provided insight with regards to the types of metaphors and stories that have successfully been used by leaders in times of crises to engage and motivate. Finally, our research has added to existing literature, by providing evidence that the use of these tools (metaphors and storytelling) by leaders becomes more intense, as the situations of the crisis faced intensify. This insight may be used by researchers, in order to conduct similar investigations in the future, taking into account both the types of metaphors and/or stories that can be investigated in analyses of leaders’ communication patterns. Our findings from Study 3 contribute to existing theory in four ways. First, by providing an examination of the of the combined effect of the leader's use of metaphors and storytelling on persuasiveness. Past studies have examined the effect of metaphors and storytelling in separation, while the insight has mainly been qualitative. Second, we provide an assessment of the combined effect of transformational leadership, in combination with the utilization of both metaphors and stories on leaders’ persuasiveness. To our knowledge, this is the first study where this combined effect is studied. Third, we provide a quantitative assessment of the correlation between the utilization of metaphors and stories by leaders, as well as the correlation between transformational leadership and the utilization of both these communicational tools. Although past research has shed light on examples of transformational leaders that have utilized metaphors and storytelling, such a quantitative connection has, to our knowledge, not been attempted in the past. Moreover, as the utilization of metaphors and stories was correlated for leaders, this leads us to deduce that leaders who use metaphors tend to also use storytelling (and vice versa). Fourth, examining the effect of transformational leadership, combined with the utilization of metaphors and storytelling, on leaders’ persuasiveness, we have uncovered an overshadowing effect of storytelling and transformational leadership on metaphors' contribution to leaders' persuasiveness. This has allowed us to deduce that in view of the effect of the utilization of storytelling by transformational leaders, the statistical significance of the use of metaphors ceases to exist. Apart from their theoretical value, our findings from Studies 1 and 2 also bear significant practical contribution. First, the taxonomy of metaphors and stories that we provide, can be utilized in order to organize and articulate the delivery of speeches by leaders in the future. Moreover, the types of metaphors and stories that, based on our analysis, have been successfully utilized in contemporary crises by leaders, can also be utilized by leaders, towards more successfully conveying the intended meaning, as well as convincing, and attaining their intended results, especially when facing future crises. Therefore, apart from the prescription to utilize metaphors and storytelling, they can gain insight as per what types of metaphors and stories to use, as well as how intensely. Moreover, according to our findings, in times of crisis future leaders would gain by employing both metaphors and storytelling with increasing intensity/frequency according to the severity of the situation faced, to gain the trust and convince their audience towards supporting their decisions, as well as earning their support towards a shared cause. At the same time, should the audience share common backgrounds (such as culture, or religion), it is also suggested that the theme of the metaphors and stories employed by the leaders should be shaped to fit their audiences’ shared cultural/ethnic/religious/historical background and/or shared values and beliefs. The attained results from Study 3 also bear their respective practical contribution accordingly. According to our findings, we find that leaders who aim to increase their persuasiveness towards their subordinates, should strive to be transformational, as well as utilize metaphors and stories. However, owing to the overshadowing effect of adhering to the behaviours of transformational leadership and utilizing storytelling, over the importance of utilizing metaphors, our findings prescribe that transformational leaders should strive to include more storytelling in their discourse above and before the utilization of metaphors. In essence, this provides evidence that using stories may be more effective and impactful for transformational leaders than using metaphors. However, the utilization of both metaphors and storytelling still remains impactful on persuasion and leaders should examine utilizing both means of expression in their organizational communication.

Οι μεταφορές και η αφήγηση ιστοριών είναι σημαντικά εργαλεία επικοινωνίας που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ηγεσία και την οργανωσιακή ζωή. Επιπλέον, θεωρούνται ευρέως ισχυρά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιηθούν για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της ηγεσίας. Οι ηγέτες έχουν χρησιμοποιήσει τις μεταφορές και την αφήγηση ιστοριών για να ενισχύσουν τη γραπτή και προφορική τους επικοινωνία από την αρχαιότητα, από τον Αριστοτέλη, μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Στην πραγματικότητα, η ιστορία έχει καταγράψει πολυάριθμες περιπτώσεις όπου οι ηγέτες (είτε πρόκειται για ηγέτες εταιρειών είτε για ηγέτες χωρών) κατέφυγαν στη χρήση τους προκειμένου να μεταφέρουν αποτελεσματικότερα και σαφέστερα τις σκέψεις τους, να γοητεύσουν και να πείσουν το ακροατήριό τους, τόσο σε κανονικές συνθήκες όσο και σε περιόδους κρίσης. Κατά συνέπεια, στην παρούσα έρευνα εστιάζουμε στη χρήση της αφήγησης και των μεταφορών από τους ηγέτες σε εταιρικά πλαίσια, καθώς και από τους ηγέτες χωρών σε περιόδους κρίσης. Με στόχο να συνεισφέρουμε στο πεδίο της ηγεσίας μέσω των μεταφορών και της αφήγησης ιστοριών, πραγματοποιήσαμε τρεις ερευνητικές μελέτες (Μελέτες 1, 2, & 3) στο πλαίσιο της παρούσας διατριβής. Οι Μελέτες 1 και 2 ήταν μελέτες περίπτωσης (case studies), μέσω των οποίων εξετάστηκε η αξιοποίηση των μεταφορών και της αφήγησης ιστοριών από τους (πολιτικούς) ηγέτες χωρών στο πλαίσιο δύο κρίσεων (μιας υγειονομικής κρίσης και μιας πολεμικής σύρραξης). Η μελέτη 3 ήταν μια έρευνα ερωτηματολογίου, στην οποία συμμετείχαν στελέχη ελληνικών επιχειρήσεων, προκειμένου να διαπιστωθεί η επίδραση της μετασχηματιστικής ηγεσίας, της χρήσης μεταφορών και της χρήσης της αφήγησης από τους ηγέτες, στην πειστικότητα των ηγετών προς τους υφισταμένους τους. Στη βιβλιογραφία έχουν προταθεί διάφορες κατηγορίες και ταξινομήσεις των μεταφορών και των ιστοριών. Επιπλέον, στο παρελθόν έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετοί διαφορετικοί τύποι μεταφορών και ιστοριών με διαφορετικές εστίες και περιεχόμενο στο λόγο των ηγετών κατά τη διάρκεια κρίσεων. Στο πλαίσιο των μελετών 1 και 2, διερευνήσαμε το ακόλουθο ερευνητικό ερώτημα: "Τι είδους μεταφορές και τεχνικές αφήγησης ιστοριών χρησιμοποιούν οι πολιτικοί ηγέτες στη σύγχρονη εποχή των κρίσεων και σε ποιο βαθμό; Η ένταση με την οποία οι πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν μεταφορές και ιστορίες κυμαίνεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της κρίσης που αντιμετωπίζουν;". Κατά συνέπεια, υιοθετήσαμε μια ερευνητική μεθοδολογία μελέτης περίπτωσης για να αναλύσουμε τις δηλώσεις δύο ηγετών χωρών σε σύγχρονες περιόδους κρίσης ως προς το περιεχόμενό τους σε διαφορετικούς τύπους μεταφορών και ιστοριών (τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά). Και οι δύο περιπτώσεις επιλέχθηκαν σκόπιμα, καθώς αντιπροσώπευαν περιπτώσεις όπου η επιτυχία της επικοινωνιακής στρατηγικής που ακολουθήθηκε αναγνωρίστηκε και επικροτήθηκε ευρέως και διεθνώς. Επιπλέον, καθώς οι υπάρχουσες ταξινομίες προσφέρουν διαφορετικές οπτικές γωνίες που έχουν βρει χρήση σε προηγούμενες μελέτες στο ίδιο πλαίσιο, στην παρούσα μελέτη κατασκευάσαμε και αξιοποιήσαμε τις δικές μας αντίστοιχες ταξινομίες των μεταφορών και των ιστοριών συνδυάζοντας και συνθέτοντας διαφορετικές απόψεις προς την κατεύθυνση της καλύτερης κατηγοριοποίησης της χρήσης μεταφορών και ιστοριών από τους πολιτικούς ηγέτες συγκεκριμένα. Στη Μελέτη 1 πραγματοποιούμε ανάλυση των δημόσιων δηλώσεων και ομιλιών του πρωθυπουργού της Ελλάδας κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης του Covid-19. Ομοίως, στη Μελέτη 2 πραγματοποιούμε ανάλυση των δημόσιων δηλώσεων και ομιλιών του προέδρου της Ουκρανίας κατά το ξέσπασμα της πολεμικής σύρραξης του 2022. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, έχει αναγνωριστεί ευρέως η αποτελεσματικότητά και των δυο προαναφερθέντων ηγετών στο να πείσουν τους υφισταμένους τους και να μεταδώσουν το επιδιωκόμενο νόημα είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο κατά τη διάρκεια των προαναφερόμενων κρίσεων. Η ανάλυσή μας αποκαλύπτει ότι και οι δύο ηγέτες χρησιμοποίησαν σταθερά μεταφορές και αφηγήσεις ιστοριών στην προσπάθειά τους να είναι πιο πειστικοί και ενδυναμωτικοί. Διαπιστώνουμε επίσης ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η ένταση της κρίσης, τόσο πιο έντονη ήταν η χρήση μεταφορών και ιστοριών. Αντίστοιχα, παρέχουμε μια ανάλυση των τύπων και της συχνότητας χρήσης των προαναφερθέντων εργαλείων επικοινωνίας. Αναλογιζόμενοι τα ευρήματά μας, παρέχουμε συγκεκριμένες πληροφορίες για την πρακτική των ηγετών, συζητάμε τις θεωρητικές επιπτώσεις και προτείνουμε κατευθύνσεις για μελλοντική έρευνα. Έχοντας επιβεβαιώσει το γεγονός ότι οι ηγέτες χρησιμοποιούν μεταφορές και ιστορίες σε περιόδους κρίσεων προκειμένου να γίνονται πειστικοί, στο πλαίσιο των μελετών 1 και 2, στη μελέτη 3 προχωρήσαμε στον έλεγχο της αιτιότητας στις σχέσεις αυτές. Πιο συγκεκριμένα, αποφασίσαμε να ελέγξουμε την υπόθεση ότι η χρήση μεταφορών και ιστοριών από τους ηγέτες επηρεάζει θετικά την πειστικότητά τους προς τους υφισταμένους τους. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η βιβλιογραφία δείχνει ότι οι μετασχηματιστικοί ηγέτες φέρονται να χρησιμοποιούν διαχρονικά μεταφορές και ιστορίες στην επικοινωνία τους, προχωρήσαμε επίσης στον έλεγχο της υπόθεσης ότι η μετασχηματιστική ηγεσία συσχετίζεται θετικά με τη χρήση μεταφορών και ιστοριών. Τέλος, με βάση τις υπάρχουσες γνώσεις από τη βιβλιογραφία, αποφασίσαμε επίσης να επιβεβαιώσουμε την υπόθεση ότι η μετασχηματιστική ηγεσία συσχετίζεται με την πειθώ. Για να ελέγξουμε τις υποθέσεις μας στη μελέτη 3, πραγματοποιήσαμε μια έρευνα ερωτηματολογίου με Ν=149 υπαλλήλους (η πλειοψηφία των οποίων σε διευθυντικές θέσεις) στην Ελλάδα. Ανασκοπώντας τις συσχετίσεις μεταξύ των μεταβλητών που ερευνήσαμε και των δημογραφικών χαρακτηριστικών του δείγματός μας, διαπιστώσαμε ότι όσο μεγαλύτερης ηλικίας είναι ο συμμετέχων, τόσο λιγότερο μετασχηματιστικός είναι ο ηγέτης του. Διαπιστώσαμε επίσης ότι όσο μεγαλύτερος ήταν ο συμμετέχων, τόσο λιγότερο πιθανό ήταν ο ηγέτης τους να χρησιμοποιήσει την αφήγηση ιστοριών, ενώ όσο μεγαλύτερος ήταν ο οργανισμός στον οποίο εργάζονταν, τόσο λιγότερες ιστορίες χρησιμοποιούσε ο ηγέτης τους. Ταυτόχρονα, βρήκαμε μια ένδειξη ότι όσο μεγαλύτερος ήταν ο οργανισμός στον οποίο απασχολούνταν οι συμμετέχοντες, τόσο λιγότερο πειστικός ήταν ο ηγέτης τους. Μια επακόλουθη ανάλυση των αλληλοσυσχετίσεων μεταξύ των παραμέτρων που περιλαμβάνονται στο ερευνητικό μας μοντέλο αποκάλυψε ότι όσο πιο μετασχηματιστικός θεωρείται ένας ηγέτης, τόσο περισσότερες ιστορίες και μεταφορές χρησιμοποιεί και τόσο πιο πειστικός είναι προς τους υφισταμένους του. Επιπλέον, όσο περισσότερες μεταφορές και ιστορίες χρησιμοποιεί ένας ηγέτης, τόσο πιο πειστικός είναι προς τους υφισταμένους του. Τέλος, διαπιστώσαμε επίσης ότι οι ηγέτες που χρησιμοποιούν μεταφορές στο λόγο τους τείνουν να χρησιμοποιούν επίσης την αφήγηση ιστοριών (και το αντίστροφο). Σε συνέχεια της εξέτασης των συσχετίσεων μεταξύ των παραμέτρων του μοντέλου μας, προχωρήσαμε στη διεξαγωγή πολλαπλής γραμμικής παλινδρόμησης για να ελέγξουμε το υποθετικό μας μοντέλο, το οποίο περιλάμβανε τη μετασχηματιστική ηγεσία, τη χρήση μεταφορών και τη χρήση της αφήγησης από τους ηγέτες. Το μοντέλο εξήγησε το 59,3 % της διακύμανσης της πειστικότητας των ηγετών προς τους υφισταμένους τους. Επιπλέον, διαπιστώσαμε ότι από τις τρεις μεταβλητές πρόβλεψης, η μετασχηματιστική ηγεσία έχει τη μεγαλύτερη μοναδική συνεισφορά, η αφήγηση ιστοριών είχε επίσης στατιστικά σημαντική συνεισφορά, ενώ η συνεισφορά των μεταφορών στο μοντέλο ήταν πολύ μικρότερη και μη στατιστικά σημαντική. Επομένως, με βάση όλα τα επιτευχθέντα αποτελέσματα της Μελέτης 3, προτείνουμε ότι οι ηγέτες θα πρέπει να επιδεικνύουν τόσο τα χαρακτηριστικά της μετασχηματιστικής ηγεσίας, όσο και να προσπαθούν να χρησιμοποιούν τις μεταφορές και την αφήγηση ιστοριών στην οργανωσιακή τους καθημερινότητα, προκειμένου να πείθουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους υφισταμένους τους.Τα ευρήματά μας από τις Μελέτες 1 & 2 συμβάλλουν στην υπάρχουσα θεωρία με τέσσερις τρόπους. Πρώτον, συνδυάζοντας γνώσεις από υπάρχουσες ταξινομίες, παρέχουμε δύο ταξινομίες – μια ταξινομία των μεταφορών και μια ταξινομία των ιστοριών – που μπορούν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο μελετών που αναλύουν τη χρήση των μεταφορών και της αφήγησης ιστοριών, ιδίως από τους ηγέτες. Δεύτερον, επιβεβαιώσαμε και δώσαμε πρόσθετη στήριξη στο γεγονός ότι, όπως έχει ήδη διαφανεί από προηγούμενες έρευνες, οι πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν πράγματι μεταφορές και αφηγήσεις ιστοριών σε περιόδους κρίσεων. Επιπλέον, έχουμε παράσχει αποδείξεις ότι το γεγονός αυτό παραμένει αληθινό και ότι οι μεταφορές και η αφήγηση ιστοριών συνεχίζουν να παραμένουν επίκαιρες στο σύγχρονο περιβάλλον. Τρίτον, έχουμε παράσχει πληροφορίες όσον αφορά τους τύπους μεταφορών και ιστοριών που έχουν χρησιμοποιηθεί επιτυχώς από τους ηγέτες σε περιόδους κρίσεων για να εμπνεύσουν και να παρακινήσουν. Τέλος, η έρευνά μας προσέθεσε στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, παρέχοντας στοιχεία ότι η χρήση αυτών των εργαλείων (μεταφορές και αφήγηση ιστοριών) από τους ηγέτες γίνεται πιο έντονη, καθώς οι καταστάσεις της κρίσης που αντιμετωπίζουν εντείνονται. Η διαπίστωση αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους ερευνητές, προκειμένου να διεξάγουν παρόμοιες έρευνες στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τους τύπους των μεταφορών ή/και των ιστοριών που μπορούν να διερευνηθούν στις αναλύσεις των επικοινωνιακών προτύπων των ηγετών. Τα ευρήματά μας από τη Mελέτη 3 συμβάλλουν στην υπάρχουσα θεωρία με τέσσερις τρόπους. Πρώτον, παρέχοντας μια εξέταση της συνδυασμένης επίδρασης των μεταφορών και της αφήγησης ιστοριών στην πειστικότητα. Προηγούμενες μελέτες έχουν εξετάσει την επίδραση των μεταφορών και της αφήγησης ιστοριών χωριστά, ενώ η συσσωρευμένη γνώση ήταν κυρίως ποιοτική. Δεύτερον, παρέχουμε μια αξιολόγηση της συνδυασμένης επίδρασης της μετασχηματιστικής ηγεσίας, σε συνδυασμό με τη χρήση τόσο των μεταφορών όσο και των ιστοριών στην πειστικότητα των ηγετών. Εξ όσων γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη μελέτη στην οποία μελετάται αυτή η συνδυασμένη επίδραση. Τρίτον, παρέχουμε μια ποσοτική αξιολόγηση της συσχέτισης μεταξύ της χρήσης των μεταφορών και των ιστοριών από τους ηγέτες, καθώς και της συσχέτισης μεταξύ της μετασχηματιστικής ηγεσίας και της χρήσης και των δύο αυτών επικοινωνιακών εργαλείων. Αν και προηγούμενες έρευνες έχουν ρίξει φως σε παραδείγματα μετασχηματιστικών ηγετών που έχουν χρησιμοποιήσει μεταφορές και αφηγήσεις, μια τέτοια ποσοτική σύνδεση δεν έχει, εξ όσων γνωρίζουμε, επιχειρηθεί στο παρελθόν. Επιπλέον, καθώς η χρήση των μεταφορών συσχετίστηκε με τη χρήση των ιστοριών, αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι ηγέτες που χρησιμοποιούν μεταφορές τείνουν να χρησιμοποιούν και την αφήγηση ιστοριών (και το αντίστροφο). Τέταρτον, εξετάζοντας την επίδραση της μετασχηματιστικής ηγεσίας, σε συνδυασμό με τη χρήση των μεταφορών και της αφήγησης ιστοριών, στην πειστικότητα των ηγετών, αποκαλύψαμε μια επισκιαστική επίδραση της αφήγησης ιστοριών και της μετασχηματιστικής ηγεσίας στη συμβολή των μεταφορών στην πειστικότητα των ηγετών. Αυτό μας επέτρεψε να συμπεράνουμε ότι ενόψει της επίδρασης της αξιοποίησης της αφήγησης από τους μετασχηματιστικούς ηγέτες, η στατιστική σημασία της χρήσης των μεταφορών παύει να υφίσταται.Εκτός από τη θεωρητική τους αξία, τα ευρήματά μας από τις μελέτες 1 και 2 έχουν επίσης σημαντική πρακτική συμβολή. Πρώτον, η ταξινόμηση των μεταφορών και των ιστοριών που παρέχουμε, μπορεί να αξιοποιηθεί προκειμένου να οργανωθεί και να αρθρωθεί η εκφώνηση ομιλιών από τους ηγέτες στο μέλλον. Επιπλέον, οι τύποι μεταφορών και ιστοριών που, με βάση την ανάλυσή μας, έχουν χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε σύγχρονες κρίσεις από ηγέτες, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν από τους ηγέτες, προς την κατεύθυνση της επιτυχέστερης μετάδοσης του επιδιωκόμενου νοήματος, καθώς και της πειστικότητας και της επίτευξης των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων, ιδίως όταν αντιμετωπίζουν μελλοντικές κρίσεις. Ως εκ τούτου, εκτός από την απλή οδηγία για χρήση μεταφορών και ιστοριών, μπορούν να αποκτήσουν εικόνα σχετικά με το τι είδους μεταφορές και ιστορίες πρέπει να χρησιμοποιήσουν, καθώς και με ποια ένταση αι συχνότητα. Σύμφωνα με τα ευρήματά μας, σε περιόδους κρίσης οι μελλοντικοί ηγέτες θα κέρδιζαν χρησιμοποιώντας τόσο τις μεταφορές όσο και την αφήγηση ιστοριών με αυξανόμενη ένταση/συχνότητα ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης που αντιμετωπίζουν, για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και να πείσουν το ακροατήριό τους να υποστηρίξει τις αποφάσεις τους, καθώς και να κερδίσουν την υποστήριξή τους προς έναν κοινό σκοπό. Ταυτόχρονα, εάν το ακροατήριο έχει κοινό υπόβαθρο (όπως πολιτιστικό ή θρησκευτικό), προτείνεται επίσης ότι το θέμα των μεταφορών και των ιστοριών που χρησιμοποιούν οι ηγέτες θα πρέπει να διαμορφωθεί έτσι ώστε να ταιριάζει με το κοινό πολιτισμικό/εθνικό/θρησκευτικό/ιστορικό υπόβαθρο ή/και τις κοινές αξίες και πεποιθήσεις του ακροατηρίου τους.Τα αποτελέσματα της Μελέτης 3 έχουν επίσης την αντίστοιχη πρακτική συμβολή τους. Σύμφωνα με τα ευρήματά μας, διαπιστώνουμε ότι οι ηγέτες που στοχεύουν να αυξήσουν την πειστικότητά τους προς τους υφισταμένους τους, θα πρέπει να προσπαθούν να είναι μετασχηματιστικοί, καθώς και να χρησιμοποιούν μεταφορές και ιστορίες. Ωστόσο, λόγω της επισκιαστικής επίδρασης της προσήλωσης στις συμπεριφορές της μετασχηματιστικής ηγεσίας και της αξιοποίησης της αφήγησης ιστοριών, επί της σημασίας της αξιοποίησης των μεταφορών, τα ευρήματά μας προδιαγράφουν ότι οι μετασχηματιστικοί ηγέτες θα πρέπει να προσπαθήσουν να συμπεριλάβουν περισσότερη αφήγηση ιστοριών στο λόγο τους πάνω και πριν από τη χρήση των μεταφορών. Στην ουσία, συμπεραίνουμε ότι η χρήση ιστοριών μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική για τους μετασχηματιστικούς ηγέτες από ότι η χρήση μεταφορών. Ωστόσο, καθώς η χρήση τόσο των μεταφορών όσο και της αφήγησης παραμένουν ακόμα επιδραστικές στην πειθώ, οι ηγέτες θα πρέπει να εξετάσουν και την ταυτόχρονη ένταξη και χρήση και των δύο μέσων έκφρασης στην οργανωσιακή τους επικοινωνία.