Χρήση αυτόλογου λίπους για αντιμετώπιση ρικνωτικής κάψας μετα τοποθέτηση στερεής σιλικόνης σε πειραματόζωα

Abstract

Background: In this experimental study we investigated whether fat placement in the pocket during implant insertion affects capsule formation. Materials and Methods: Twenty albino Wistar rats, 400 g each, were used. The rats were divided into two groups, A and B, of 10 rats each. At the dorsum of each rat, four pockets (2x2 cm each) were dissected, two left and two right of the midline. In each pocket, a 1x1x1.5 cm silicone implant was inserted. In the two left pockets, only silicone implants were placed (control). In the two right pockets, 0.4 ml of fat was injected around the implant. Animals in the group A were sacrificed 2 months postoperatively, and those in group B were sacrificed 4 months postoperatively. The implants were dissected with the capsule and sent for histopathologic examination. Results: The data of the fat transfer group was compared with control in groups A and B. Capsule thickness, neovascularization, myofibroblast layer thickness, and mast cell population demonstrated no statistically significant difference in either group A (p=0.385, p=0.862, p=0.874, and p=0.210, respectively) or group B (p=0.338, p=1.000, 0.288, and p=0.344, respectively). Inflammation was marginally statistically significantly less (p=0.07) at 4 months (group B) in the fat transfer group compared to the control group. Likewise, cellularity was statistically significantly less (p=0.019) at 4 months for the fat transfer group compared with the control group. Likewise, cellularity was statistically significantly less (p=0.019) at 4 months for the fat transfer group compared with the control group. Conclusions: Fat injection in the pocket during implant placement may reduce inflammation and cellularity of capsules and predispose to faster capsule maturation. Fat transfer around implants may positively affect implant-based breast reconstruction and/or breast augmentation.

Εισαγωγή: Σε αυτή την πειραματική μελέτη διερευνούμε αν η έγχυση λίπους περιενθεματικά κατά τη στιγμή τοποθέτησης του ενθέματος στη θήκη του, επηρεάζει τη δημιουργία κάψας. Υλικό και Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν 20 albino Wistar αρουραίοι, 400 gr ο καθένας. Οι αρουραίοι διαχωρίστηκαν σε 2 ομάδες, Α και Β που περιελάμβαναν 10 αρουραίους η καθεμία με τυχαία κατανομή. Στη ράχη κάθε πειραματοζώου παρασκευάστηκαν τέσσερις θήκες (2x2 cm η καθεμία), 2 αριστερά και 2 δεξιά της μέσης γραμμής. Σε κάθε θήκη εισήχθη ένα ένθεμα σιλικόνης 1x1x1.5 cm. Στις 2 αριστερές θήκες τοποθετήθηκε μόνο το ένθεμα σιλικόνης. Στις 2 δεξιές θήκες τοποθετήθηκε το ένθεμα σιλικόνης και 0.4 ml λίπους γύρω από το ένθεμα. Τα πειραματόζωα της ομάδας Α θανατώνονταν 2 μήνες μετεγχειρητικά, ενώ αυτά της ομάδας Β, 4 μήνες μετεγχειρητικά. Με την ολοκλήρωση του πειράματος τα ενθέματα παρασκευάζονταν με την κάψα που τα περιέβαλε και αποστέλλονταν για ιστολογική εκτίμηση. Αποτελέσματα: Τα δεδομένα από τις θήκες με την λιποέγχυση κατά την εισαγωγή του ενθέματος συγκρίθηκαν με τα δεδομένα από τις θήκες ελέγχου στις ομάδες Α και Β. Το πάχος της κάψας, η νεοαγγείωση, το πάχος της στοιβάδας μυοϊνοβλαστών και ο πληθυσμός των μαστοκυττάρων δεν έδειξαν στατιστικά σημαντική διαφορά στις ομάδες Α (p=0,385, p=0,862, p=0,874, and p=0,210, αντίστοιχα) και Β (p=0,338, p=1,000, 0,288, and p=0,344, αντίστοιχα). Η φλεγμονή ήταν οριακά στατιστικά σημαντικά μικρότερη (p=0,07) στους 4 μήνες (ομάδα B) στην ομάδα με τη λιπομεταφορά σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Ομοίως, η κυτταροβρίθεια ήταν στατιστικά σημαντικά λιγότερη (p=0,019) στους 4 μήνες στην ομάδα με τη λιπομεταφορά σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Συμπεράσματα: Η έγχυση λίπους στη θήκη κατά την εισαγωγή του ενθέματος μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή και την κυτταροβρίθεια στις περιενθεματικές κάψες και να προδιαθέσει σε ταχύτερη ωρίμανσή τους. Η λιπομεταφορά πέριξ των ενθεμάτων μπορεί να επηρεάσει θετικά την αποκατάσταση και/ή αυξητική με ενθέματα.