Διερεύνηση του αγγειογενετικού δυναμικού ενδομητριωσικών βλαβών σε διαγονιδιακό ζωικό πρότυπο

Abstract

Introduction: Peroxisome proliferator-activated receptors (PPARs) have been proposed as a medical treatment against endometriosis in preclinical and clinical studies. Their effect seems to be triggered through the suppression of angiogenesis. In the present study, we used a transgenic animal model with a loss of expression of PPAR-alpha receptors to examine their effect on the course of surgically induced endometriotic lesions.Methods: Ten C57BL/6 mice that served as controls and 10 B6;129S4-PPARatm1Gonz/J t transgenic mice characterized by absolute loss of expression of PPAR-alpha receptors were used for induction of endometriosis with a previously described surgical technique.Results: Five animals (50%) exhibited abundant endometriotic crypts in the control group whereas only one (10%) animal in the transgenic experimental group had a similar pathological image. Neo-vascularization significantly differed among the two groups (p=0.034) favoring the control group as it was extremely limited in half of the PPAR-alpha null animals. The median inflammation score was 2.5 (1-4) in the P B6;129S4-PPARatm1Gonz/J group, whereas it was minimal, 1 (0-2), in the C57BL/6 group. However, these differences were not statistically significant (p=0.101). The fibroblastic activity was also very limited in the PPAR-alpha-deficient model, whereas animals belonging to the control group exhibited an intermediate increase of this index (p=0.022).Conclusion: Surgically induced endometriotic implants in animals with loss of expression of PPAR-alpha receptors exhibit significant differences in their pathology compared to lesions induced in control animals. This information suggests that PPAR-alpha receptors have a significant impact on the course of the disease, indicating that they may serve as potential targets for future medical therapies.

Εισαγωγή: Οι υποδοχείς που ενεργοποιούνται από τον πολλαπλασιαστή υπεροξεισωματίων (PPARs) έχουν προταθεί ως ιατρική θεραπεία κατά της ενδομητρίωσης σε προκλινικές και κλινικές μελέτες. Η επίδρασή τους φαίνεται να πυροδοτείται μέσω της καταστολής της αγγειογένεσης. Στην παρούσα διδακτορική μελέτη χρησιμοποιήθηκε ένα διαγονιδιακό ζωικό μοντέλο με απώλεια έκφρασης των υποδοχέων PPAR-άλφα, για να μελετηθεί η επίδρασή τους στην πορεία των χειρουργικά επαγόμενων ενδομητριωσικών βλαβών. Μέθοδοι: Δέκα θηλυκά ποντίκια C57BL/6 που χρησίμευαν ως μάρτυρες και 10 B6;129S4-PPARatm1Γονζ/Ι διαγονιδιακά ποντίκια που χαρακτηρίζονται από απόλυτη απώλεια έκφρασης υποδοχέων PPAR-άλφα χρησιμοποιήθηκαν για επαγωγή ενδομητρίωσης χειρουργικά.Αποτελέσματα: Πέντε ζώα (50%) στην ομάδα ελέγχου παρουσίασαν άφθονες ενδομητριωσικές αλλοιώσεις, ενώ μόνο ένα ζώο (10%) στη διαγονιδιακή πειραματική ομάδα είχε παρόμοια παθολογική εικόνα. Η νεοαγγείωση διέφερε σημαντικά μεταξύ των δύο ομάδων (p=0,034) ευνοώντας την ομάδα ελέγχου, καθώς ήταν εξαιρετικά περιορισμένη στα μισά PPAR-άλφα μηδενικά ζώα. Η διάμεση βαθμολογία φλεγμονής ήταν 2,5 (1-4) στην ομάδα με το γονίδιο, ενώ ήταν ελάχιστη, 1 (0-2), στην ομάδα C57BL/6. Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές (p=0,101). Η ινοβλαστική δραστηριότητα ήταν επίσης πολύ περιορισμένη στο μοντέλο PPAR-α-ανεπάρκειας, ενώ τα ζώα που ανήκαν στην ομάδα ελέγχου παρουσίασαν ενδιάμεση αύξηση αυτού του δείκτη (p=0,022).Συμπεράσματα: Τα χειρουργικά επαγόμενα ενδομητριωσικά εμφυτεύματα σε ζώα με απώλεια έκφρασης των υποδοχέων PPAR-άλφα παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές στην παθολογία τους σε σύγκριση με βλάβες που προκαλούνται σε ζώα μάρτυρες. Αυτές οι πληροφορίες υποδηλώνουν ότι οι υποδοχείς PPAR-άλφα έχουν σημαντική επίδραση στην πορεία της νόσου, υποδεικνύοντας ότι μπορεί να χρησιμεύσουν ως πιθανοί στόχοι για μελλοντικές ιατρικές θεραπείες.