Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με υπερβαρικό οξυγόνο στην τελική έκβαση ασθενών με αιφνίδια απώλεια ακοής

Abstract

Purpose: To evaluate the therapeutic effect of the combination of systemic steroids (SS) and hyperbaric oxygen therapy (HBOT) in patients with idiopathic sudden sensorineural hearing loss (SSNHL). Materials and Methods: Fifty patients with idiopathic sudden sensorineural hearing loss were allocated into 2 groups: the control group received Dexamethasone IV (SS) and the therapy group received Dexamethasone IV combined with 15 sessions of hyperbaric oxygen therapy (SS+HBOT) as initial treatment. Hearing assessment was performed at the admission to hospital, on day 9, 14, 25 and 3 months after the onset of treatment. Siegel’s criteria were used to evaluate the hearing outcomes. Successful treatment was defined as hearing improvement greater than 10 dB HL. Prognostic factors were identified by linear regression analyses. Results: Hearing improvement rate (based on Siegel’s criteria) was 64% in the therapy group and 56% in the control group, difference which was not statistically significant (p=0.369). The final hearing gain was found 22,5 dB HL for the control group and 17,5 dB HL for therapy group, difference which is not statistically significant. Differences in terms of hearing gain between the two groups in pure tone average for each for the following six frequencies (0,25, 0,5, 1, 2, 4, 8 kHz) were not found statistically significant. Furthermore, when patients of each group were categorized into 5 subgroups by disease severity (mild, moderate, moderate to severe, severe, profound), differences in treatment outcome between the subgroups of the same severity were not significant. A descending type audiogram curve was proven an unfavorable prognostic factor in both groups, as it led to a significantly lower hearing gain (30 dB) compared to other curve shapes (b=-29.10, 95% CI=-56.39,-1.82). Conclusions: The addition of hyperbaric oxygen therapy to systemic steroids caused no significant hearing improvement, despite a mild tendency towards a greater improvement rate within the combination group.The presence of a descending curve audiogram shape has a negative prognostic value. Age, time interval to initiation of treatment, presence of vertigo or tinnitus and severity of hearing loss have no influence upon the recovery process. Laboratory assessment does not provide any additional benefit in patients with ISSNHL.

Σκοπός: Η εκτίμηση της θεραπευτικής επίδρασης του συνδυασμού των συστηματικών κορτικοστεροειδών και της θεραπείας με υπερβαρικό οξυγόνο σε ασθενείς με ιδιοπαθή αιφνίδια απώλεια ακοής. Υλικά και μέθοδος: Πενήντα ασθενείς με ιδιοπαθή αιφνίδια απώλεια ακοής τυχαιοποιήθηκαν σε 2 ομάδες: η ομάδα ελέγχου έλαβε Δεξαμεθαζόνη ενδοφλέβια και η θεραπευτική ομάδα έλαβε Δεξαμεθαζόνη ενδοφλέβια σε συνδυασμό με 15 συνεδρίες θεραπείας υπερβαρικού οξυγόνου ως αρχική θεραπεία. Εκτίμηση της ακοής πραγματοποιήθηκε κατά την είσοδο στο νοσοκομείο , τις ημέρες 9, 14 ,25 και 3 μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας. Τα κριτήρια του Siegel χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση των ακοολογικών αποτελεσμάτων. Ως επιτυχής θεραπεία ορίστηκε η ακουστική βελτίωση μεγαλύτερη από 10 dBHL. Aναγνώριση τυχόν προγνωστικών παραγόντων έγινε με την ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης. Αποτελέσματα: Tα ποσοστά ακουστικής βελτίωσης ( βασιζόμενα στα κριτήρια του Siegel) ήταν 64% στη θεραπευτική ομάδα και 56% στην ομάδα ελέγχου, διαφορά η οποία δεν ήταν στατιστικά σημαντική (p=0.369). Το τελικό ακουστικό κέρδος βρέθηκε 22,5 dBHL για την ομάδα ελέγχου και 17,5 dBHL για τη θεραπευτική ομάδα, διαφορά η οποία δεν είναι στατιστικά σημαντική. Διαφορές, όσον αφορά το ακουστικό κέρδος ανάμεσα στις δύο ομάδες, του μέσου όρου της ακοής για καθεμία από τις παρακάτω 6 συχνότητες (0,25, 0,5, 1, 2, 4, 8 kHz) δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές. Επιπλέον, όταν οι ασθενείς από κάθε ομάδα κατηγοριοποιήθηκαν σε 5 υποομάδες σύμφωνα με τη βαρύτητα της βαρηκοΐας (ήπια, μέτρια, μετρίως σοβαρή, σοβαρή, πρακτική κώφωση) , οι διαφορές στο θεραπευτικό αποτέλεσμα ανάμεσα στις υποομάδες της ίδιας βαρύτητας δεν ήταν σημαντικές. Η κατιούσα ακοομετρική καμπύλη αποδείχθηκε αρνητικός προγνωστικός παράγοντας και στις δύο ομάδες, καθώς οδήγησε σε σημαντικά χαμηλότερο ακουστικό κέρδος (30dB) σε σύγκριση με άλλα σχήματα καμπυλών (b=-29.10, 95% CI=-56.39,-1.82). Συμπεράσματα: H προσθήκη της θεραπείας με υπερβαρικό οξυγόνο στα συστηματικά κορτικοστεροειδή δεν προκάλεσε σημαντική ακουστική βελτίωση, παρά την ήπια τάση για μεγαλύτερο ποσοστό βελτίωσης της ομάδας συνδυαστικής θεραπείας. Η παρουσία κατιούσας ακοομετρικής καμπύλης έχει αρνητική προγνωστική αξία. Η ηλικία, το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την έναρξη της θεραπείας, η παρουσία ιλίγγου ή εμβοών και η σοβαρότητα της απώλειας ακοής δεν έχουν επίδραση στη διαδικασία ανάρρωσης. Ο εργαστηριακός έλεγχος δεν προσφέρει κάποιο πρόσθετο όφελος σε ασθενείς με ιδιοπαθή αιφνίδια απώλεια ακοής.