Μελέτη των μεταβολικών επιδράσεων της χορήγησης θεραπευτικών δόσεων βιταμίνης D σε ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία που υποβάλλονται σε χειρουργείο χολοπαγκρεατικής εκτροπής

Abstract

The objective of this study is to investigate the effect of adequate vitamin D supplementation on bone mineral density (BMD) following long limb-biliopancreatic diversion (LL-BPD), a malabsorptive bariatric operation. Marked weight loss following bariatric surgery is associated with significant decrease in BMD, attributed to the weight loss and to nutritional, mineral, and vitamin D deficiencies resulting in secondary hyperparathyroidism. Two groups of 35 and 37 healthy, obese (BMI, 50.4± 6.6 and 46.5±4.8 g/cm2), premenopausal, normally menstruating women were recruited who underwent LL-BPD. Both groups received high-calcium diets, 600 IU of vitamin D, and 1100 mg elemental calcium daily, while group B received an extra dose of vitamin D (10,000 IU/day) during the first postoperative month, followed by dose adjustment to maintain 25OHD concentration higher than 30 μg/L. Areal BMD (aBMD) was measured at the lumbar spine preoperatively and 1 year postoperatively. In addition, group B had aBMD measured at the femoral neck. One year postoperatively, BMI decreased by approximately 19 kg/m2 in both groups, while 25OHD levels did not change in group A (18.7 9.1 to 20.2 ±13.0 μg/L, (p = 0.57)) and increased in group B (15.58 ± 5.73 to 52.97 ± 15.46 μg/L, (p = < 0.001). PTH levels increased in group A (from 38.5 ± 12.2 to 51.2 ± 32.8 pg/ml) (p = 0.047) and decreased in group B (from 51.61 ± 18.7 to 45.1 ± 17.8 pg/ml) (p = 0.042). Lumbar spine aBMD decreased similarly in both groups, 7.9% in group A and 7% in group B (p = 0.311, for the comparison between groups), from 1.198 + 0.14 to 1.103 ± 0.15 g/cm2 in group A (p < 0.001) and from 1.157±0.14 to 1.076 ±0.14 g/cm2 in group B (p < 0.001). Z-score decreased from 0.93 ±0.97 to 0.19±1.02, (p < 0.001) and from 1.15±1.29 to 0.419 ± 1.28, (p < 0.001), in group A and B, respectively. In group B the decrease of aBMD at the femoral neck was 14,6%, from 1.16 + 0.13g/cm2 preoperatively, to 0.99 + 0.11g/cm2 postoperatively (p = <0,0001). In conclusion, LL-BPD leads to similar and significant bone mass reduction one year postoperatively, irrespectively of adequate vitamin D replacement and in the absence of secondary hyperparathyroidism. We conclude that bone loss is due mainly to the massive weight loss and the reduced mechanical load postoperatively and this is in accordance with the greater bone loss at the femoral neck where mechanical load is greater.

Ο στόχος της μελέτης είναι να διερευνήσει την επίδραση της επαρκούς συμπλήρωσης βιταμίνης D, ώστε να αποφευχθεί η ανάπτυξη δευτεροπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, στην οστική πυκνότητα (BMD) μετά από ένα δυσαπορροφητικό βαριατρικό χειρουργείο τη χολοπαγκρεατική εκτροπή με μακριές έλικες (LL-BPD). Είναι γνωστό ότι η μεγάλη απώλεια βάρους μετά από βαριατρική χειρουργική επέμβαση σχετίζεται με σημαντική μείωση της BMD, που έχει αποδοθεί στην απώλεια βάρους και σε διατροφικές ανεπάρκειες ιχνοστοιχείων, ασβεστίου και βιταμίνης D με αποτέλεσμα δευτερογενή υπερπαραθυρεοειδισμό. Στην μελέτη συμπεριελήφθησαν δύο ομάδες, 35 και 37 υγειών παχύσαρκων γυναικών (ΔΜΣ, 50,4 ± 6,6 και 46,5±4,8 g/cm2), προεμμηνοπαυσιακών, με φυσιολογική έμμηνο ρύση που υποβλήθηκαν σε LL-BPD. Και οι δύο ομάδες έλαβαν δίαιτες υψηλού ασβεστίου, 600 IU βιταμίνης D και 1100 mg στοιχειακού ασβεστίου καθημερινά, ενώ η ομάδα Β έλαβε μια επιπλέον δόση βιταμίνης D (10.000 IU/ημέρα) κατά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα, ακολουθούμενη από προσαρμογή της δόσης για να διατηρεί συγκέντρωση 25OHD υψηλότερη από 30 μg/L. Η aBMD μετρήθηκε στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης πριν και 1 έτος μετά το χειρουργείο. Στην ομάδα παρέμβασης μετρήθηκε και στο ισχίο. Ένα χρόνο μετά το χειρουργείο, ο ΔΜΣ μειώθηκε κατά περίπου 19 kg/m2 και στις δύο ομάδες, ενώ τα επίπεδα 25ΟΗD δεν άλλαξαν στην ομάδα Α (από 18,7 ± 9,1 σε 20,2 ±13,0 μg/L, (p = 0.428)) και αυξήθηκαν σημαντικά στην ομάδα Β (από 15,58 ± 5,73 σε 52,97 ± 15,46 μg/L, (p = <0,001). Τα επίπεδα PTH αυξήθηκαν στην ομάδα Α (από 38,5 ± 12,2 σε 51,2 ± 32,8 pg/ml) (p = 0,047) και μειώθηκαν στην ομάδα Β (από 51,61 ± 18,7 σε 45,1 ± 17,8 pg/ml) (p = 0,042). Η aBMD στην οσφυϊκή μοίρα μειώθηκε παρόμοια και στις δύο ομάδες, 7,9% στην ομάδα Α και 7% στην ομάδα Β (p = 0,311 για τη σύγκριση μεταξύ ομάδων) από 1,198 ± 0,14 σε 1,103 ± 0,15 g / cm2 στην ομάδα Α (p<0,001) και από 1,157±0,14 σε 1,076 ± 0,14 g/cm2 στην ομάδα Β (p<0,001). Το Z-score μειώθηκε από 0,93±0,97 σε 0,19±1,02, (p<0,001) και από 1,15±1,29 σε 0,419±1,28, (p<0,001), αντίστοιχα. Στην ομάδα Β η μείωση της aBMD στο ισχίο ήταν 14,6%, από 1.16 + 0.13 g/cm2 προεγχειρητικά σε 0.99 + 0.11g/cm2 μετεγχειρητικά (p = <0,0001). Συμπερασματικά ένα έτος μετά από το δυσαπορροφητικό χειρουργείο LL-BPD η μείωση της οστικής μάζας ήταν παρόμοια και στις δυο ομάδες, ανεξάρτητα από την επαρκή ή όχι αναπλήρωση της βιταμίνης D και την αποτροπή της εμφάνισης ή όχι δευτερογενούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Συμπεραίνουμε ότι η κύρια αιτία απώλειας οστικής μάζας είναι η μεγάλη απώλεια βάρους και η συνεπακόλουθη μειωμένη φόρτιση των οστών μετεγχειρητικά, όπως συνηγορεί και η μεγαλύτερη μείωση στο ισχίο που δέχεται μεγαλύτερες φορτίσεις.