Διαγνωστική προσέγγιση των παιδιών 2-15 ετών με άλγος στο δεξιό κάτω τεταρτημόριο της κοιλιάς και επιλογή της θεραπευτικής αντιμετώπισης βάσει μίας νέας αλγορυθμικής αξιολόγησης κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων

Abstract

Introduction: Pediatric patients with acute RLQ abdominal pain constitute a difficult puzzle of differential diagnosis since an emergency doctor should answer promptly in two mainly questions. First which patient with appendicitis must proceed directly to surgery and secondly which patient also with appendicitis might be better treated with antibiotics-first management.Clinical score systems currently in practice have the potential to correctly stratify children at low risk of acute appendicitis and could be considered for early discharge, but they can not predict which children with appendicitis should proceed directly to surgery. Aim: In this prospective observational study, we developed an original clinical score, the Complicated Appendicitis Pediatric Score (CoApPS), to quantify a patient’s risk of complicated appendicitis (gangrenous with/without perforation) when presenting with acute RLQ pain at the emergency surgical department. The aim of our study was to identify as many as possible of complicated appendicitis and treat them with emergency surgery. At the same time, we intended to target as many as possible of non-complicated cases (simple phlegmonous appendicitis without necrosis of appendix wall) for antibiotics-first management. Material-Method: This is a prospective clinical observational study, during the years 2018-2021, at the 2nd Pediatric Surgery Department of the "P. & A. Kyriakou " Children's Hospital. The study involved 954 patients, aged 5-15 years, with acute RLQ pain, 919 of whom met the eligibility criteria. Our study included three cohort of patients. In the first cohort of 407 patients (derivation set) we developed an original clinical test, the “Jumping up” test (J-up test) for diagnosis of peritonism and introduced it as a surrogate for rebound tenderness. We created an original clinical score system for complicated appendicitis (CoApP Score) using as prognostic factors the Jumping up test qualified by the author of the study, vomiting, WBC> 13500 / mm3, Lymphocytes <18%, CRP> 50mg / dl and evaluated its discriminative accuracy in this derivation set of patients. Our score was then internally validated in a second prospective cohort of 312 patients (validation set) having junior residents in pediatric surgical department to qualify the “Jumping up” test. We next managed a third prospective cohort of 200 RLQ pain patients with an algorithm based on CoApP Score and originally setting ultrasound criteria and validated algorithm’s clinical utility concerning emergency admissions, diagnostic imaging, emergency operations, negative emergency explorations and postoperative complications.Results: We found that Jumping up test is an easily performed and acceptable test by RLQ pain patients. J-up achieved sensitivity of 87%, specificity of 70%, LR + ve 2.89 (2.39 - 3.34, CI 95%) and LR-ve 0.2 (0.13-0.27, CI 95%). It can be qualified by junior residents and it is a clinically reliable test for diagnosis of peritonism in children. In the derivation set of RLQ patients complicated appendicitis prevalence was of 30.71%. Analysis of the ROC curve of the CoApP Score showed AUC 0.890 (95% CI: 0.859- 0.922, p <0.05). 58% of complicated appendicitis were classified correctly without diagnostic imaging in the high risk category of the score and 4% of complicated appendicitis in low risk category. In the validation set conducted exclusively by young trainees AUC was of 0.844 (95% CI: 0.798-0.880, p <0.05). In this set of patients 48% of complicated appendicitis were classified correctly in the high risk category without diagnostic imaging and 15% of complicated appendicitis in low risk category. The high risk cut-off of 6 of the score showed specificity 94.9% for complicated appendicitis. The sensitivity of the score was 90.5% and the positive predictive value was 84.73%.The third cohort of patients was managed with an CoApP Score algorithm. Ultrasound imaging was electively performed in 1/3 of patients i.e all intermediate risk patients and the clinically unstable of low risk patients. We aimed to treat with emergency surgery all high risk patients and patients with an ultrasound appendix diameter above 7.65 mm. Patients of intermediate risk and an ultrasound appendix diameter between 6 mm and 7.65 mm were admitted and managed with intravenous antibiotics and careful monitoring. Low risk patients were observed and admitted upon deterioration of their score. We treated with emergency surgery 7 out of 10 cases of complicated appendicitis in less than 16 hours of their first examination at the emergency department. In-hospital delay of emergency surgery was noticed in 1/3 of high-risk patients. These patients were operated in 16 to 24 hours of their first examination at emergency department. A 10% increase in the rates of perforated appendicitis was attributed to in-hospital delay due to sanitary measures imposed on by the pandemia. Severe postoperative complications were observed in 3% of operated patients. CoApPS algorithm targeted successfully 7 out of 10 cases of simple appendicitis patients for intravenous antibiotics-first management. Negative appendicectomy rates were noticed in 5.74% of operated patients. Conclusions: The CoApPS algorithmic management of patients with RLQ abdominal pain offers the benefits of emergency surgery of 70% of complicated appendicitis patients. Ultrasound imaging is needed only in 1/3 of patients with acute RLQ abdominal pain. CoApPS algorithm succeeded in targeting of 70% of simple appendicitis cases for antibiotics-first management. Emergency operations for non -complicated appendicitis and surgical theatre overload was significantly reduced especially during pandemic crisis. The CoApPS algorithm contributes to clinical training as it can guide junior residents in decision making of diagnosis and management of patients with acute RLQ abdominal pain. The pediatric surgeon may use CoApP Score for the surgical technique to be applied, i.e laparoscopic surgery in non-complicated appendicitis or open surgery in high-risk cases for gangrenous or perforated appendicitis. CoApP Score can also be used as a predictor of serious postoperative complications in patients with acute appendicitis. In addition, preoperative antibiotic schemes can be tailored on the microbiology responsible for the subtypes of appendicitis predictable by the score.

Εισαγωγή: Το οξύ άλγος δεξιού κάτω τεταρτημορίου (ΔΚΤ) κοιλίας στα παιδιά αποτελεί διαγνωστικό και θεραπευτικό πρόβλημα, το οποίο απαιτεί απαντήσεις όσον αφορά, αφ’ ενός τα κριτήρια με τα οποία οι ασθενείς με πιθανή διάγνωση οξείας σκωληκοειδίτιδας πρέπει να οδηγηθούν το συντομότερο δυνατόν στο χειρουργείο, και αφετέρου ποιοι από τους ασθενείς είναι οι πλέον κατάλληλοι να αντιμετωπιστούν αρχικά με ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή. Σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις στην πρώτη περίπτωση ανήκουν οι ασθενείς με επιπλεγμένη από νέκρωση ή και ρήξη του τοιχώματος σκωληκοειδίτιδα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση οι ασθενείς με απλή φλεγμονώδη. Ωστόσο, στη διεθνή βιβλιογραφία μέχρι σήμερα υπάρχουν ελάχιστες προοπτικές μελέτες οι οποίες αφορούν στην διευθέτηση του προβλήματος με κλίμακες βαθμολογίας κινδύνου (clinical score systems) αποκλειστικά για τις επιπλεγμένες μορφές σκωληκοειδίτιδας στα παιδιά. Οι μελέτες αυτές ελέγχονται, επειδή χρησιμοποιούν στις κλίμακές τους ως προγνωστικούς παράγοντες για την διάγνωση του περιτοναϊσμού από οξεία σκωληκοειδίτιδα, κλινικές δοκιμασίες οι οποίες αξιολογούνται με τα υποκειμενικά κριτήρια των εκάστοτε εξεταστών. Δεύτερο μειονέκτημα των κλιμάκων αυτών είναι ότι υποβάλλουν 9 περίπου στους 10 ασθενείς σε διαγνωστικό απεικονιστικό έλεγχο. Στις κλίμακες αυτές επίσης επιζητείται η διάγνωση αποκλειστικά των επιπλεγμένων από ρήξη του τοιχώματος σκωληκοειδίτιδων, ενώ παραβλέπεται η διάγνωση των νεκρωτικών χωρίς ρήξη του τοιχώματος. Ως αποτέλεσμα επιλέγεται για τις τελευταίες λανθασμένα η συντηρητική αγωγή με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών . Σκοπός: Η διαμόρφωση μίας ενιαίας αλγοριθμικής διαχείρισης, τόσο για την διαγνωστική όσο και την θεραπευτική αντιμετώπιση της επιπλεγμένης από νέκρωση με ή χωρίς ρήξη του τοιχώματος οξείας σκωληκοειδίτιδας σε παιδιά ηλικίας 5 έως και 15 ετών, ώστε να οδηγούνται έγκαιρα, εντός 6 έως 12 ωρών, στο χειρουργείο με την ελάχιστη δυνατή χρήση απεικονιστικών μέσων. Έτερος σκοπός είναι η διάγνωση και η αρχική συντηρητική, με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, αγωγή που θα εφαρμοστεί για την αντιμετώπιση των απλών φλεγμονωδών σκωληκοειδίτιδων. Υλικό-Μέθοδος: Πρόκειται για προοπτική κλινική μελέτη, που πραγματοποιήθηκε τα έτη 2018-2021 στην Β΄ Παιδοχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων “Π. & Α. Κυριακού”. Στην μελέτη συμμετείχαν 954 ασθενείς, ηλικίας 5-16 ετών, με οξύ άλγος δεξιού κάτω τεταρτημορίου κοιλίας (ΔΚΤ), από τους οποίους οι 919 πληρούσαν τα κριτήρια συμμετοχής στην μελέτη. Η μελέτη μας περιέλαβε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση σε συνολικό δείγμα 407 ασθενών αναπτύξαμε μία πρωτότυπη δοκιμασία διάγνωσης περιτοναϊσμού, την δοκιμασία επιτόπιων αναπηδήσεων για σύλληψη παιγνίου (Jumping up test) αξιολογώντας τις εκφράσεις του προσώπου του κάθε ασθενούς σύμφωνα με την κλίμακα άλγους κατά Bieri. Στη δεύτερη φάση συνδυάσαμε την δοκιμασία Jumping up με στατιστικά σημαντικές παραμέτρους (έμετος, WBC > 13500/mm3, LY<18%, CRP>50mg/dl) και δημιουργήσαμε μία πρωτότυπη κλίμακα διάγνωσης επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας, νεκρωτικής με ή χωρίς ρήξη, (CoApP Score). Η κλίμακα αυτή διαμορφώθηκε στην πρώτη σειρά των 407 ασθενών (derivation set) από την υποψήφιο διδάκτορα. Στη συνέχεια η διαγνωστική ακρίβεια της κλίμακας αυτής αξιολογήθηκε σε μια δεύτερη προοπτική σειρά 312 ασθενών με την συμμετοχή ειδικευομένων ιατρών της παιδοχειρουργικής κλινικής με μικρή κλινική εμπειρία (validation set). Τέλος, στην τρίτη φάση της διατριβής αξιολογήσαμε σε τρίτη σειρά 200 ασθενών και στην καθημερινή, πλέον, κλινική πράξη έναν πρωτότυπο αλγόριθμο διαχείρισης των ασθενών με οξύ άλγος ΔΚΤ κοιλίας ανάλογα με την κατάταξή τους σε ομάδες κινδύνου της κλίμακας CoApP Score. Αποτελέσματα:Στην πρώτη φάση της διατριβής παρατηρήσαμε ότι η δοκιμασία Jumping up είναι διαγνωστικά αξιόπιστη, ευχάριστα αποδεκτή και εύκολα εκτελέσιμη από όλους τους μικρούς ασθενείς. Το J-up πέτυχε ευαισθησία 87%, ειδικότητα 70%, LR+ve 2.89 (2.39 – 3.34, 95% CI) και LR-ve 0.2 (0.13-0.27, 95% CI) για την διάγνωση του περιτοναϊσμού στα παιδιά.Στην δεύτερη φάση η ανάλυση της καμπύλης ROC του προγνωστικού μας μοντέλου έδειξε στην πρώτη σειρά των 407 ασθενών (derivation) «εμβαδόν κάτω από την καμπύλη ROC» AUC 0,890 (95% CI: 0,859-0,922, p<0,05). Η σχετική συχνότητα της επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας στο δείγμα πληθυσμού που μελετήσαμε ήταν 30,71%. Το 58% των επιπλεγμένων σκωληκοειδίτιδων ταξινομήθηκε επιτυχώς, χωρίς την βοήθεια διαγνωστικής απεικόνισης, στην κατηγορία υψηλού κινδύνου. Στην κατηγορία χαμηλού κινδύνου ταξινομήθηκε μόλις 4% των επιπλεγμένων σκωληκοειδίτιδων. Στην δεύτερη σειρά των 312 ασθενών (internal validation) η κλίμακα κινδύνου χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά από ειδικευόμενους ιατρούς με μικρή χειρουργική εμπειρία. Διαπιστώθηκε διαγνωστική δυνατότητα επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας με AUC 0,844 (95% CI : 0,798-0,880, p<0,05.) Mε βάση την κλίμακα CoApP Score 48% των επιπλεγμένων σκωληκοειδίτιδων χαρακτηρίστηκε επιτυχώς ως υψηλού κινδύνου. O ουδός υψηλού κινδύνου της κλίμακας (cut-off 6) χωρίς την επικουρική χρήση υπερήχων επέδειξε ειδικότητα 94,9% για την διάγνωση της επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας. Η ευαισθησία της κλίμακάς μας ανήλθε σε 90,5% και η θετική προγνωστική της αξία ήταν 84,73%.Η αλγοριθμική διαχείριση της τρίτης σειράς των ασθενών έγινε κάτω από συνθήκες της πανδημίας Covid-19. Ο αλγόριθμός μας βασίστηκε στη διαστρωμάτωση των ασθενών σύμφωνα με το CoApP Score. Η υπερηχογραφική απεικόνιση πραγματοποιήθηκε εκλεκτικά σε όλους τους ασθενείς ενδιάμεσου κινδύνου και σε ορισμένους από τους ασθενείς χαμηλού κινδύνου. Ο κύριος στόχος ήταν η αντιμετώπιση με επείγουσα χειρουργική επέμβαση όλων των ασθενών υψηλού κινδύνου και των ασθενών εκείνων με υπερηχογραφική διάμετρο σκωληκοειδούς άνω των 7,65mm. Ασθενείς με υπερηχογραφική διάμετρο σκωληκοειδούς 6-7.65 mm αντιμετωπίστηκαν αρχικά με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών και επανεκτίμηση της κλίμακας. Οι ασθενείς χαμηλού κινδύνου τέθηκαν σε παρακολούθηση και επανεκτιμήθηκαν εντός 12ώρου. Με την βοήθεια του αλγορίθμου 7 στις 10 περιπτώσεις επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας χειρουργήθηκαν εντός 16 ωρών από την πρώτη τους εξέταση στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Στο 1/3 των ασθενών υψηλού κινδύνου παρατηρήθηκε ενδονοσοκομειακή καθυστέρηση της επείγουσας χειρουργικής επέμβασης, μεγαλύτερη των 16 ωρών, λόγω των μέτρων υγιεινής που επιβλήθηκαν εξαιτίας της πανδημίας. Οι ασθενείς αυτοί χειρουργήθηκαν μεταξύ 16 και 24 ωρών από την πρώτη τους εξέταση στα επείγοντα ιατρεία της κλινικής. Παρατηρήθηκε αύξηση κατά 10% της συχνότητας των ερρηγμένων σκωληκοειδίτιδων, η οποία αποδίδεται στη καθυστέρηση των χειρουργικών επεμβάσεων λόγω των υγειονομικών μέτρων κατά του κορωνοϊού. Σοβαρές μετεγχειρητικές επιπλοκές παρατηρήθηκαν στο 3% των χειρουργημένων ασθενών, παρά την αύξηση των ερρηγμένων σκωληκοειδίτιδων. Ο αλγόριθμος CoApP Score στόχευσε επιτυχώς 7 στις 10 περιπτώσεις ασθενών με απλή φλεγμονώδη σκωληκοειδίτιδα, ώστε να αντιμετωπιστούν αρχικά με ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή. Η συχνότητα των αρνητικών σκωληκοειδεκτομών παρέμεινε στο 5,74% των χειρουργημένων ασθενών.Συμπεράσματα: Η αλγοριθμική διαχείριση των ασθενών με οξύ άλγος ΔΚΤ κοιλίας με τo CoApP Score, κάτω από συνθήκες αποκλεισμού και πανδημίας, προσφέρει τα πλεονεκτήματα της αξιόπιστης διαστρωμάτωσης των ασθενών σε κατηγορίες κινδύνου από ιατρούς μικρής χειρουργικής εμπειρίας με αποτέλεσμα την έγκαιρη χειρουργική αντιμετώπιση 70% των επιπλεγμένων (νεκρωτικών ή και ερρηγμένων) σκωληκοειδίτιδων. Υπερηχογραφικός έλεγχος απαιτείται μόνο στο 1/3 των ασθενών με οξύ άλγος ΔΚΤ κοιλίας. H δυνατότητα επιλογής συντηρητικής αγωγής με ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών στο 70% των απλών φλεγμονωδών σκωληκοειδίτιδων καθώς και η αποσυμφόρηση των χειρουργείων μέσω της μείωσης των επειγουσών επεμβάσεων αποτελούν μοναδικά πλεονεκτήματα της αλγοριθμικής αυτής διαχείρισης των ασθενών. Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται και μεγάλη μείωση των επειγουσών αρνητικών σκωληκοειδεκτομών. Η αλγοριθμική διαχείριση των ασθενών με την κλίμακά μας μπορεί επίσης να κατευθύνει τον παιδοχειρουργό προς την επιλογή της προσφορότερης εγχειρητικής μεθόδου, όπως λαπαροσκοπική σε περιπτώσεις χαμηλού κινδύνου επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας ή ανοικτή σε περιπτώσεις υψηλού κινδύνου, αλλά και να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικός δείκτης των σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών. Ένα επιπρόσθετο πλεονέκτημα του αλγορίθμου είναι ότι επιτυγχάνεται και η εξατομίκευση της ενδοφλέβιας αντιβιοτικής αγωγής, δεδομένου ότι χορηγείται σύμφωνα με την ευαισθησία των συχνότερων, για τις προβλεπόμενες εκάστοτε παθολογοανατομικές μορφές της σκωληκοειδίτιδας, παθογόνων μικροοργανισμών.

Einleitung: Kindern mit akuten RLQ-Bauchschmerzen stellen ein schwieriges differenzialdiagnostisches Rätsel dar, da ein Notarzt vor allem zwei Fragen zeitnah beantworten sollte. Erstens, welcher Patient mit Appendizitis muss direkt operiert werden und zweitens, welcher Patient, der ebenfalls eine Appendizitis hat, könnte besser mit einem Antibiotika-zuerst-Management behandelt werden.

Derzeit praktizierte klinische Score-Systeme haben das Potenzial, Kinder mit geringem Risiko einer akuten Appendizitis korrekt zu stratifizieren und könnten für eine vorzeitige Entlassung in Betracht gezogen werden, aber sie können nicht vorhersagen, welche Kinder mit Appendizitis direkt operiert werden sollten.

Ziel: In dieser prospektiven Beobachtungsstudie entwickelten wir einen ursprünglichen klinischen Score, den Complicated Appendicitis Pediatric Score (CoApPS), um das Risiko eines Patienten für eine komplizierte Appendizitis (gangränös mit/ohne Perforation) zu quantifizieren, wenn er sich mit akuten RLQ-Schmerzen in der chirurgischen Notaufnahme vorstellt .

Ziel unserer Studie war es, möglichst viele komplizierte Appendizitis zu identifizieren und notoperativ zu behandeln. Gleichzeitig wollten wir so viele unkomplizierte Fälle wie möglich (phlegmonöse/ unkomplizierte Appendizitis ohne Nekrose der Blinddarmwand) für eine Antibiotika-zuerst-Behandlung ansprechen.

Material-Methode: Eine prospektive klinische Beobachtungsstudie in den Jahren 2018-2021 an der Kinderchirurgischabteilung des Kinderkrankenhauses „P. & A. Kyriakou“. An der Studie nahmen 954 Patienten im Alter von 5 bis 15 Jahren mit akuten RLQ-Schmerzen teil, von denen 919 die Zulassungskriterien erfüllten. Unsere Studie umfasste drei Kohorten von Patienten. In der ersten Kohorte von 407 Patienten (Ableitungssatz) haben wir einen originellen klinischen Test, den „Jumping up“-Test (J-up-Test) zur Diagnose von Peritonismus entwickelt und als Ersatz für Rebound-Druckempfindlichkeit eingeführt. Wir haben ein originelles klinisches Score-System für komplizierte Appendizitis (CoApP-Score) erstellt, das den vom Autor der Studie qualifizierten Jumping-up-Test, Erbrechen, WBC> 13500 / mm3, Lymphozyten < 18%, CRP> 50 mg / dl als prognostische Faktoren verwendet und bewertet hat seine diskriminative Genauigkeit in diesem Ableitungssatz von Patienten. Unser Score wurde dann intern in einer zweiten prospektiven Kohorte von 312 Patienten (Validierungssatz) validiert, die jüngere Assistenzärzte in der kinderchirurgischen Abteilung hatten, um den „Jumping up“-Test zu qualifizieren. Als nächstes verwalteten wir eine dritte prospektive Kohorte von 200 RLQ-Schmerzpatienten mit einem Algorithmus, der auf dem CoApP-Score basierte und ursprünglich Ultraschallkriterien festlegte und den klinischen Nutzen des Algorithmus in Bezug auf Notaufnahmen, diagnostische Bildgebung, Notfalloperationen, negative Notfalluntersuchungen und postoperative Komplikationen validierte.

Ergebnisse: Wir fanden heraus, dass der Jumping-Up-Test ein einfach durchzuführender und akzeptabler Test für RLQ-Schmerzpatienten ist. J-up erreichte eine Sensitivität von 87 %, eine Spezifität von 70 %, LR + ve 2,89 (2,39–3,34, KI 95 %) und LR-ve 0,2 (0,13–0,27, KI 95 %). Er kann von jüngeren Assistenzärzten qualifiziert werden und ist ein klinisch zuverlässiger Test zur Diagnose von Peritonismus bei Kindern.

In der Ableitungsgruppe der RLQ-Patienten lag die Prävalenz der komplizierten Appendizitis bei 30,71 %. Die Analyse der ROC-Kurve des CoApP-Scores zeigte eine AUC von 0,890 (95 % KI: 0,859–0,922, p < 0,05). 58 % der komplizierten Appendizitis wurden ohne diagnostische Bildgebung korrekt in die Hochrisikokategorie des Scores und 4 % der komplizierten Appendizitis in die Niedrigrisikokategorie eingestuft. In dem ausschließlich von jungen Auszubildenden durchgeführten Validierungsset betrug die AUC 0,844 (95 % KI: 0,798–0,880, p < 0,05). In dieser Gruppe von Patienten wurden 48 % der komplizierten Appendizitis korrekt in die Hochrisikokategorie ohne diagnostische Bildgebung und 15 % der komplizierten Appendizitis in die Niedrigrisikokategorie eingestuft. Der Hochrisiko-Grenzwert von 6 der Punktzahl zeigte eine Spezifität von 94,9 % für komplizierte Appendizitis. Die Sensitivität des Scores lag bei 90,5 % und der positive Vorhersagewert bei 84,73 %.

Die dritte Patientenkohorte wurde mit einem CoApP-Score-Algorithmus verwaltet. Ein Ultraschall wurde elektiv bei 1/3 der Patienten durchgeführt, d. h. bei allen Patienten mit mittlerem Risiko und den klinisch instabilen Patienten mit niedrigem Risiko. Unser Ziel war es, alle Hochrisikopatienten und Patienten mit einem Ultraschall-Appendixdurchmesser über 7,65 mm mit einer Notfalloperation zu behandeln. Patienten mit mittlerem Risiko und einem Ultraschall-Appendixdurchmesser zwischen 6 mm und 7,65 mm wurden aufgenommen und mit intravenösen Antibiotika und sorgfältiger Überwachung behandelt. Niedrigrisikopatienten wurden beobachtet und bei Verschlechterung ihres Scores aufgenommen. Wir haben 7 von 10 Fällen von komplizierter Appendizitis in weniger als 16 Stunden nach ihrer ersten Untersuchung in der Notaufnahme mit einer Notoperation behandelt. Bei 1/3 der Hochrisikopatienten wurde im Krankenhaus eine Verzögerung der Notoperation festgestellt. Diese Patienten wurden innerhalb von 16 bis 24 Stunden nach ihrer ersten Untersuchung in der Notaufnahme operiert. Ein 10-prozentiger Anstieg der Raten perforierter Appendizitis wurde auf Verzögerungen im Krankenhaus aufgrund von durch die Pandemie auferlegten Hygienemaßnahmen zurückgeführt. Schwere postoperative Komplikationen wurden bei 3 % der operierten Patienten beobachtet. Der CoApPS-Algorithmus zielte erfolgreich auf 7 von 10 Fällen von Patienten mit einfacher Blinddarmentzündung für eine intravenöse Antibiotika-zuerst-Behandlung ab. Negative Appendektomieraten wurden bei 5,74 % der operierten Patienten festgestellt.

Schlussfolgerungen: Das algorithmische CoApPS-Management von Patienten mit RLQ-Bauchschmerzen bietet die Vorteile einer Notoperation von 70 % der Patienten mit komplizierter Appendizitis. Ein Ultraschall ist nur bei 1/3 der Patienten mit akuten RLQ-Bauchschmerzen erforderlich. Der CoApPS-Algorithmus konnte erfolgreich 70 % der Fälle von unkomplizierte Appendizitis für eine Antibiotika-zuerst-Behandlung ansprechen. Notoperationen bei unkomplizierter Appendizitis und die Überlastung des Operationssaals wurden insbesondere während der Pandemiekrise deutlich reduziert. Der CoApPS-Algorithmus trägt zur klinischen Ausbildung bei. Junge Assistenzärzte können bei der Entscheidung zur Diagnose und Behandlung von Patienten mit akuten RLQ-Bauchschmerzen anleiten werden. Der Kinderchirurg kann den CoApP-Score für die anzuwendende Operationstechnik verwenden, z.B laparoskopische Operation bei unkomplizierter Appendizitis oder offene Operation in Hochrisikofällen bei gangränöser oder perforierter Appendizitis. Der CoApP-Score kann auch als Prädiktor für schwerwiegende postoperative Komplikationen bei Patienten mit akuter Appendizitis verwendet werden. Darüber hinaus können präoperative Antibiotika auf die Mikrobiologie zugeschnitten werden, die für die durch den Score vorhersagbaren Subtypen der Appendizitis verantwortlich ist.