Ταξινομητικά και κανονιστικά διαγράμματα στον σχεδιασμό του χώρου: ο φυσικός και φανταστικός χώρος και χρόνος στην Νέκυια του Ομήρου: ο εννοιολογικός χώρος και χρόνος στο έργο του Marcel Duchamp

Abstract

The main purpose of the research is to describe and manage the space design process. A key conceptual tool in this approach is the diagram.The dissertation attempts an anatomy of the spatial design process, with respect to the cognitive fields developed during the process. In each cognitive field is distinguished the type of spatial relations that is concretized, and that is described respectively with the diagram. The process of spatial design is monitored in specific examples of spatial composition (in the narration of the space in Nekyia of Homer, and in the creation of the conceptual space in the work of M. Duchamp) with the intention of distinguishing different types of diagrams, which follow each other in a regular order, constructing their redefining mechanisms. In this way, a typology of the diagram is introduced at the end, which identifies the different types of descriptions, that are developed during the spatial design process. The typology of the diagram can function as the management mechanism of the spatial design process.

Κύρια πρόθεση της έρευνας είναι η περιγραφή και η διαχείριση της διαδικασίας σχεδιασμού του χώρου. Βασικό εννοιολογικό εργαλείο σε αυτήν την προσέγγιση αποτελεί το διάγραμμα.Η διατριβή αποπειράται μια ανατομία της διαδικασίας σχεδιασμού του χώρου, η οποία τέμνεται ως προς τα πεδία γνώσης που αναπτύσσονται κατά τη διαδικασία. Σε κάθε γνωσιακό πεδίο διακρίνεται το είδος των χωρικών σχέσεων που συγκεκριμενοποιείται, και που περιγράφεται αντίστοιχα με το διάγραμμα. Η διαδικασία σχεδιασμού του χώρου παρακολουθείται σε συγκεκριμένα παραδείγματα σύστασής του (στην αφήγηση του χώρου στη Νέκυια του Ομήρου, και στη δημιουργία του εννοιολογικού χώρου στο έργο του M. Duchamp), με πρόθεση να διακριθούν διαφορετικά είδη διαγραμμάτων, που διαδέχονται το ένα το άλλο με μία τακτική σειρά, παράγοντας και τους μηχανισμούς επαναπροσδιορισμού τους. Με τον τρόπο αυτό συστήνεται στο τέλος μια τυπολογία του διαγράμματος, με την οποία προσδιορίζονται οι διαφορετικού είδους περιγραφές, που αναπτύσσονται κατά τη διαδικασία σχεδιασμού του χώρου. Η τυπολογία του διαγράμματος μπορεί να λειτουργήσει ως ο μηχανισμός διαχείρισης της διαδικασίας σχεδιασμού του χώρου.