Ο ρόλος του εκπνεόμενου μονοξειδίου του αζώτου (ΝΟ) και της σιρτουίνης 1 στην παθογένεια της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) και των βρογχοεκτασιών

Abstract

Introduction: Based on the literature, FENO and SIR1 are related to the pathophysiological mechanisms of COPD and bronchiectasis. COPD and bronchiectasis often coexist and recognition of their coexistence is important in determining the therapeutic line of these patients.Aim: The aim of this dissertation was to investigate the role of serum sirtuin and exhaled NO in the pathogenesis of the chronic obstructive pulmonary disease and bronchiectasis.Methodology: In particular, serum sirtuin 1 levels and exhaled NO levels were calculated in the following groups of patients: patients with COPD, patients with bronchiectasis and patients with coexistence of bronchiectasis and COPD. Levels of sirtuin 1 and exhaled NO will be measured at and after the onset of the disease. FeNO was measured with the patient exhaling at a steady flow at 50 ml / sec for 6-10 seconds after inhaling air to total lung capacity. Immunosorbent assay (ELISA) was performed to determine sirtuin 1 levels.Results: According to the findings, patients with COPD / bronchiectasis and patients with COPD had lower levels of FEV1% pred compared to patients who had bronchiectasis. Furthermore, FeNO levels were found to be different in COPD patients on admission versus FeNO levels on admission. At the same time, FeNO levels decreased significantly at discharge compared with admission in patients with bronchiectasis and in patients with COPD / bronchiectasis. Regarding sirtuin 1, comparing patients with healthy controls, it was found that the levels differed in patients compared to healthy controls at admission. Comparing each group of patients admitted to the hospital with the healthy control group in terms of sirtuin 1 levels, it was observed that COPD patients had a statistically significantly higher mean sirtuin 1 value than healthy controls and similarly patients with bronchiectasis they statistically significantly higher mean sirtuin 1 versus healthy volunteers on admission.Conclusions: In conclusion, the findings of the present study are indicative of a possible role of nitric oxide (FeNO) and sirtuin 1 in the pathogenesis of Chronic Obstructive Pulmonary Disease and Bronchiectasis. Of course, the results will have to be reproduced in larger groups before definitive conclusions can be drawn.

Εισαγωγή: Βάσει της βιβλιογραφίας το FENO και η SIR1 σχετίζονται με τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς της ΧΑΠ και των βρογχεκτασιών.Η ΧΑΠ και οι βρογχεκτασίες συνυπάρχουν συχνά και η αναγνώριση της συνύπαρξης τους είναι σημαντική για τον καθορισμό της θεραπευτικής γραμμής αυτών των ασθενειών.Σκοπός: Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής αποτέλεσε η διερεύνηση του ρόλου της σιρτουίνης στον ορό και του εκπνεόμενου ΝΟ στην παθογένεια της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και των βρογχιεκτασιών. Μεθοδολογία: Ειδικότερα, υπολογίστηκαν τα επίπεδα της σιρτουίνης 1 στον ορό και τα επίπεδα εκπνεόμενου ΝΟ στις ακόλουθες ομάδες ασθενών: ασθενείς με ΧΑΠ, ασθενείς με βρογχεκτασίες και ασθενείς με συνύπαρξη βρογχεκτασιών και ΧΑΠ. Τα επίπεδα σιρτουίνης 1 και εκπνεόμενου ΝΟ θα μετρώνται στην παρόξυνση της νόσου και μετά το πέρας αυτής.Το FeNO μετρήθηκε με τον ασθενή να εκπνέει σε σταθερή ροή στα 50 ml / sec για 6-10 δευτερόλεπτα μετά την εισπνοή αέρα προς τη συνολική χωρητικότητα των πνευμόνων.Για τον προσδιορισμό των επιπέδων σιρτουίνης 1 πραγματοποιήθηκε ανοσοπροσροφητική μέθοδο ELISA. Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα ευρήματα οι ασθενείς με συνύπαρξη ΧΑΠ / βρογχιεκτασίεςκαι οι ασθενείς με ΧΑΠ εμφάνισαν χαμηλότερα επίπεδα FEV1%pred σε σχέση με τους ασθενείς οι οποίοι είχανβρογχιεκτασίες. Ακόμη, διαπιστώθηκε πως τα επίπεδα FeNO ήταν διαφορετικά σε ασθενείς με ΧΑΠ κατά την εισαγωγή τους έναντι των επιπέδων FeNO κατά την έξοδο τους. Συγχρόνως, τα επίπεδα FeNO μειώθηκαν σημαντικά κατά την έξοδο σε σύγκριση με την εισαγωγή σε ασθενείς με βρογχιεκτασίες και σε ασθενείς με συνύπαρξη ΧΑΠ / βρογχιεκτασίες.Αναφορικά με τη σιρτουίνη 1 συγκρίνοντας τους ασθενείς με τους υγιείς μάρτυρες διαπιστώθηκε ότι τα επίπεδα διέφεραν στους ασθενείς σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες κατά την εισαγωγή τους. Συγκρίνοντας την κάθε ομάδα ασθενών κατά την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο έναντι της ομάδας των υγειών μαρτύρων ως προς τα επίπεδα της σιρτουίνης 1 παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς με ΧΑΠ εμφάνιζαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη μέση τιμή σιρτουίνης 1 έναντι των υγιών μαρτύρων και ομοίως οι ασθενείς με βρογχιεκτασίες εμφάνιζαν και αυτοί στατιστικά σημαντικά υψηλότερη μέση τιμή σιρτουίνης 1 έναντι των υγιών εθελοντών κατά την εισαγωγή τους. Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, τα ευρήματα της παρούσας εργασίας είναι ενδεικτικά ενός πιθανού ρόλου του μονοξειδίου του αζώτου (FeNO) και της σιρτουίνης 1 στην παθογένεια της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας και των Βρογχεκτασιών. Τα αποτελέσματα βέβαια θα πρέπει να αναπαραχθούν σε μεγαλύτερες ομάδες προτού εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα.