The common foreign and security policy and weak states: the case of Greece

Abstract

This thesis endeavours to present a systematic and rigorous examination of the Common Foreign and Security Policy in relation to the Weak European Union member states, by analysing the role, contribution, and participation of Greece in the CFSP framework. Reference is also being made to other weak EU member states such as Ireland, Portugal and Belgium. Chronologically, the thesis is focused on the period from 1981 to 1994 and it is built upon thematic entities and does not intend to follow any chronological sequence.It attempts to address the following key issues: The distinctive elements of EU’s weak member states’ attitudes towards EPC/CFSP; the ways in which Greece had responded to the institutional development of the CFSP; the way in which Greece had handled its role and participation in the EPC and CFSP frameworks; the impact of EPC/CFSP participation on the formulation and implementation of Greece’s foreign policy; and Greece’s contribution in EPC/CFSP.The thesis addresses four important dimensions of European Union framework for political co-operation and co-ordination: first, its theoretical basis; second its impact upon the weak EU member states; third, its institutional development; and finally its implications in the formulation of Greek foreign and security policy.Its main theoretical ambition is to assess the validity of the theory of Modified Structural Realism to the extent that it is applied as an explanatory theoretical framework for the institutional development of the Common Foreign and Security Policy in relation to its impact on the weak EU member states having Greece as a case study. To measure CFSP’s overall success and its impact upon Greek politics, the thesis will examine key structural and procedural developments and policy initiatives and assess whether the Greek objectives have been fulfilled based on the following key variables: the behavioural patterns of weak states in foreign policy issues; the domestic sources of weak states’ foreign policy; the dynamics of changing relationships and the adaptation of weak states; and the resources and perspectives of the diplomatic and strategic regimes.

Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να παρουσιάσει μια συστηματική και ενδελεχή εξέταση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας σε σχέση με τα αδύναμα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναλύοντας τον ρόλο, τη συμβολή και τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πλαίσιο της ΚΕΠΠΑ. Γίνεται αναφορά και σε άλλα αδύναμα κράτη μέλη της ΕΕ όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και το Βέλγιο. Χρονολογικά, η διατριβή επικεντρώνεται στην περίοδο από το 1981 έως το 1994, βασίζεται σε θεματικές οντότητες και δεν σκοπεύει να ακολουθήσει καμία χρονολογική σειρά.Επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα ακόλουθα βασικά ζητήματα: Τα διακριτικά στοιχεία της στάσης των αδύναμων κρατών μελών της ΕΕ έναντι της EPC/ΚΕΠΠΑ· τους τρόπους με τους οποίους η Ελλάδα είχε ανταποκριθεί στη θεσμική ανάπτυξη της ΚΕΠΠΑ· τον τρόπο με τον οποίο η Ελλάδα είχε χειριστεί τον ρόλο και τη συμμετοχή της στα πλαίσια ΕΠΣ και ΚΕΠΠΑ· τον αντίκτυπο της συμμετοχής της ΕΠΣ/ΚΕΠΠΑ στη διαμόρφωση και εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας· και τη συνεισφορά της Ελλάδας στην ΕΠΣ/ΚΕΠΠΑ.Η διατριβή πραγματεύεται τέσσερις σημαντικές διαστάσεις του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για πολιτική συνεργασία και συντονισμό: πρώτον, τη θεωρητική του βάση. Δεύτερον, τον αντίκτυπό του στα αδύναμα κράτη μέλη της ΕΕ. Τρίτον, τη θεσμική του ανάπτυξη. και τέλος τις επιπτώσεις του στη διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.Η κύρια θεωρητική φιλοδοξία του είναι να αξιολογήσει την εγκυρότητα της θεωρίας του Τροποποιημένου Δομικού Ρεαλισμού στο βαθμό που εφαρμόζεται ως επεξηγηματικό θεωρητικό πλαίσιο για τη θεσμική ανάπτυξη της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας σε σχέση με τον αντίκτυπό της στα αδύναμα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχοντας ως μελέτη περίπτωσης την Ελλάδα.Για να αξιολογηθεί η συνολική επιτυχία της ΚΕΠΠΑ και ο αντίκτυπος της στην ελληνική πολιτική, η διατριβή θα εξετάσει βασικές διαρθρωτικές και διαδικαστικές εξελίξεις και πρωτοβουλίες πολιτικής και θα αξιολογήσει εάν οι ελληνικοί στόχοι έχουν εκπληρωθεί με βάση τις ακόλουθες βασικές μεταβλητές: τα πρότυπα συμπεριφοράς των αδύναμων κρατών σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, τις εσωτερικές πηγές της εξωτερικής πολιτικής των αδύναμων κρατών, τη δυναμική της αλλαγής των σχέσεων και την προσαρμογή των αδύναμων κρατών. και τους πόρους και τις προοπτικές των διπλωματικών και στρατηγικών καθεστώτων.