Συσχέτιση βιοδεικτών καρδιακής ανεπάρκειας με τη λειτουργικότητα των αγγείων και τη νεφρική λειτουργία σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια

Abstract

We enrolled 143 patients with stable HF of ischemic etiology and reduced left ventricular ejection fraction (LVEF) and 77 control subjects. Flow-mediated dilation (FMD) was used to evaluate endothelial function and pulse wave velocity (PWV) to assess arterial stiffness. Although there was no significant difference in baseline demographic characteristics, levels of sST2 were increased in HF compared to the control (15.8 (11.0, 21.8) ng/mL vs. 12.5 (10.4, 16.3) ng/mL; p < 0.001). In the HF group, there was a positive correlation of sST2 levels with age (rho = 0.22; p = 0.007) while there was no association of LVEF with sST2 (rho = -0.119; p = 0.17) nor with PWV (rho = 0.1; p = 0.23). Interestingly, sST2 was increased in NYHA III [20.0 (12.3, 25.7) ng/mL] compared to patients with NYHA II (15.0 (10.4, 18.2) ng/mL; p = 0.003) and inversely associated with FMD (rho = -0.44; p < 0.001) even after adjustment for possible confounders. In patients with chronic HF of ischemic etiology, sST2 levels are increased and are associated with functional capacity. There is an inverse association between FMD and sST2 levels, highlighting the interplay between the dysfunctional endothelium and HF pathophysiologic mechanisms.

Στην μελέτη συμπεριελήφθησαν 143 σταθεροί ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ισχαιμικής αιτιολογίας και μειωμένο κλάσμα εξώθησης (LVEF) καθώς και 77 υγιείς μάρτυρες. Για την εκτίμηση της ενδοθηλιακής λειτουργίας χρησιμοποιήθηκε υπέρηχος υψηλής ευκρίνειας το FMD (Flow-mediated dilation) και για την εκτίμηση της αρτηριακής σκληρίας χρησιμοποιήθηκε το pulse wave velocity (PWV) το οποίο προσδιορίζει την ταχύτητα του σφυγμικού κύματος. Παρόλο που δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στα δημογραφικά χαρακτηριστικά, τα επίπεδα του sST2 ήταν αυξημένα στην ομάδα της καρδιακής ανεπάρκειας σε σχέση με την ομάδα των υγιών μαρτύρων (15.8 (11.0, 21.8) ng/mL vs. 12.5 (10.4, 16.3) ng/mL; p < 0.001). Στην ομάδα της καρδιακής ανεπάρκειας παρατηρήθηκε θετική συσχέτιση των επιπέδων του sST2 με την ηλικία (rho = 0.22; p = 0.007) ενώ δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση ανάμεσα στα επίπεδα του sST2 με το LVEF (rho = -0.119; p = 0.17) ούτε με το PWV (rho = 0.1; p = 0.23). Αξιοσημείωτο είναι ότι τα επίπεδα του sST2 ήταν αυξημένα σε ασθενείς με ΚΑ NYHA III [20.0 (12.3, 25.7) ng/mL] συγκριτικά με ασθενείς με ΚΑ NYHA II (15.0 (10.4, 18.2) ng/mL; p = 0.003) και αντιστρόφως ανάλογα σε σχέση με το FMD (rho = -0.44; p < 0.001) ακόμη και μετά την προσαρμογή για πιθανούς συγχυτικούς παράγοντες. Σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια ισχαιμικής αιτιολογίας, τα επίπεδα του sST2 ήταν αυξημένα και σχετίζονταν θετικά με το λειτουργικό στάδιο της ΚΑ σύμφωνα με την κατάταξη της Νέας Υόρκης. Παρατηρήθηκε μία αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ του FMD και των επιπέδων του sST2, τονίζοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ του δυσλειτουργικού ενδοθηλίου και παθοφυσιολογικών μηχανισμών της καρδιακής ανεπάρκειας.