Η επίδραση τριών διαφορετικών τύπων διατροφής στη γλυκαιμική ρύθμιση των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 υπό εντατικοποιημένη ινσουλινοθεραπεία και παρακολούθηση με συσκευή συνεχούς καταγραφής γλυκόζης (ΣΣΚΓ)

Abstract

Aims: To compare the effects of three differentbut isocaloric dietary patterns (high-protein/low-carbohydrate [HPD] with 20% calories as carbohydrates, Mediterranean/low glycemic index[MED] with 40% carbohydrates and reference diet with 50% carbohydrates [REF]) in patients with type 1 diabetes (T1D).Materials and methods: In a randomized crossover study,15 patients with T1D were assigned to the three dietary patterns for three separate weeks, with 7-day washout periods in between. Continuous glucose monitoring (CGM) was applied during the intervention periods. The primary outcome was glycemic control, as measured by the percentage of time patients spent within the euglycemic range (TIR70-140mg/dl). Other key glycemic metrics were also investigated as secondary outcomes.Results: TIR70-140 was statistically different (p=0.049) between the three diets, with patients exhibiting higher TIR during the HPD (54.87 ±14.11%) as compared to the REF (48.33 ± 13.72%) and MED (50.53 ± 12.81%). The difference between HPD and REF was statistically significant at the 0.05 level (p=0.020) but not after applying the Bonferroni correction. The HPD diet performed significantly better than the REF diet in terms of glycemic variability (coefficient of variation: 36.18% vs. 41.48% respectively, p=0.009) and time spent in the hypoglycemic range (TBR<70mg/dl: 8.93±7.64%vs. 14.27±10.57% respectively, p=0.007), whereas no statistically significant differences were observed between the MED and the other two diets.Conclusions: Compared to a REF and a MED diet, a HPD plan may have a positive impact on glycemic control in patients with T1D. During the HPD, patients spent a shorter time in hypoglycemia and exhibited lower glycemic variability.

Σκοπός: Η σύγκριση των επιδράσεων τριών διαφορετικών ισοθερμιδικών διατροφικών προτύπων (δίαιτας υψηλής πρωτεΐνης/χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες (HPD) με 20% της ενέργειας από υδατάνθρακες, δίαιτας μεσογειακού τύπου/χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (MED) με 40% της ενέργειας από υδατάνθρακες και δίαιτας αναφοράς (REF) με 50% της ενέργειας από υδατάνθρακες) σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 (ΣΔτ1).Υλικά και μέθοδοι: Σε μια τυχαιοποιημένη διασταυρούμενη μελέτη, 15 ασθενείς με ΣΔτ1 ακολούθησαν τα τρία ανωτέρω διατροφικά πρότυπα για τρεις ξεχωριστές εβδομάδες, με ενδιάμεσες περιόδους κάθαρσης 7 ημερών. Κατά τη διάρκεια των περιόδων παρέμβασης χρησιμοποιήθηκε συσκευή συνεχούς παρακολούθηση γλυκόζης (CGM). Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο αφορούσε το γλυκαιμικό έλεγχο, όπως μετρήθηκε μέσω του ποσοστού του χρόνου που οι ασθενείς κινήθηκαν εντός του ευγλυκαιμικού εύρους (TIR70-140mg/dl). Άλλες βασικές γλυκαιμικές μετρήσεις διερευνήθηκαν επίσης ως δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία.Αποτελέσματα: Το TIR70-140 ήταν στατιστικά διαφορετικό (p = 0,049) μεταξύ των τριών δίαιτων, με τους ασθενείς να εμφανίζουν υψηλότερο TIR κατά τη διάρκεια της HPD (54,87 ± 14,11%) σε σύγκριση με τη REF (48,33 ± 13,72%) και τη MED (50,53 ± 12,81%). Η διαφορά μεταξύ HPD και REF ήταν στατιστικά σημαντική σε επίπεδο 0,05 (p = 0,020) αλλά όχι μετά την εφαρμογή της διόρθωσης Bonferroni. Η δίαιτα HPD απέδωσε σημαντικά καλύτερα από τη δίαιτα REF όσον αφορά τη γλυκαιμική μεταβλητότητα (συντελεστής διακύμανσης: 36,18% έναντι 41,48% αντίστοιχα, p = 0,009) και χρόνος που δαπανάται στο υπογλυκαιμικό εύρος (TBR <70mg/dl: 8,93 ± 7,64% έναντι 14,27 ± 10,57% αντίστοιχα, p = 0,007), ενώ δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ του MED και των άλλων δύο τύπων διατροφής.Συμπεράσματα: Σε σύγκριση με τις δίαιτες REF και MED, η δίαιτα HPD μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στο γλυκαιμικό έλεγχο σε ασθενείς με ΣΔτ1. Κατά την παρέμβαση με την HPD, οι ασθενείς πέρασαν λιγότερο χρόνο σε υπογλυκαιμία και εμφάνισαν χαμηλότερη γλυκαιμική μεταβλητότητα.