Pronoun reference in Greek speakers with Alzheimer's Disease

Abstract

The PhD thesis entitled “Pronoun reference in Greek speakers with Alzheimer’s Disease” investigates pronoun reference in Greek speakers with Alzheimer’s Disease (hence AD). In particular, the thesis examines pronoun production with the use of spontaneous and semi-spontaneous speech in order to investigate whether Greek speakers with AD overuse pronouns with unbound, ambiguous, and ungoverned antecedents. The thesis also investigates two aspects of pronoun comprehension: (a) whether there is a breakdown of the binding relations in object strong personal pronouns, clitic and reflexive pronoun contexts; (b) whether Greek speakers with AD comprehend number (and secondarily) gender agreement in object strong personal pronoun and clitic contexts and if the distance between pronouns and their antecedents contributes to this comprehension. Finally, the thesis investigates if there are correlations between executive functions (working memory, and inhibitory control) and other linguistic performances (semantic fluency, naming) with pronoun production and comprehension in AD. The results of the pronoun production and comprehension studies have shown that there is a problem in both modalities. More specifically, Greek speakers with AD overused pronouns –compared to words in total– in their modern Cookie-Theft picture descriptions and displayed a higher pronoun-to-noun ratio which correlated to a naming deficit. Regarding pronoun comprehension, Greek speakers with AD faced difficulties with the binding relations of reflexive pronouns, and clitics which correlated to a working memory deficit and a naming problem, respectively. Moreover, pronoun number agreement was found to be impaired regardless of the pronoun type (strong personal pronouns, clitics) with the lowest performance in singular number and long condition, which correlated firstly with a working memory deficit and secondarily, with naming and semantic fluency deficits. Hence, based on the findings in both pronoun production and comprehension, we can conclude that it seems that the underlying deficit in AD is not one and it is not related to only one cognitive function or one linguistic parameter, but to an ensemble of cognitive and linguistic functions that interact with one another.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή με τον τίτλο "Απόδοση αναφοράς σε αντωνυμίες σε Ελληνόφωνους ασθενείς με τη Νόσο Αλτσχάιμερ" μελετά την απόδοση αναφοράς σε Ελληνόφωνους ασθενείς με Νόσο Αλτσχάιμερ (ΝΑ). Πιο συγκεκριμένα, η διδακτορική διατριβή ερευνά την παραγωγή αντωνυμιών με τη χρήση αυθόρμητου και ημι-αυθόρμητου λόγου με σκοπό να ερευνήσει κατά πόσο οι Ελληνόφωνοι ασθενείς με ΝΑ υπερχρησιμοποιούν τις αντωνυμίες αφήνοντάς τες με αδέσμευτα, ασαφή και ακυβέρνητα αντικείμενα αναφοράς. Αυτή η διατριβή ερευνά δύο όψεις της κατανόησης αντωνυμιών: (α) κατά πόσο υπάρχει μια παραβίαση των αρχών της αναφορικής δέσμευσης στις προσωπικές αντωνυμίες αντικειμένου ισχυρού τύπου, στα κλιτικά και στις αυτοπαθείς αντωνυμίες και (β) κατά πόσο οι Ελληνόφωνοι ασθενείς με ΝΑ κατανοούν τη συμφωνία αριθμού (και δευτερευόντως) και του γένους στις προσωπικές αντωνυμίες αντικειμένου ισχυρού τύπου και στα κλιτικά και αν η απόσταση μεταξύ των αντωνυμιών και των αντικειμένων αναφοράς τους συμβάλει σε αυτήν την κατανόηση. Τέλος, αυτή η διδακτορική διατριβή εξετάζει αν υπάρχουν συσχετίσεις μεταξύ των εκτελεστικών λειτουργιών (executive functions) της μνήμης εργασίας και του ανασταλτικού ελέγχου και άλλων γλωσσικών επιδόσεων (όπως η σημασιολογική ευχέρεια και η κατονομασία) με την παραγωγή και την κατανόηση αντωνυμιών στη ΝΑ. Τα αποτελέσματα των ερευνών στην παραγωγή και κατανόηση αντωνυμιών έχουν δείξει ότι υπάρχει πρόβλημα και στις δύο τροπικότητες. Πιο συγκεκριμένα, οι Ελληνόφωνοι ασθενείς με ΝΑ υπερχρησιμοποιούσαν τις αντωνυμίες -σε σχέση με το σύνολο των λέξεων- στην μοντέρνα εκδοχή της περιγραφής της Κλοπής του Μπισκότου (modern version of the Cookie-Theft picture description task) και παρουσίασαν έναν υψηλότερο λόγο αντωνυμιών-προς το σύνολο των ουσιαστικών που συσχετίστηκε με ένα πρόβλημα κατονομασίας. Σχετικά με την κατανόηση αντωνυμιών, οι Ελληνόφωνοι ασθενείς με τη ΝΑ αντιμετώπισαν δυσκολίες με τις αρχές της αναφορικής δέσμευσης στις αυτοπαθείς αντωνυμίες, και στα κλιτικά που συσχετίστηκαν με ένα πρόβλημα στη μνήμη εργασίας και ένα πρόβλημα κατονομασίας, αντιστοίχως. Επιπλέον, η συμφωνία αριθμού στις αντωνυμίες βρέθηκε προβληματική ανεξαρτήτως από το είδος της αντωνυμίας (προσωπικές αντωνυμίες ισχυρού τύπου και κλιτικά) με την χαμηλότερη επίδοση στον ενικό αριθμό και στη long συνθήκη, που συσχετίστηκε κυρίως με ένα πρόβλημα στη μνήμη εργασίας και δευτερευόντως, με προβλήματα κατονομασίας και σημασιολογικής ευχέρειας. Ως εκ τούτου, με βάση τα ευρήματα στην παραγωγή αλλά και στην κατανόηση αντωνυμιών, μπορούμε να καταλήξουμε στο ότι το υποκείμενο πρόβλημα στην Νόσο Αλτσχάιμερ δεν είναι ένα και δεν σχετίζεται με μία γνωστική λειτουργία ή μια γλωσσική παράμετρο, αλλά με ένα σύνολο γνωστικών και γλωσσικών λειτουργιών που διεπιδρούν η μία με την άλλη.