Η επίδραση της ίσχαιμου περίδεσης στην πρωτογενή ολική αρθροπλαστική γόνατος: μελέτη του μανδύα πρόσφυσης του τσιμέντου στην κνήμη και της απελευθέρωσης από αυτό της γενταμυκίνης στην κυκλοφορία του αίματος

Abstract

Aim: Is to investigate the effect of tourniquet on the cement mantle thickness below the tibial prosthesis and on the systemic serum concentration of gentamicin in patients undergoing primary total knee arthoplasty. Methods: 100 patients who underwent total knee arthroplasty with or without tourniquet were studied retrospectively and evaluated radiologically for the thickness of the cement mantle and the radiolucency under the tibial implant. Also, 40 patients were studied prospectively and randomly regarding the systemic serum concentration of gentamicin in relation to the use of tourniquet after primary total knee arthroplasty. Results: The cumulated thickness of the cement mantle below the tibial prosthesis was statistically higher in tourniquet group (10.49 ± 2.31mm vs. 9.27 ± 1.85mm, p <0.01). The cumulated width of the radiolucent lines in the anteroposterior view was statistically greater in non-tourniquet group (7.74 ± 6.68mm vs. 3.48 ± 4.69mm, p <0.001). There was no statistically significant difference in the postoperative systemic concentration of gentamicin between groups. Conclusions: The use of tourniquet during total knee arthroplasty, although it appears to increase the thickness of the cement mantle below the tibial prosthesis and possibly the survival of the arthroplasty, does not appear to affect the postoperative serum concentration of gentamicin.

Σκοπός: Είναι ο έλεγχος της επίδρασης της ίσχαιμου περίδεσης στο μανδύα τσιμέντου κάτω από την κνημιαία πρόθεση και στην συστηματική συγκέντρωση γενταμυκίνης στον ορό των ασθενών που υποβλήθηκαν σε ολική αρθροπλαστική του γόνατος. Μέθοδος – Υλικό: Μελετήθηκαν αναδρομικά 100 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ολική αρθροπλαστική του γόνατος με ή χωρίς ίσχαιμο περίδεση και αξιολογήθηκαν ακτινολογικά για το πάχος του μανδύα τσιμέντου και τον έλεγχο ακτινοδιαύγειας. Επίσης, μελετήθηκαν προοπτικά και τυχαιοποιημένα 40 ασθενείς ως προς τη συστηματική συγκέντρωση γενταμυκίνης στον ορό σε σχέση με τη χρήση ίσχαιμου περίδεσης μετά από πρωτογενή ολική αρθροπλαστική γόνατος. Αποτελέσματα: Το άθροισμα του πάχους του μανδύα τσιμέντου κάτω από την κνημιαία πρόθεση ήταν στατιστικά μεγαλύτερο στους ασθενείς που χρησιμοποιήθηκε ίσχαιμος (10.49 ± 2.31mm έναντι 9.27 ± 1.85mm, p<0.01). Το άθροισμα του πλάτους των ακτινοδιαυγαστικών γραμμών στην προσθιοπίσθια λήψη ήταν στατιστικά μεγαλύτερο στους ασθενείς που δεν χρησιμοποιήθηκε ίσχαιμος (7.74 ± 6.68mm έναντι 3.48 ± 4.69mm, p<0.001). Δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά στην μετεγχειρητική συστηματική συγκέντρωση της γενταμυκίνης μεταξύ των ασθενών των ομάδων. Συμπεράσματα: Η χρήση ίσχαιμου περίδεσης στην ολική αρθροπλαστική του γόνατος, αν και φαίνεται να αυξάνει το πάχος του μανδύα τσιμέντου κάτω από τη κνημιαία πρόθεση και πιθανόν την επιβίωση της αρθροπλαστικής, δεν φαίνεται να επηρεάζει την συγκέντρωση της γενταμυκίνης στον ορό των ασθενών μετεγχειρητικά.