Transfer of learning in digital environments: establishing the role of instructional design in the context of continuing professional education and development

Abstract

Digital or technology-mediated learning has changed the way people, students, employees, and professionals learn. Knowledge and learning recourses are easily accessible, and learners can create their knowledge autonomously. While there is growing evidence that training leads to demonstrable results that could affect individual and organizational performance, it is critical to increase our understanding of the effectiveness of digital learning in the field of continuing professional education and development. This is a study on the digital learning effectiveness from the perspective of the individual professional attended online courses for professional development purposes. It explores the effects of course design, individuals’ satisfaction, and learning achievement issues on the transfer of learning in the work environment. This thesis approaches the transfer behavior from the viewpoint of the trainee intention to transfer. Based on various research streams (human resource development, social psychology, educational psychology, training transfer, lifelong learning and technology-mediated learning), the study proposes a conceptual model for the transfer of learning in digital learning environments and empirically test it. Three empirical studies were conducted during the research project. Questionnaires are the main data collection technique for the three empirical studies. The measurements used in the questionnaires are selected from the existing instruments and modified in order to match the research objectives of this study. Results contribute to an innovative conceptualization for the transfer of learning in digital settings as well as the identification of implications for designing and delivering courses in digital learning that nurture transfer of learning based on those associated with intention to digital learning transfer.

Η εκπαίδευση και η μάθηση είναι σε ραγδαία αυξανόμενο ρυθμό ενσωματωμένη σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Στην περίπτωση της επαγγελματικής μάθησης, η επικαιροποίηση υφιστάμενων και η απόκτηση νέων επαγγελματικών δεξιοτήτων εξελίσσεται σε όλο τον εργασιακό βίο και είναι απαραίτητη για την διατήρηση της δυνατότητας πρόσβασης στην εργασία. Σε μεγάλο βαθμό πλέον αυτή η αναγκαιότητα καλύπτεται όχι μόνο μέσω της ενδο-οργανωσιακής εκπαίδευσης και κατάρτισης, αλλά με την συμμετοχή των ατόμων στην δια βίου μάθηση. Η αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων σε αυτό το πλαίσιο κρίνεται. Η διατριβή αυτή διερευνά την αποτελεσματικότητα της ψηφιακής μάθησης με βάση τη δυνατότητα μεταφοράς της μάθησης στην εργασία και το επάγγελμα, από την οπτική γωνία των μεμονωμένων ατόμων που συμμετέχουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα με στόχο την επαγγελματική τους ανάπτυξη. Η διατριβή επικαιροποιεί τα παραδοσιακά θεωρητικά πλαίσια μεταφοράς της μάθησης με παράγοντες που επηρεάζουν τη μεταφορά της μάθησης στο ψηφιακό περιβάλλον. Εξετάζονται σειρά θεμάτων ψηφιακού εκπαιδευτικού σχεδιασμού, η ικανοποίηση των εκπαιδευόμενων, και η μαθησιακή τους επίδοση στην πρόθεση μεταφοράς της ψηφιακής μάθησης (intention to digital learning transfer) στην εργασία και το επάγγελμα. Ειδικότερα, μετρήθηκαν 8 διαστάσεις ψηφιακού εκπαιδευτικού σχεδιασμού, δηλαδή ποιότητας της μαθησιακής εμπειρίας και αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης: μαθησιακό πλαίσιο, μαθησιακοί στόχοι σε όρους γνώσεων και δεξιοτήτων, αξιολόγηση μάθησης, ψηφιακοί εκπαιδευτικοί πόροι, αλληλεπιδραστικές δραστηριότητες του εκπαιδευομένου στο ψηφιακό εκπαιδευτικό περιβάλλον και με τους εκπαιδευτές του προγράμματος, την ποιότητα των υπηρεσιών των τεχνολογικών υποδομών παροχής της εκπαίδευσης, και την επιτελική υποστήριξη του εκπαιδευόμενου σε θέματα μαθησιακής προόδου. Σε όρους αποτελεσμάτων μετρήθηκαν (α) η ικανοποίηση του εκπαιδευόμενου από το πρόγραμμα (δηλαδή των διαστάσεων ποιότητας της μαθησιακής εμπειρίας), (β) η μαθησιακή του επίδοση με την ολοκλήρωση του προγράμματος και (γ) της πρόθεσης του εκπαιδευομένου και της ενδυνάμωσης (enablement) του για μεταφορά της εκπαίδευσης στην εργασία και στο επάγγελμα. Παρατηρήθηκαν τόσο συγκλίσεις όσο και σημαντικές διαφοροποιήσεις από τα ισχύοντα στο παραδοσιακό περιβάλλον της επαγγελματικής εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματα της διατριβής δείχνουν ότι η ικανοποίηση των εκπαιδευόμενων από την μαθησιακή εμπειρία επηρεάζεται σημαντικά μόνο από την ποιότητα των ψηφιακών εκπαιδευτικών πόρων στο ψηφιακό εκπαιδευτικό περιβάλλον - όπως άλλωστε και στη δια ζώσης εκπαίδευση και κατάρτιση. Αντιθέτως με το ότι ισχύει στο δια ζώσης περιβάλλον - η πρόθεση για μεταφορά δεν επηρεάζεται από το επίπεδο της μαθησιακής επίδοσης (learning achievement) όπως αποτυπώνεται στη βαθμολογία των εκπαιδευομένων στα πλαίσια της αξιολόγησης των γνώσεων που αποκτήθηκαν στην εκπαίδευση. Η εμπειρική έρευνα της διατριβής αποτελεί ένα field study στον χώρο της επαγγελματικής ψηφιακής δια βίου μάθησης σε βάθος τεσσάρων ετών. Εξετάστηκαν 28 προγράμματα ψηφιακής επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Κατά τη διάρκεια της διατριβής πραγματοποιήθηκαν τρεις εμπειρικές έρευνες (δύο προκαταρκτικές και μία βασική). Τα ερωτηματολόγια είναι η κύρια τεχνική συλλογής δεδομένων για τις τρεις εμπειρικές έρευνες. Οι μετρικές που χρησιμοποιούνται στα ερωτηματολόγια επιλέχθηκαν από υφιστάμενα θεωρητικά πλαίσια στο παραδοσιακό και στο ψηφιακό περιβάλλον και τροποποιήθηκαν κατάλληλα ώστε να ταιριάζουν με τους ερευνητικούς στόχους αυτής της μελέτης. Τα αποτελέσματα συμβάλλουν σε μια καινοτόμο εννοιολογικοποίηση (conceptualization) της μεταφορά της μάθησης στο ψηφιακό περιβάλλον. Επεκτείνει την υπάρχουσα έρευνα για τη μεταφορά της μάθησης στο χώρο εργασίας εστιάζοντας σε παράγοντες που σχετίζονται με την ψηφιακή μάθηση. Η διατριβή, στους κλασικούς και εδραιωμένους όρους που ορίζουν την μεταφορά ως δυνατότητα γενίκευσης και δυνατότητα διατήρησης/συντήρησης της γνώσης που αποκτήθηκε, αναδεικνύει την αξία της πρόθεσης για μεταφορά (intention to transfer) στην οικοδόμησης της δυνατότητας (enablement) για μεταφορά στο ψηφιακό εκπαιδευτικό περιβάλλον, δηλαδή αναδεικνύει την πρόθεση για μεταφορά σε ένα αυτοδύναμο μαθησιακό αποτέλεσμα το οποίο χρειάζεται να αξιολογηθεί. Σε επίπεδο εφαρμογής, παράγει σχεδιαστικές αρχές και οδηγίες εφαρμογής που ενσωματώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ψηφιακής μάθησης και μπορούν να λειτουργήσουν ως πλαίσιο διοίκησης της αποτελεσματικότητας της ψηφιακής δια βίου μάθησης στον τομέα της επαγγελματικής ανάπτυξης. Συγκεκριμένα οι προτάσεις σχεδιασμού αναφέρονται σε μια σειρά θεμάτων που σχετίζονται με την ισορροπία μεταξύ σχεδιασμού, παιδαγωγικής, τεχνολογία και εκπαιδευτή και εισάγουν τα πρόσθετα χαρακτηριστικά του ψηφιακού εκπαιδευτή (γνώση πρακτικών ψηφιακού εκπαιδευτικού σχεδιασμού, σχεδιαστικές προσεγγίσεις εκπαιδευτικής ενσωμάτωσης της ψηφιακής τεχνολογίας) ενώ επιβεβαιώνει την σημασία και επιδραστικότητα των ικανοτήτων του εκπαιδευτή για την παρακίνηση των εκπαιδευομένων προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα θέματα της λεκτικής και εξωλεκτικής ψυχολογικής αποστασιοποίησης (psychological distance) προτείνοντας πρακτικές για την ενίσχυση της ψηφιακής παρουσίας (teaching presence). Οι νέοι παράγοντες επιρροής που αναδεικνύονται αφορούν τον σχεδιασμό παροχής της ψηφιακής εκπαίδευσης (digital learning service design) δηλαδή παράγοντες που αφορούν στο περιβάλλον παροχής της εκπαίδευσης.