Η μελέτη της λειτουργίας των μικρών αεραγωγών στο σύνδρομο αποφρακτικών απνοιών-υποπνοιών στον ύπνο (ΣΑΑΥΥ)

Abstract

Background: Most of the studies of the pathophysiology of Obstructive Sleep Apnea-Hypopnea Syndrome (OSAHS) are focusing in the collapsibility and obstruction of the upper airways. The aim of our study was the investigation of small airways’ function in patients with OSAHS. Methods: We studied 23 patients (mean age, 51.6 years) diagnosed with mild to severe OSAHS, without comorbidities and 8 controls (mean age, 45.9 years). All subjects underwent full polysomnography sleep study; spirometry and maximum flow/volume curves while breathing room air and a mixture of 80%He-20%O2. The volume of equal flows (VisoV̇) of the two curves and the difference of flows at 50% of FVC (ΔV̇max50) were calculated, as indicates of small airways' function. Results: The results showed that VisoV̇ was significantly increased in patients with OSAHS compared with controls (18.79 ± 9.39 vs. 4.72 ± 4.68, p=0.004). No statistically significantly difference was found in ΔV̇max50 (p=0,551); or the maximum Expiratory flow at 25-75% of FVC (p=0,067) and the maximum expiratory flow at 50% of FVC (p=0,174) breathing air. Conclusion: We concluded that at the time of diagnosis of OSAHS, the function of small airways is affected. This could be due to breathing at low lung volumes and the cyclic closure/opening of the small airways and may affect the natural history of OSAHS. The findings could lead to new therapeutic implications, targeting directly the small airways.

Εισαγωγή: Οι περισσότερες από τις μελέτες της παθοφυσιολογίας του Σύνδρομου της Αποφρακτικής Άπνοιας-Υπόπνοιας στον Ύπνο (ΣΑΑΥΥ) επικεντρώνονται στην ευενδετότητα και την απόφραξη των ανώτερων αεραγωγών. Σκοπός της μελέτης μας ήταν η διερεύνηση της λειτουργίας των μικρών αεραγωγών σε ασθενείς με ΣΑΑΥΥ. Μέθοδοι: Μελετήσαμε 23 ασθενείς (μέση ηλικία, 51,6 έτη) που διαγνώστηκαν με ήπιο έως σοβαρό ΣΑΑΥΥ, χωρίς συννοσηρότητες και 8 μάρτυρες (μέση ηλικία, 45,9 έτη). Όλα τα υποκείμενα υποβλήθηκαν σε πλήρη πολυσωματοκαταγραφική μελέτη ύπνου, σπιρομέτρησης και μέγιστες καμπύλες ροής/όγκου ενώ αναπνέουν αέρα δωματίου και ένα μίγμα 80% He-20% 02. Ο όγκος των ίσων ροών (VisoV̇) των δύο καμπυλών και η διαφορά των ροών στο 50% της FVC (ΔV̇max50) υπολογίστηκαν, όπως υποδεικνύουν τη λειτουργία των μικρών αεραγωγών. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το VisoV̇ ήταν σημαντικά αυξημένο σε ασθενείς με ΣΑΑΥΥ σε σύγκριση με τους μάρτυρες (18,79 ± 9,39 έναντι 4,72 ± 4,68, p = 0,004). Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην ΔV̇max50 (p = 0,551). ή τη μέγιστη ροή εκπνοής στο 25-75% της FVC (p = 0,067) και τη μέγιστη εκπνευστική ροή στο 50% FVC (p = 0,174) αέρα αναπνοής. Συμπέρασμα: Καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι σε ασθενείς με ΣΑΑΥΥ, κατά τη στιγμή της διάγνωσης, η λειτουργία των μικρών αεραγωγοί έχει επηρεαστεί. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην αναπνοή σε χαμηλά επίπεδα πνευμονικών όγκων και στο κυκλικό κλείσιμο/άνοιγμα των μικρών αεραγωγών και μπορεί να επηρεάσει τη φυσική ιστορία του ΣΑΑΥΥ. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες θεραπευτικές παρεμβάσεις, στοχεύοντας άμεσα στους μικρούς αεραγωγούς.