Ο διαμεσολαβητικός μηχανισμός των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών στη σχέση μεταξύ κοινωνικοοικονομικών παραγόντων και διαφθοράς

Abstract

The purpose of the doctoral thesis is to investigate the mediating mechanism of information and communication technologies (material access, digital access) and leverage (bribery, labour) in the relationship between factors of the socio-economic environment, such as those described and depicted through the PEST framework (Political, Economic, Social, Technological) and perceived corruption variables in groups of citizens or areas of society (Institutions, Bodies, Organizations, Public Services Revenue). To achieve this goal, a number of relevant research hypotheses have been developed, which have been integrated into a comprehensive functional model. These hypotheses were verified for their accuracy with the help of secondary data from countries of the Organization for Economic Co-operation and Development (OECD) and with the help of primary data from Greece, collected through a structured questionnaire. In order to evaluate the functional model, the approach of Structural Equations Models was followed and SPSS AMOS was used as software. Among the conclusions of the thesis are the following: (1) Socio-economic factors increase corruption in all areas of society, through bribery and the labour sector. (2) Material access reduces corruption in all areas of society, through bribery and the labour force. (3) Digital access reduces corruption in all areas of society, through bribery and the labour force. (4) Technological factors reduce corruption in all areas of society, through bribery and the labour force. (5) Technological factors mediate in series and completely in the relationship between socioeconomic factors and corruption. In summary, the thesis covers gaps and adds knowledge both in theory and in practice. In addition, illuminating part of the "black box" regarding the mechanism of mediation in the relationship between socioeconomic factors and corruption, and proposing approaches for further research, contributes significantly to this cognitive area.

Σκοπός της διδακτορικής διατριβής είναι η διερεύνηση του διαμεσολαβητικού μηχανισμού των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών (υλική πρόσβαση, ψηφιακή πρόσβαση) και μοχλών διαφθοράς (δωροδοκία, εργασιακός κλάδος) στη σχέση μεταξύ παραγόντων του κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος, όπως είναι αυτοί που περιγράφονται και απεικονίζονται από το ευρύτερο μακρο-περιβάλλον, μέσω του πλαισίου PEST (Political, Economic, Social, Technological) και αντιληπτών μεταβλητών διαφθοράς σε ομάδες πολιτών ή χώρων της κοινωνίας (Θεσμοί, Φορείς, Οργανισμοί, Υπηρεσίες Δημοσίων Εσόδων). Για την επίτευξη του σκοπού αυτού διαμορφώθηκε σειρά σχετικών ερευνητικών υποθέσεων, οι οποίες εντάχθηκαν σε ένα ολοκληρωμένο λειτουργικό υπόδειγμα. Οι υποθέσεις αυτές ελέγχθηκαν ως προς την ορθότητά τους με τη βοήθεια δευτερογενών δεδομένων από χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) και με τη βοήθεια πρωτογενών δεδομένων από την Ελλάδα, που συλλέχθηκαν μέσω δομημένου ερωτηματολογίου. Για την εκτίμηση του λειτουργικού υποδείγματος ακολουθήθηκε η προσέγγιση των Υποδειγμάτων Δομικών Εξισώσεων και ως λογισμικό χρησιμοποιήθηκε το SPSS AMOS. Μεταξύ των συμπερασμάτων της διατριβής περιλαμβάνονται και τα εξής: (1) Οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες αυξάνουν τη διαφθορά σε όλους τους χώρους της κοινωνίας, διαμέσου της δωροδοκίας και του κλάδου εργασίας. (2) Η υλική πρόσβαση μειώνει τη διαφθορά σε όλους τους χώρους της κοινωνίας, διαμέσου της δωροδοκίας και του κλάδου εργασίας. (3) Η ψηφιακή πρόσβαση μειώνει τη διαφθορά σε όλους τους χώρους της κοινωνίας, διαμέσου της δωροδοκίας και του κλάδου εργασίας. (4) Οι τεχνολογικοί παράγοντες μειώνουν τη διαφθορά σε όλους τους χώρους της κοινωνίας, διαμέσου της δωροδοκίας και του κλάδου εργασίας. (5) Οι τεχνολογικοί παράγοντες διαμεσολαβούν σειριακά και πλήρως στη σχέση μεταξύ των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων και της διαφθοράς. Συνοψίζοντας, η διατριβή καλύπτει κενά και προσθέτει γνώση τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Επιπλέον, φωτίζοντας μέρος του «μαύρου κουτιού» αναφορικά με τον μηχανισμό διαμεσολάβησης στη σχέση μεταξύ κοινωνικοοικονομικών παραγόντων και διαφοράς και προτείνοντας προσεγγίσεις για παραπέρα έρευνα, συμβάλλει σημαντικά στη γνωστική αυτή περιοχή.