Βιολογικοί δείκτες βλεννογονικής επούλωσης σε ασθενείς με ΙΦΝΕ, σε κλινική ύφεση υπό θεραπεία με αντί-TNF παράγοντες

Abstract

AIM: To evaluate the utility of fecal calprotectin (FC) in predicting relapse and endoscopic activity during follow-up in an inflammatory bowel disease (IBD) cohort. METHODS: All FC measurements that were obtained during a 3-year period from patients with inflammatory bowel disease in clinical remission were identified. Data regarding the short-term (6 mo.) course of the disease were extracted from the medical files. Exclusion criteria were defined as: An established flare of the disease at the time of FC measurement, Loss to follow up within 6 mo. from baseline FC measurement, and, Insufficient data on file. Statistical analysis was performed to evaluate whether baseline FC measurement could predict the short-term clinical relapse and/or the presence of mucosal healing. RESULTS: We included 149 [Crohn’s disease (CD) = 113, Ulcerative colitis (UC) = 36, male = 77] IBD patients in our study. Within the determined 6-month period post-FC measurement, 47 (31.5%) had a disease flare. Among 76 patients who underwent endoscopy, 39 (51.3%) had mucosal healing. Baseline FC concentrations were significantly higher in those who had clinical relapse compared to those who remained in remission during follow up (481.0 μg/g, 286.0-600.0 vs 89.0, 36.0-180.8, P < 0.001). The significant predictive value of baseline median with IQR FC for clinical relapse was confirmed by multivariate Cox analysis [HR for 100μg/g: 1.75 (95%CI: 1.28-2.39), P = 0.001]. Furthermore, lower FC baseline values significantly correlated to the presence of mucosal healing in endoscopy (69.0 μg/g, 30.0-128.0 vs 481.0, 278.0-600.0, in those with mucosal inflammation, median with IQR, P < 0.001). We were able to extract cut-off values for FC concentration with a high sensitivity and specificity for predicting clinical relapse (261 μg/g with AUC = 0.901, sensitivity 87.2%, specificity 85.3%, P < 0.001) or mucosal healing (174 μg/g with AUC = 0.956, sensitivity 91.9%, specificity 87.2%, P < 0.001). FC was better than CRP in predicting either outcome; nevertheless, having a pathological CRP (> 5 mg/L) in addition to the cutoffs for FC, significantly enhanced the specificity for predicting clinical relapse (95.1% from 85.3%) or endoscopic activity (100% from 87.2%). CONCLUSION: Serial FC measurements may be useful in monitoring IBD patients in remission, as FC appears to be a reliable predictor of short-term relapse and endoscopic activity.

ΣΚΟΠΟΣ: Αξιολόγηση της χρησιμότητας της καλπροτεκτίνης κοπράνων στην πρόγνωση της υποτροπής και της ενδοσκοπικής ενεργότητας κατά τη διάρκεια παρακολούθησης σε μια ομάδα ασθενών με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου (ΙΦΝΕ). ΜΕΘΟΔΟΙ: Ανευρέθηκαν όλες οι εξετάσεις καλπροτεκτίνης κοπράνων ασθενών με ΙΦΝΕ που παρακολουθούνται στην ΠΓΚ και είναι καταχωρημένες στα ηλεκτρονικά αρχεία του Νοσοκομείου σε περίοδο τριών χρόνων. Καταγράφηκε η εμφάνιση υποτροπής σε σύντομο βάθος χρόνου (< 6 μήνες) και τα ενδοσκοπικά ευρήματα ασθενών που υποβλήθηκαν σε ενδοσκόπηση. Συσχετίστηκαν οι τιμές καλπροτεκτίνης με κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους, την κλινική υποτροπή τους επόμενους 6 μήνες και την παρουσία ενδοσκοπικής βλεννογονικής επούλωσης. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην μελέτη συμπεριλήφθηκαν 149 ασθενείς με νόσο Crohn (CD) = 113, ελκώδης κολίτιδα (UC) = 36, άρρεν= 77). Εντός της καθορισμένης περιόδου 6 μηνών μετά τη μέτρηση καλπροτεκτίνης, 47 (31,5%) εμφάνισαν έξαρση. Μεταξύ των 76 ασθενών που υποβλήθηκαν σε ενδοσκόπηση, 39 (51,3%) είχαν βλεννογονική επούλωση. Οι αρχικές τιμές καλπροτεκτίνης ήταν σημαντικά υψηλότερες σε εκείνους που είχαν κλινική υποτροπή σε σύγκριση με αυτούς που παρέμειναν σε ύφεση κατά την παρακολούθηση (481,0 μg / g, 286,0-600,0 έναντι 89,0, 36,0-180,8, Ρ <0,001). Η σημαντική προγνωστική τιμή για κλινική υποτροπή επιβεβαιώθηκε με πολυμεταβλητή ανάλυση Cox [HR για 100μg / g: 1,75 (95% CI: 1,28-2,39), P = 0,001]. Επιπρόσθετα, οι χαμηλότερες αρχικές τιμές καλπροτεκτίνης συσχετίζονται σημαντικά με την παρουσία επούλωσης του βλεννογόνου στην ενδοσκόπηση (69,0 μg / g, 30,0-128,0 έναντι 481,0, 278,0-600,0, σε αντίθεση ασθενών με φλεγμονή του βλεννογόνου, διάμεση με IQR, P <0,001). Είχαμε τη δυνατότητα να καθορίσουμε μέσο όρο τιμής καλπροτεκτίνης με υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα για την πρόβλεψη κλινικής υποτροπής (261 μg / g με AUC = 0,901, ευαισθησία 87,2%, ειδικότητα 85,3%, Ρ <0,001) ή βλεννογονικής επούλωσης (174 μg / g με AUC = 0.956, ευαισθησία 91.9%, ειδικότητα 87.2%, Ρ <0.001). Η καλπροτεκτίνη ήταν καλύτερη από την CRP στην πρόβλεψη της έκβασης της νόσου. (95,1% από 85,3%) ή της ενδοσκοπικής δραστηριότητας (100% από 87,2%), ενώ τιμές CRP (> 5 mg / L) σε συνδυασμό με τιμές καλπροτεκτίνης ενίσχυαν σημαντικά την ειδικότητα για πρόβλεψη κλινικής υποτροπής. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυξημένη συγκέντρωση καλπροτεκτίνης κοπράνων σε ασθενείς με ΙΦΝΕ σχετίζεται με παρουσία ενδοσκοπικά ενεργού νόσου και αυξημένη πιθανότητα κλινικής υποτροπής εντός εξαμήνου. Η χρήση της καλπροτεκτίνης στην καθημερινή κλινική πράξη μπορεί να βελτιώσει την παρακολούθηση των ασθενών με ΙΦΝΕ, επιλέγοντας αυτούς οι οποίοι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για υποτροπή και χρήζουν στενότερης παρακολούθησης.