Το κράτος στις συνθήκες της σύγχρονης εποχής: η περίπτωση της Κύπρου

Abstract

The study attempts to address the question of what kind of state can be established in Cyprus under the current conditions, which is sustainable, functional, and democratic and respects human rights and individual freedoms for the entire population. The internal structure was based on an analysis of five axes, running through the eight chapters of the study. The axes are State - Nation - Federalization / Denationalization - Taiwanization - State De-recognition.On the one hand, historical institutionalism was chosen as the methodology of analysis. This aims to identify some crucial moments that functioned as critical junctures. These critical junctures, depicted as reframings, are presented in the study to capture and explain the reframing of what in different phases is considered a problem or an issue. The institutional setting in fact reflects actors’ strategies. In addition, the methodology aims to showcase how the identified six temporal and qualitative re-framings -taking into account the conflicting strategies of the various state actors in this case- contributed to shaping the further course in the form of a path dependency, which flows at the present time. The recording of the actors' strategy highlights how and to what extent the course followed, it is related to a specific strategic targeting and to which actor could be attributed. The second view, on the other hand, as a shifted lens of approach, which frames the issue of the state, is structural violence. From this point of view, an attempt is made to analyze how an institutional framework, which includes in its structures seeds of inequality and discrimination due to the undemocratic perception of individuals, with the consequent restriction of their rights and freedoms, in parallel with the strategies of foreign / external policy centers, is able instead of reducing, ultimately exacerbating the possibility of polarization tendencies, due to the different national references and religious backgrounds that are inherent in a historical course.To answer the main question of this research, it was proposed as a tool to examine two scenarios, one of which is divided into two parts, but which are distinguished for their common core element. This is the debate about the evolution of the state from a unitary to a federal structure. The strands refer either to the form of a federation or to the version of the confederation / two states. The second scenario version is attributed as a verbal signifier by the neologism "Taiwanization" in the literature. Regarding the case of Cyprus, the content of "Taiwanization" is analyzed based on parameterization and classification into distinct categories. By means of the two possibilities presented, the final outcome could refer, as a product of time, to a condition of state derecognition.

Το κυρίως ερώτημα της μελέτης αναφέρεται στο τι είδους κράτος είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στην Κύπρο υπό τις παρούσες συνθήκες, το οποίο να είναι βιώσιμο, λειτουργικό, δημοκρατικό και να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες για το σύνολο του πληθυσμού. Η εσωτερική διάρθρωση στηρίχθηκε σε μια ανάλυση πέντε αξόνων, που διατρέχουν το σύνολο και των οκτώ κεφαλαίων της μελέτης. Οι άξονες είναι Κράτος – Έθνος – Ομοσπονδοποίηση/Αποεθνικοποίηση – Ταϊβανοποίηση – Κρατική Αποαναγνώριση. Ως μεθοδολογία ανάλυσης επελέγη αφενός ο ιστορικός θεσμισμός. Τούτος αποσκοπεί στο να εντοπίσει ορισμένες στιγμές που λειτούργησαν ως κομβικά σημεία / κρίσιμα σταυροδρόμια. Τα κομβικά σημεία παρουσιάζονται στη μελέτη ως αναπλαισιώσεις του τιθέμενου κατά περίπτωση ως προβλήματος. Η εστίαση αποδίδεται στον παράγοντα εμπέδωσης θεσμικού πλαισίου, που εκ των πραγμάτων αντανακλά και στρατηγικές δρώντων. Επιπλέον η μεθοδολογία στοχεύει στο να παρουσιάσει το πώς οι εντοπισθείσες έξι χρονικές και ποιοτικές αναπλαισιώσεις, λαμβανομένων υπόψη των αντικρουομένων εν προκειμένω στρατηγικών των διαφόρων εμπλεκομένων μερών, συνετέλεσαν στη διαμόρφωση της περαιτέρω πορείας εν είδει τροχιάς εξάρτησης, που εκβάλλει σε παρόντα χρόνο. Η καταγραφή της στρατηγικής των δρώντων αναδεικνύει πώς και σε ποιό βαθμό η πορεία που ακολουθείται συνυφαίνεται προς συγκεκριμένη στρατηγική στόχευση και ποιου δρώντα. Η δεύτερη θεώρηση, αφετέρου, ως ένας μετατεθειμένος φακός προσέγγισης, με την οποία πλαισιώνεται το ζήτημα του κράτους, είναι η δομική βία. Δι’ αυτής της οπτικής επιχειρείται να αναλυθεί το πώς ένα θεσμικό πλαίσιο, το οποίο ενέχει στις δομές του σπέρματα ανισότητας και διακρίσεων ως εκ της μη δημοκρατικής αντίληψης των ατόμων, με συνεπακόλουθο τον περιορισμό δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, παραλλήλως προς τις στρατηγικές εξωτερικών πολιτικών κέντρων, είναι ικανό αντί να μειώσει, εν τέλει να επιτείνει το ενδεχόμενο ύπαρξης τάσεων πόλωσης, ένεκα και διαφορετικών εθνικών αναφορών και θρησκευτικών καταβολών, που υφίστανται εγγενώς σε μια ιστορική διαδρομή. Για την απάντηση του κυρίως ερωτήματος της ανά χείρας έρευνας, προτάθηκε ως εργαλείο η εξέταση δύο σεναριακών εκδοχών, η μία εκ των οποίων διαιρείται σε δύο σκέλη, που όμως διακρίνονται για το κοινό τους πυρηνικό στοιχείο. Τούτο είναι η συζήτηση περί της μετεξέλιξης του κράτους από ενιαίο σε ομοσπονδιακής διάρθρωσης. Τα σκέλη παραπέμπουν είτε στην μορφή ομοσπονδίας, είτε στην εκδοχή της συνομοσπονδίας. Η δεύτερη σεναριακή εκδοχή αποδίδεται ως λεκτικό σημαίνον διά του νεολογισμού «ταϊβανοποίηση» στη βιβλιογραφία. Αναφορικά προς την περίπτωση της Κύπρου, το περιεχόμενο της «ταϊβανοποίησης» αναλύεται βάσει παραμετροποίησης και ταξινόμησης σε διακριτές κατηγορίες. Μέσα από τα δύο ενδεχόμενα που παρουσιάζονται, η τελική έκβαση θα μπορούσε να παραπέμπει, προϊόντος του χρόνου, σε μια συνθήκη οιονεί κρατικής αποαναγνώρισης.