Τα οφέλη από την κατ’ οίκον νοσηλεία και παρακολούθηση παιδιών με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα

Abstract

Over the past thirty years, the need for pediatric home care has become increasingly important. This is due to many factors, such as the increasing survival of premature newborns, the increasing recurrence of readmissions to Intensive Care Units, and the growing family preference for home care rather than care in hospital. The purpose of this study was to investigate the benefits provided by the Pediatric Home Care Program to children with chronic respiratory problems. The patients were 40 technology-dependent children and 60 children with cystic fibrosis. They were further divided into two groups: the group living in the city (Thessaloniki) that was monitored with home visits and the group that lived away from the city and was monitored through the telephone. Two nurses, two physiotherapists and two pediatric lung specialists (doctors) participated in the Pediatric Home Care.All patients and their parents were adequately trained by the Pediatric Home Care staff in hospital. As long as they were well trained, they were allowed to go to their homes, where the monitoring and care of the PHC team continued. One year after the implementation of the PHC program children dependent on technological equipment had better quality of life, however, the same did not apply to children with cerebral palsy. Days of hospitalization at the Public Hospital were 42,3 in average before the implementation, and 11,35 after (p <0,001). The days of hospitalization at the Intensive Care Unit were 19.7 before and 2.1 after (p <0,001). Scheduled visits showed no difference, while emergency readmissions were more before the implementation; 1, 67 before and 0,97 after (p <0.05). The cost for the Health Care System was almost half of what it used to be previously (from 14344,85 euros average cost before, to 7938 euro average, one year later). (p<0.001). Comparison between the two groups, technology-dependent patients monitored with home visits and those monitored by telephone showed that patients who received home visits were almost not readmitted to the Unit (52% before, 96% after p=0,001). One year after the implementation of the PHC program, children with cystic fibrosis had better quality of life (p<0.05). Their medical condition improved significantly after the program; FEV1 = 74 before, and FEV1 = 83 after. (p <0,05). The days of hospitalization were 5 in average before and 3 after (p <0.05). The cost for the Health Care System was reduced from € 2053 to € 1622 after (p<0.05). Scheduled visits and emergency readmissions did not show a statistically significant difference. A comparison between the two groups, cystic fibrosis patients monitored with home visits and cystic fibrosis patients monitored through the telephone showed that there was no statistically significant difference between the two groups as regards the quality of life, respiratory function, physical development, number of hospitalization days during exacerbations and planned re-examinations. In conclusion, pediatric home care improved the medical condition of the patients, reduced the days of hospitalization and reduced the cost for the Health Care System as well.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια η αναγκαιότητα για παιδιατρική κατ’ οίκον φροντίδα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη λόγω πολλών παραγόντων, όπως η αυξανόμενη επιβίωση των προώρων νεογνών, των ασθενών που νοσηλεύονται σε Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας, καθώς και η αυξανόμενη προτίμηση της οικογένειας για ιατρική φροντίδα στο σπίτι, παρά στο νοσοκομείο. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσουμε τα οφέλη που παρείχε το πρόγραμμα της κατ’ οίκον Νοσηλείας σε παιδιά με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα. Οι ασθενείς ήταν 40 εξαρτώμενα από τεχνολογικό εξοπλισμό παιδιά και 60 παιδιά με κυστική ίνωση . Χωρίστηκαν περαιτέρω σε δύο ομάδες , στην ομάδα που έμεναν εντός πόλεως (Θεσ/νίκης) και παρακολουθούνταν με κατ’ οίκον επισκέψεις και στην ομάδα που έμεναν εκτός πόλεως και παρακολουθούνταν με τηλεφωνική επικοινωνία. Στην ομάδα της Παιδιατρικής Κατ’ Οίκον Νοσηλείας (ΠΚΟΝ) συμμετείχαν δύο νοσηλεύτριες, δύο φυσικοθεραπεύτριες και δύο ειδικοί ιατροί παιδοπνευμονολόγοι (θεράποντες ιατροί). Σε όλους τους ασθενείς και τους γονείς τους γινόταν επαρκής εκπαίδευση από το Νοσοκομείο και με την προϋπόθεση ότι ήταν άρτια εκπαιδευμένοι μετέβαιναν στο σπίτι, όπου συνεχιζόταν η παρακολούθηση και η φροντίδα από την ομάδα της ΠΚΟΝ. Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του προγράμματος της ΠΚΟΝ τα εξαρτώμενα από τεχνολογικό εξοπλισμό παιδιά είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής, το ίδιο όμως δεν ίσχυε για τα παιδιά με εγκεφαλική παράλυση. Οι ημέρες νοσηλείας στο Δημόσιο Νοσοκομείο ήταν μέση τιμή 42, 3 πριν, ενώ μετά 11, 35 (p< 0,001). Οι ημέρες Νοσηλείας στη Μονάδα ήταν 19,7 πριν και 2,1 μετά (p<0,001). Οι προγραμματισμένοι επανέλεγχοι δεν παρουσίασαν διαφορά ενώ οι έκτακτες εισαγωγές ήταν περισσότερες πριν, 1,67 πριν και μετά 0, 97 (p<0,05). To κόστος για τη Δημόσια Υγεία υποδιπλασιάστηκε ένα χρόνο μετά από 14344, 85 ευρώ μέση τιμή πριν, σε 7938 ευρώ μέση τιμή μετά. (p <0,001). Σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων, των εξαρτώμενων από τεχνολογικό εξοπλισμό ασθενών που παρακολουθούνταν με κατ’ οίκον επισκέψεις και αυτών που παρακολουθούνταν με τηλεφωνική επικοινωνία έδειξε ότι οι ασθενείς που δέχονταν κατ’ οίκον επισκέψεις δεν είχαν σχεδόν καθόλου εισαγωγές μετά στη Μονάδα (52% πριν, 96% μετά p= 0,001). Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του προγράμματος της ΠΚΟΝ τα παιδιά με κυστική ίνωση είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής (p < 0,05). Η ιατρική τους κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά μετά την εφαρμογή του προγράμματος FEV1 =74 πριν, ενώ μετά FEV1= 83 (p <0,05). Οι ημέρες νοσηλείας ήταν 5 μέση τιμή πριν ενώ μετά 3 (p <0,05). Το κόστος για το Σύστημα Υγείας μειώθηκε από 2053 ευρώ σε 1622 ευρώ μετά (p<0,05). Οι προγραμματισμένοι επανέλεγχοι και οι έκτακτες εισαγωγές δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά. Σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων, των ασθενών με κυστική ίνωση που παρακολουθούνταν με κατ΄οίκον επισκέψεις και των ασθενών με κυστική ίνωση που παρακολουθούνταν με τηλεφωνική επικοινωνία έδειξε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στην ποιότητα ζωής, στην αναπνευστική λειτουργία, στη σωματική ανάπτυξη, στις ημέρες νοσηλείας στις εξάρσεις και στους προγραμματισμένους επανελέγχους ανάμεσα στις δύο ομάδες. Συμπερασματικά, η παιδιατρική κατ’ οίκον νοσηλεία βελτίωσε την ιατρική κατάσταση των ασθενών, μείωσε τις ημέρες νοσηλείας και οδήγησε στη μείωση του κόστους για το Σύστημα υγείας.