Ενδοσκοπική μελέτη των ασθενών με ιδιοπαθή φλεγμονώδη πάθηση των εντέρων στη Βορειοδυτική Ελλάδα

Abstract

Background: Pseudopolyps in ulcerative colitis (UC) are considered as indicators of previous episodes of severe inflammation and ulceration of the mucosa. The aim of the study was to investigate the long-term outcomes of patients treated for UC, with or without pseudopolyps. Methods: This was a retrospective single-center study. Consecutive patients with UC and available endoscopic data from 2000 until 2017 were eligible for the study and were followed until June 2017. Patients with incomplete medical/endoscopic charts or interrupted follow up were excluded from the study. Primary outcomes included time to treatment escalation, treatment escalation to biological agents or surgery, and UC-related hospitalization. Secondary outcome included the association of pseudopolyps with bowel stenosis. Results: Eighty-three UC patients were included in the study, of whom 25 (30%) had pseudopolyps. The median duration of follow up was 2.8 years (interquartile range: 1.1-4.9). Multiple Cox regression analysis identified the presence of pseudopolyps as the only variable independently associated with treatment escalation (hazard ratio [HR] 2.3, 95% confidence interval [CI] 1.2-4.3; p=0.014) and escalation to biological agents or surgery (HR 6.3, 95%CI 1.9-20.7; p=0.002). The presence of pseudopolyps was marginally associated with bowel stenosis during follow up (OR 4.6; 95% Cl: 1-21; p=0.050). Only extensive colitis was associated with increased need for UC-related hospitalization (HR 1.9; 95% Cl:1.1-3.6, p=0.040) and not the pseudopolyps (p=0.434). Conclusion: This retrospective single-center study provides the first preliminary evidence that patients with UC and pseudopolyps may represent a subpopulation with a higher inflammatory burden and a greater need for treatment escalation, including to biological agents or surgery. Large, prospective multicenter studies are certainly warranted to confirm these findings.

Σκοπός: Οι ψευδοπολύποδες στην ελκώδη κολίτιδα (ΕΚ) παρατηρούνται ως αποτέλεσμα προηγούμενων σοβαρών επεισοδίων φλεγμονής και εξελκώσεων του βλεννογόνου. Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της κλινικής πορείας των ασθενών με ΕΚ συγκριτικά με ασθενείς χωρίς ψευδοπολύποδες. Μέθοδοι: Διενεργήθηκε αναδρομική μονοκεντρική μελέτη. Στη μελέτη υποψήφιοι προς ένταξη ήταν ασθενείς με διαγνωσμένη ΕΚ που παρακολουθούνταν από τη Πανεπιστημιακή Γαστρεντερολογική κλινική του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ιωαννίνων με διαθέσιμα ενδοσκοπικά δεδομένα και κλινικά δεδομένα από το 2000 έως και τον Ιούνιο του 2017. Ασθενείς με ατελή ιατρικά / ενδοσκοπικά δεδομένα ή διακοπτόμενη παρακολούθηση αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Τα πρωταρχικά σημεία έρευνας περιλάμβαναν την ανάγκη κλιμάκωσης της θεραπείας, την ανάγκη κλιμάκωσης της θεραπείας με χρήση βιολογικών παραγόντων ή τη διενέργεια κολεκτομής και τη μελέτη της ανάγκης για νοσηλεία που σχετιζόταν με τη δραστηριότητα της ΕΚ. Ως δευτερεύων καταληκτικό σημείο έρευνας ήταν η διερεύνηση της σχέσης των ψευδοπολυπόδων με την ύπαρξη στένωσης του εντερικού αυλού. Αποτελέσματα: Συνολικά 83 ασθενείς με ΕΚ συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Από αυτούς οι 25, (30%) ήταν ασθενείς με ψευδοπολύποδες. Η συνολική μέση διάρκεια παρακολούθησης των ασθενών ήταν τα 2.8 έτη (διατεταρτημοριακό εύρος 1.1-4.9). Η πολυπαραγοντική παλινδρομική ανάλυση κατά Cox προσδιόρισε την παρουσία των ψευδοπολυπόδων ως τη μόνη μεταβλητή που σχετίστηκε ανεξάρτητα με την ανάγκη κλιμάκωσης της θεραπείας (HR 2.3, 95%CI: 1.2-4.3, p = 0.014) και ειδικότερα σε κλιμάκωση της θεραπείας σε βιολογικούς παράγοντες ή χειρουργική επέμβαση (HR 6.3, 95%CI: 1.9-20.7, p =0.002). Η παρουσία των ψευδοπολυπόδων σχετίστηκε οριακά με τη συνύπαρξη με εντερική στένωση στην ενδοσκόπηση (OR 4.6, 95%Cl: 1-21, p=0.05). Οι ψευδοπολύποδες δε σχετίστηκαν με αυξημένη ανάγκη νοσηλείας (p=0.434), παρά μόνο η εκτεταμένη κολίτιδα (HR 1.9, 95%Cl 1.1-3.6, p=0.040). Συμπεράσματα: Αυτή η αναδρομική μονοκεντρική μελέτη παρέχει τις πρώτες προκαταρκτικές ενδείξεις ότι οι ασθενείς με ΕΚ και ψευδοπολύποδες μπορεί να αντιπροσωπεύουν έναν υποπληθυσμό με υψηλότερο φορτίο φλεγμονής και αυξημένη ανάγκη για γενικότερη κλιμάκωση της θεραπείας και ειδικότερα ανάγκη για κλιμάκωση της θεραπείας με βιολογικούς παράγοντες ή κολεκτομή σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς ψευδοπολύποδες. Μεγάλες, προοπτικές πολυκεντρικές μελέτες χρειάζονται βεβαίως για την επιβεβαίωση αυτών των δεδομένων.