Η διαχείριση και η προστασία των δασικών εκτάσεων κατά το ιδιωτικό δίκαιο

Abstract

Forests hold an important and multi-functional role in the development of society and in the achievement of environmental balance. They are essential in mitigating climate change, contributing to the protection of biodiversity and providing other major environmental services. Forests are under increasing strain because of increased human activity and pressures. Their nature as vulnerable and easy destabilized ecosystems dictate the need for an efficient legislation aiming sustainable development. The aim of this thesis is the analysis of those provisions in civil law which provide satisfying solutions for the preventive protection of forests and the restoration of the damages that are caused. In the first part of this thesis the definition of forests ecosystems, the constitutional protection of forests and the EU forest strategy that develops and implements sustainable forest management in Europe and reduces deforestation are examined. Sustainable forest management means the stewardship and use of forest lands in a way, and at a rate, that maintains their biodiversity, productivity, regeneration capacity, vitality and their potential to fulfil, now and in the future, relevant ecological, economic and social functions, at local, national and global levels, and that does not cause damage to other ecosystems. The second part is focused in those provisions of civil law that provide effective protection of forests ecosystems such as the right of personality, the provisions of neighborhood law, management without mandate, tortious liability and unjustified enrichment. The third part examines the restrictions of ownership of forests. In the end of this thesis follow the conclusions.

Τα δάση διαδραματίζουν ένα σημαντικό και πολυλειτουργικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας και στην επίτευξη της οικολογικής ισορροπίας. Είναι απαραίτητα στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, συμβάλλουν στην προστασία της βιοποικιλότητας, ενώ προσφέρουν και άλλες περιβαλλοντικές υπηρεσίες. Τα δάση ωστόσο υφίστανται αυξανόμενη πίεση λόγω της αυξημένης ανθρώπινης δραστηριότητας. Η φύση τους ως ευπαθών και εύκολα αποσταθεροποιούμενων οικοσυστημάτων υπαγορεύει την ανάγκη για αποτελεσματική νομοθεσία στοχεύοντας σε μια αειφορική διαχείριση. Αντικείμενο της διατριβής είναι η ανάλυση της προστασίας των δασών στο αστικό δίκαιο που παρέχει ικανοποιητικές λύσεις για την προληπτική προστασία των δασών και την αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούνται σε αυτά. Στο πρώτο μέρος εξετάζονται ο ορισμός των δασικών οικοσυστημάτων, η συνταγματική προστασία των δασών και η ευρωπαϊκή δασική στρατηγική η οποία στοχεύει στην αειφορική διαχείριση των δασών στην Ευρώπη και στη μείωση της αποδάσωσης. Ως αειφορική διαχείριση των δασών νοείται η διαχείριση και χρήση των δασών και των δασικών εκτάσεων κατά τρόπο, και σε βαθμό, ώστε να διατηρείται η βιολογική τους ποικιλότητα, η παραγωγικότητά τους, η ικανότητα αναγέννησης και η ζωτικότητά τους, καθώς και η ικανότητά τους να επιτελούν, τόσο στο παρόν, όσο και στο μέλλον, τις εύλογες οικολογικές, οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες, σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς να βλάπτονται άλλα οικοσυστήματα.Το δεύτερο μέρος επικεντρώνεται στις διατάξεις του αστικού δικαίου που παρέχουν μια αποτελεσματική προστασία των δασικών οικοσυστημάτων όπως το δικαίωμα στην προσωπικότητα, οι διατάξεις του γειτονικού δικαίου, η διοίκηση των αλλοτρίων, η αδικοπρακτική ευθύνη και ο αδικαιολόγητος πλουτισμός. Στο τρίτο μέρος εξετάζονται οι περιορισμοί της κυριότητας επί των δασών. Ακολουθούν στο τέλος της διατριβής τα συμπεράσματα.