Οπτική και ηχητική αντίληψη υπερχώρων

Abstract

We investigate the higher dimensions, also known as “hyperspaces”, and the ways of approaching them by studying the capabilities of the human senses and from the perspective of Art, Technology and Science. In particular, we explore the way in which humans perceive the three-dimensional space based on the data acquired by the sensory organs and their processing of the brain. We analyze the concept of dimension both in its familiar form and in the field of Science, Mathematics and Physics, with emphasis on the theories of existential and imaginary worlds. The geometric approach of the fourth spatial dimension is studied through mathematical logic and the properties of simple geometric hyper-solids are examined. We also examine the history for the search of higher dimensions and the dissemination of the theory of the fourth spatial dimension to the general public via Art and Literature. The relationship between the hyperspaces and Modern and Contemporary Art is briefly analyzed from the beginning of the twentieth century to the present day. This leads to the main theme of our research: focusing on the ways different artists and scientists approached the hyperspatial perception, is it possible to improve this perception by employing, to start with, innovative audiovisual technology? In particular, we propose: (a) an interactive art installation for approaching the hypersound, with reference to the Varèse and Helmholtz description, but also in conjunction with gravitational waves, (b) an artistic approach to connect Johan Van Manen’s intuitive “hypersphere” with the Quantum Geometry of String Theory, which leads to a new cosmological model and (c) an interactive art installation visualization the hyperspace resulting from our evolution of the Hinton’s colored cubes method.

Διερευνώνται οι ανώτερες διαστάσεις, που είναι γνωστές και ως «Υπερχώροι», και οι τρόποι προσέγγισής τους μέσω των αισθήσεων και υπό το πρίσμα της Τέχνης, της Τεχνολογίας και της Επιστήμης. Συγκεκριμένα, διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος διαμορφώνει την αντίληψη του τριδιάστατου χώρου με βάση τα δεδομένα που δέχονται τα αισθητήρια όργανα και την εγκεφαλική επεξεργασία τους. Αναλύουμε την έννοια της διάστασης τόσο στην οικεία της μορφή, όσο και στον χώρο της Επιστήμης, των Μαθηματικών και της Φυσικής, με έμφαση στις θεωρίες για υπαρκτούς και φανταστικούς κόσμους. Μελετάται η γεωμετρική προσέγγιση της Τέταρτης Χωρικής Διάστασης μέσα από την μαθηματική λογική και εξετάζονται οι ιδιότητες απλών γεωμετρικών υπερ-στερεών. Εξετάζεται ιστορικά η αναζήτηση των ανωτέρων διαστάσεων και η διάδοση της θεωρίας της Τέταρτης Χωρικής Διάστασης στο ευρύ κοινό μέσα από την Τέχνη και την Λογοτεχνία. Αναλύεται συνοπτικά η σχέση των υπερχώρων με την Σύγχρονη Τέχνη από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Έτσι οδηγούμαστε στο κύριο θέμα της παρούσας εργασίας: με αφορμή τους τρόπους προσέγγισης της υπερχωρικής αντίληψης διαφόρων καλλιτεχνών και επιστημόνων στο παρελθόν, είναι δυνατόν να την βελτιώσουμε εφαρμόζοντας, καταρχάς, σύγχρονη οπτικοακουστική τεχνολογία; Συγκεκριμένα, προτείνεται: (α) μία διαδραστική καλλιτεχνική εγκατάσταση για την προσέγγιση του Υπερχωρικού Ήχου, όπως τον περιέγραψε ο Varèse και ο Helmholtz και σε αντιστοίχιση με τα Βαρυτικά Κύματα, (β) μία επιστημονική προσέγγιση της διαισθητικής «Υπερσφαίρας» του Johan Van Manen και η σύνδεσή της με την Κβαντική Γεωμετρία της Θεωρίας των Χορδών που, μέσα από μία καλλιτεχνική προσέγγιση, οδηγεί σε ένα νέο κοσμολογικό μοντέλο και (γ) μία διαδραστική εφαρμογή οπτικοποίησης της Υπερσφαίρας που προκύπτει ως εξέλιξη της Μεθόδου των Χρωματιστών Κύβων του Hinton.