Η επίδραση διαφορετικών συνδυαστικών προγραμμάτων άσκησης στη φυσική κατάσταση ενηλίκων ανδρών

Abstract

Combined exercise programs are very common in recent years, mainly in the field of gyms, aiming at the improvement of physical fitness and the reduction of exercise time. The purpose of this study was: a) to examine the efficacy of integrated and serial exercise program, b) to compare the efficacy of two combined programs, and c) to examine the effects of detraining in health indices, physical fitness and functional capacity. Fifty-one untrained males were assigned to a serial combined (49.3 ± 3.7 yrs), an integrated combined (48.3 ± 3.1 yrs) or a control group (46.8 ± 3.2 yrs). The two combined exercise programs participated in a 3-month training program (3 days/week) that consisted of walking and strength training using only the participant’s body weight. Measurements were made to evaluate health indices and physical fitness before and after training programs as well as 1-month after detraining. Two-way ANOVAs, with repeated measures on “time” factor were used to analyze the data. Both combined exercise programs significantly improved health indices (3.26 - 11.10%) and physical fitness (14.04 - 61.42%) after a training program. Conversely, after 1-month of detraining significant reductions were observed in health indices and physical fitness without returning to the baseline levels. There were no significant differences between serial and integrated combined programs in health indices and physical fitness. In conclusion, both serial and integrated combined training programs are equally effective in improving health and physical fitness indices in middle aged men. Finally, a well-designed combined 3- month exercise program can maintain adaptations after 1-month of detraining.

Τα συνδυαστικά προγράμματα άσκησης είναι πολύ διαδεδομένα τα τελευταία χρόνια, κυρίως στο χώρο των γυμναστηρίων, με στόχο τόσο την πολύπλευρη ανάπτυξη της φυσικής κατάστασης όσο και τη μείωση του χρόνου άσκησης. Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν: α) να εξεταστεί η αποτελεσματικότητα δύο συνδυαστικών προγραμμάτων άσκησης, ενός εναλλασσόμενου και ενός σειριακού, β) να συγκριθεί η αποτελεσματικότητά τους και γ) να εξεταστεί η επίδραση της διακοπής της προπόνησης σε όλες τις παραμέτρους που αξιολογήθηκαν. Στη μελέτη έλαβαν μέρος 51 απροπόνητοι μεσήλικοι άνδρες, οι οποίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: α) ομάδα ελέγχου (46,8 ± 3,2 ετών), β) σειριακή συνδυαστική ομάδα (49,3 ± 3,7 ετών), γ) εναλλασσόμενη συνδυαστική ομάδα (48,3 ± 3,1 ετών). Το πρόγραμμα παρέμβασης και για τις δύο ομάδες άσκησης διήρκησε 3 μήνες (3 φορές/εβδομάδα) και περιελάμβανε περπάτημα και ασκήσεις ενδυνάμωσης με το βάρος του σώματος. Πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις για την αξιολόγηση δεικτών υγείας και φυσικής κατάστασης πριν την έναρξη, αμέσως μετά, καθώς και 1 μήνα από τη λήξη των παρεμβατικών προγραμμάτων. Για τη στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης με δύο παράγοντες, «ομάδα» x «χρόνος», με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στον παράγοντα «χρόνο». Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, μετά τα παρεμβατικά προγράμματα άσκησης και για τα δυο συνδυαστικά προγράμματα που εφαρμόστηκαν παρατηρήθηκε βελτίωση των δεικτών υγείας (3,26 έως 11,10%) και των παραμέτρων φυσικής κατάστασης (14,04 έως 61,42%) που εξετάστηκαν. Αντίθετα, 1 μήνα μετά τη διακοπή της προπόνησης παρατηρήθηκε μια στατιστικά σημαντική τάση αναστροφής των προπονητικών προσαρμογών, χωρίς ωστόσο αυτή η αναστροφή να είναι πλήρης. Όσον αφορά στη σύγκριση μεταξύ των δύο συνδυαστικών προγραμμάτων άσκησης, δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά σε όλους τους δείκτες που εξετάστηκαν. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι και τα δύο συνδυαστικά προγράμματα άσκησης μπορούν να εφαρμοστούν αποτελεσματικά σε χώρους άθλησης με σκοπό τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της υγείας των ασκουμένων. Τέλος, ένα καλά σχεδιασμένο συνδυαστικό πρόγραμμα άσκησης διάρκειας 3 μηνών, μπορεί να διατηρήσει ένα μεγάλο μέρος των προσαρμογών ακόμη και μετά από διακοπή της προπόνησης διάρκειας 1 μήνα.