Ανοσοϊστοχημική μελέτη της αγγειογένεσης και της αγγειακής μίμησης σε μελανοκυτταρικούς όγκους του οφθαλμού και της περιοφθαλμικής περιοχής

Abstract

Aim. The aim of the present study is to study angiogenesis and vascular mimicry in benign and malignant melanocytic tumors of the eye and the periocular region. Materials and methods. Histological sections from 118 patients were examined. Eighty-eight of the patients had nevi, most of which were conjunctival, while the remaining 30 had malignant melanomas, mostly choroidal. Histological sections were stained either with haematoxylin-eosin or immunohistochemically. Angiogenesis was assessed by studying microvascular density, using antibodies against the endothelial cell markers, CD31 and CD34. Vascular-like channels between neoplastic cells, that were not lined by endothelial cells, and thus were negative for CD31 and CD34, represented areas of vasculogenic mimicry. Results. Angiogenesis was more pronounced in melanomas compared to melanocytic nevi. Angiogenesis was increased in melanomas with high mitotic index and/or epithelioid cell preponderance, compared to melanomas with low mitotic index and/or spindle cell predominance. Vasculogenic mimicry areas were evident in many melanomas and in several nevi. Melanomas with more aggressive histologic features had more extensive areas of vasculogenic mimicry compared to less aggressive tumors. Conclusions. Both angiogenesis and vasculogenic mimicry are more evident in melanomas compared to nevi of the eye and the periocular region. The presence of vasculogenic mimicry in some nevi is a very interesting finding that might have prognostic implications.

Σκοπός. Η μελέτη της αγγειογένεσης, καθώς και της μίμησης της αγγειακής διαφοροποίησης, σε καλοήθη και κακοήθη μελανοκυτταρικά νεοπλάσματα της οφθαλμικής και περιοφθαλμικής περιοχής. Υλικά και μέθοδοι. Εκτιμήθηκαν ιστολογικές τομές από 118 ασθενείς, εκ των οποίων οι 88 είχαν σπίλους κυρίως του επιπεφυκότα, ενώ οι υπόλοιποι 30 είχαν μελανώματα οφθαλμού, η πλειοψηφία των οποίων ήταν χοριοειδικά. Η εκτίμηση της αγγειογένεσης έγινε με ανοσοϊστοχημική χρώση για τους δείκτες ενδοθηλιακών κυττάρων CD31 και CD34, με βάση την οποία προσδιορίστηκε η μικροαγγειακή πυκνότητα. Η μίμηση της αγγειακής διαφοροποίησης, δηλαδή η παρουσία αυλών οι οποίοι δεν επενδύονται από ενδοθηλιακά αλλά από νεοπλασματικά κύτταρα και συνεπώς είναι αρνητικοί στις ανοσοϊστοχημικές χρώσεις για τους δείκτες CD31 και CD34, εκτιμήθηκε στις τομές αιματοξυλίνης-ηωσίνης. Αποτελέσματα. Η αγγειογένεση ήταν αυξημένη στα μελανώματα συγκριτικά με τους σπίλους. Μελανώματα με αυξημένο αριθμό μιτώσεων και/ή αποτελούμενα κυρίως από επιθηλιοειδή κακοήθη μελανοκύτταρα είχαν περισσότερα νεοαγγεία, συγκρινόμενα με λιγότερο επιθετικά μελανώματα βάσει ιστολογικών χαρακτηριστικών, και συγκεκριμένα με μελανώματα αποτελούμενα από ατρακτοειδή κύτταρα και/ή μελανώματα με σπάνιες μιτώσεις. Το φαινόμενο της μίμησης της αγγειακής διαφοροποίησης παρατηρήθηκε στο ήμισυ περίπου των μελανωμάτων και ήταν πιο έντονο σε εκείνα με επιθετικά χαρακτηριστικά. Επίσης, αν και παρατηρήθηκε και σε σπίλους, ήταν σαφώς σε μικρότερο βαθμό από τα μελανώματα. Συμπεράσματα. Τόσο η αγγειογένεση όσο και η μίμηση της αγγειακής διαφοροποίησης εμφανίζονται σε μεγαλύτερο βαθμό στα μελανώματα συγκριτικά με τους σπίλους της περιοχής του οφθαλμού. Η διαπίστωση του φαινομένου της μίμησης της αγγειακής διαφοροποίησης και σε σπίλους αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση δεδομένου ότι μπορεί να αυξάνει την πιθανότητα κακοήθους εξαλλαγής τους.