In vivo εφαρμογή νευροπροστατευτικών παραγόντων σε ισχιακό νεύρο επίμυος, μετά από πρόκληση ισχαιμίας / επαναιμάτωσης και εκτίμηση του αποτελέσματος με ιστοχημικές μεθόδους

Abstract

An ischemia/reperfusion injury of rat’s sciatic nerve was experimentally developed. In this model, we measured the in vivo production of superoxide radical, as a marker of oxidative stress and the occludin expression as an indicator of blood-nerve barrier function and we examined potential protective innervations against these abnormalities. Right sciatic nerves of the animals underwent 3 h of ischemia followed by 7 days of reperfusion and were divided into three groups: ischemic, pretreated with vitamin C in conjunction with vitamin E and treated with tissue plasminogen activator. Compared to measurements from left sciatic nerves used as sham, the ischemic group showed significantly increased superoxide radical and reduced expression of occludin in western blot and immunohistochemistry. No such differences were detected between sham and nerves in the vitamin or tissue plasminogen activator groups. It is suggested that the experimental ischemia/reperfusion model was suitable for studying the relationship between oxidative state and blood-nerve barrier. The reversion of abnormalities by the applied neuroprotective agents might prove to be a clinically important finding in view of the implication of vascular supply derangement in various neuropathies in humans.

Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε το ισχιακό νεύρο επίμυων μετά από πρόκληση ισχαιμίας/επαναιμάτωσης. Σε αυτό το μοντέλο μετρήσαμε την in vivo παραγωγή των ανιόντων του υπεροξειδίου, ως δείκτη οξειδωτικού στρες και την έκφραση της οκλουδίνης, ως δείκτη λειτουργίας του φραγμού αίματος-νεύρου και επιπλέον εξετάσαμε πιθανές προστατευτικές παρεμβάσεις απέναντι στην πρόκληση βλάβης στο ισχιακό νεύρο. Τα δεξιά ισχιακά νεύρα των ζώων, αφού υπέστησαν ισχαιμία για 3 ώρες και επαναιμάτωση για 7 ημέρες, χωρίστηκαν σε 3 ομάδες: την ομάδα της ισχαιμίας, την ομάδα που έλαβε συνδυασμό βιταμίνης C και Ε και την ομάδα που έλαβε τον ιστικό ενεργοποιητή του πλασμινογόνου. Το οξειδωτικό στρες ποσοτικοποιήθηκε φθορισμομετρικά, ενώ η μέτρηση της οκλουδίνης έγινε με την βοήθεια της ανάλυσης western blot και της ανοσοϊστοχημείας. Σε σύγκριση με τις μετρήσεις από τα αριστερά ισχιακά νεύρα, που αποτέλεσαν την sham ομάδα, στην ομάδα της ισχαιμίας παρατηρήθηκε σημαντική αύξηση των ανιόντων υπεροξειδίου και σημαντική μείωση στην έκφραση της οκλουδίνης. Εν αντιθέτως, δεν παρατηρήθηκαν τέτοιου είδους διαφορές μεταξύ της sham ομάδας και των ομάδων των βιταμινών και του t-PA. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το πειραματικό μοντέλο ισχαιμίας/επαναιμάτωσης είναι κατάλληλο για την μελέτη της σχέσης μεταξύ της οξειδωτικής κατάστασης και του αιματονευρικού φραγμού. Η προστασία του περιφερικού νεύρου, με την εφαρμογή νευροπροστατευτικών παραγόντων, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντική στην κλινική πράξη, λαμβάνοντας υπόψη την επίπτωση των διαταραχών της αιμάτωσης σε ανθρώπους που πάσχουν από νευροπάθειες κάθε είδους.