An investigation of the behavioural antecedents of supply chain relationships and their impact on supply chain integration and performance

Abstract

Collaboration among supply chain partners is considered to lead to improved levels ofintegration and performance across the supply chain. Integration appears to be motivated byappropriate organisational and operational conditions in order to demonstrate a positive effect onperformance. Extant research has focused more on examining why establishing collaborationbetween supply chain partners leads to integration and performance benefits and what thesebenefits are, but not on precedent factors affecting the development of collaborative relationships.The behavioural antecedents of supply chain relationships constitute an intuitively appealing set ofconditions for collaborative relationship management between supply chain partners that has notbeen examined extensively in practice. Behavioural antecedents can function as building blockswhich help to bind partners together in such relationships and may contribute to achieving higherintegration and performance. Yet, research on the effects of such behavioural factors ofinterorganisational relationships on supply chain integration and performance is limited. At the sametime, academic literature in the fields of organisational behaviour and organisational psychologyidentifies behavioural factors in inter-firm and employee-firm relationships that could be investigatedin the context of supply chain interorganisational relationships. Therefore, the investigation of theeffects of supply chain relationship antecedents on integration and performance constitutes a valueaddingresearch contribution.This thesis investigates the effects of behavioural antecedents of collaboration in supplychain relationships on integration and performance by developing and empirically validating a modellinking these three constructs. In particular, this thesis aims to answer the following researchquestions: - Does the presence of behavioural factors of collaboration between supply chainpartners affect positively the level of integration across the supply chain?- If yes, what behavioural factors should a company foster in order to develop closercollaborative relationships with its suppliers and customers, and in what sequence?- Is higher supply chain integration that is fostered by collaborative relationshipspositively related to higher performance across the supply chain?- Which operational decisions affect supply chain performance the most and why?The examination of supply chain relationships is theoretically founded on RelationalExchange Theory (RET), and Social Exchange Theory (SET), which provide a strong background foraddressing the relational perspective of supply chain exchanges. The Resource-Based View (RBV)theory is used complementarily to RET and SET in order to provide a justification of the impact ofcollaborative supply chain relationships on information exchange and the linkage of the latter tosupply chain performance improvement.The research model includes eight research hypotheses. The first three hypotheses suggestthat the behavioural characteristics that supply chain partners are expected to demonstrate in asupply chain relationship, namely mutuality/reciprocity, trust and commitment, are interrelated. Asequence for establishing these behavioural characteristics is suggested: the agreement of supplychain partners on the specific mutual terms and reciprocal conditions of their relationship increasestrust and, in turn, higher trust increases commitment to the relationship. The presence of thesebehavioural antecedents determines the level of information integration between supply chainpartners, i.e., the level of visibility and accuracy of the information concerning planning andoperational decisions throughout the supply chain. In turn, the level of information integration has apositive effect on the level of coordination of decisions related to operations planning and control (OPC) activities across the supply chain. These include demand-driven activities, i.e., cooperationbetween partners in demand management and in sales and operations planning, and activitiesrelated to actual production, i.e., coordination of resource planning, materials planning and capacityplanning. Moreover, the coordination of demand-driven activities leads to higher coordination ofproduction activities and, finally, the coordination of demand- and supply-side decisions leads tohigher supply chain performance.The above described conceptual model was operationalised as a Hierarchical Latent VariableModel (HLVM) with first- and second-order latent variables. A cross-sectional survey using a singlekey informant from the focal firm provided the data required for the execution of the HLVM and aStructural Equations Modelling approach was selected for the data analysis. Data were collectedthrough an international survey with supply chain / logistics managers of manufacturing firms; a totalof 162 valid responses were collected over a period of one year. The Partial Least Squares (PLS-SEM)method was selected for analysing the data.The data analysis provided support for seven out of the eight hypotheses in the initialstructural model and seven out of seven hypotheses in the final structural model. Empirical findingssuggest that there is a sequence in the appearance of the three behavioural antecedents of supplychain collaboration; mutuality and reciprocity in the relationship breed trust, and trust leads toincreased commitment in the relationship, which is a prerequisite for partners to share critical andoften proprietary information. This finding suggests that the development of supply chainrelationships requires supply chain decision-makers to plan contracting and collaboration withpartners in mutually beneficial and reciprocal ways, so that trust and commitment can be fosteredamong them and, consequently, information exchange between partners can be strengthened. Moreover, the results confirm that information integration across the supply chain affects toa high degree the coordination of the decisions providing the overall production direction (demandside)of the supply chain. A very interesting finding is that information integration has a muchstronger impact on the coordination of operational decisions related to production and demandplanning than on decisions related to actual production processes (supply-side). The strongrelationship between coordination of decisions for demand-side activities and coordination ofdecisions for supply-side activities acts as the missing link between information integration andcoordination of production processes. Finally, the strong effect of coordination of supply sidedecisions on performance lends support to the hypothesis that the coordination of supply-side,production-related decisions can lead to higher supply chain performance.The results provide evidence for integration and performance benefits from development ofcollaborative supply chain relationships that rely on behavioural closeness between partners.Decision-makers can ameliorate the unwillingness to undertake risks associate with the developmentof collaborative relationships by developing / agreeing upon and adhering to mutual and reciprocalrules and norms in their relationships. Moreover, decision-makers are provided with a suggestion ontypes of supply chain integration on which they should place emphasis in order to achieve superiorsupply chain performance. Finally, decision-makers gain insight on the steps required to embedcollaboration in the supply chain organisational culture is also provided, enabling them tounderstand how the integration of these critical operational contingencies (information sharing,operational decisions) can help achieve superior supply chain performance.

Η συνεργασία μεταξύ των συμμετεχόντων μερών σε μία εφοδιαστική αλυσίδα θεωρείται ότι οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα ολοκλήρωσης και απόδοσης της εφοδιαστικής αλυσίδας. Η βελτίωση του επιπέδου ολοκλήρωσης της εφοδιαστικής αλυσίδας οφείλει να ενισχύεται από τις κατάλληλες οργανωσιακές και λειτουργικές συνθήκες προκειμένου να οδηγήσει σε υψηλότερη απόδοση. Η υπάρχουσα ερευνητική δραστηριότητα έχει εστιαστεί περισσότερο στη διερεύνηση των ωφελειών που προκύπτουν για την ολοκλήρωση και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας από την ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων μεταξύ των συμμετεχόντων μερών σε μία εφοδιαστική αλυσίδα, αλλά δεν έχει διερευνήσει επαρκώς του ςπαράγοντες που προηγούνται της ανάπτυξης συνεργατικών σχέσεων και την επηρεάζουν. Οι προγενέστεροι συμπεριφορικοί παράγοντες που επηρεάζουν τις σχέσεις μεταξύ των συμμετεχόντων μερών σε μία εφοδιαστική αλυσίδα συνιστούν μια κατηγορία συνθηκών για τη διαχείριση συνεργατικών σχέσεων που δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς. Αυτοί οι συμπεριφορικοί παράγοντες μπορούν να λειτουργήσουν ως δομικά στοιχεία για την δέσμευση των συμμετεχόντων σε συνεργατικές σχέσεις και να συνεισφέρουν στην επίτευξη υψηλότερου βαθμού ολοκλήρωσης και απόδοσης. Εντούτοις, η ερευνητική δραστηριότητα για τις επιπτώσεις των συμπεριφορικών παραγόντων στην ολοκλήρωση και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας είναι περιορισμένη. Ταυτόχρονα, η ακαδημαϊκή βιβλιογραφία στους τομείς της οργανωσιακής συμπεριφοράς και της οργανωσιακής ψυχολογίας έχει αναγνωρίσει συμπεριφορικούς παράγοντες που ενυπάρχουν στις ενδοεπιχειρησιακές σχέσεις και τις σχέσεις εργαζόμενου-επιχείρησης που θα μπορούσαν να διερευνηθούν στο πλαίσιο των διεπιχειρησιακών σχέσεων στην εφοδιαστική αλυσίδα. Κατά συνέπεια, η διερεύνηση των επιπτώσεων των προγενέστερων συμπεριφορικών παραγόντων που επηρεάζουν τη δημιουργία συνεργατικών σχέσεων στο βαθμό ολοκλήρωσης και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας συνιστά μια ερευνητική συνεισφορά με προστιθέμενη αξία.Αυτή η διατριβή εξετάζει την επίδραση των συμπεριφορικών παραγόντων σε συνεργατικές σχέσεις μεταξύ συμμετεχόντων μερών της εφοδιαστικής αλυσίδας στο βαθμό ολοκλήρωσης και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας, μέσω της ανάπτυξης και εμπειρικής επικύρωσης ενός υποδείγματος που συσχετίζει τα τρία προαναφερθέντα δομικά στοιχεία.Συγκεκριμένα, αυτή η διατριβή στοχεύει στο να δώσει απάντηση στα ακόλουθα ερευνητικά ερωτήματα:- Επηρεάζει θετικά η ύπαρξη συμπεριφορικών παραγόντων στις συνεργατικές σχέσεις μεταξύ συμμετεχόντων σε μία εφοδιαστική αλυσίδα την ολοκλήρωση και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας;- Αν ναι, ποιοι συμπεριφορικοί παράγοντες πρέπει να καλλιεργηθούν από την ηγέτιδα επιχείρηση προκειμένου να αναπτυχθούν στενότερες συνεργατικές σχέσεις με τους πελάτες και τους προμηθευτές της, και σε ποια σειρά;- Σχετίζεται θετικά ο υψηλότερος βαθμός ολοκλήρωσης της εφοδιαστικής αλυσίδας που προέρχεται από την ύπαρξη συνεργατικών σχέσεων με υψηλότερη απόδοση στο σύνολο της εφοδιαστικής αλυσίδας;- Ποιες λειτουργικές αποφάσεις επηρεάζουν περισσότερο την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας και γιατί;Το θεωρητικό υπόβαθρο για την εξέταση των σχέσεων μεταξύ συμμετεχόντων στην εφοδιαστική αλυσίδα αποτελείται από τη Θεωρία Σχεσιακής Ανταλλαγής (Relational ExchangeTheory - RET) και τη Θεωρία Κοινωνικής Ανταλλαγής (Social Exchange Theory - SET). Αυτές οι δύο θεωρητικές προσεγγίσεις προσδίδουν ένα ισχυρό υπόβαθρο για την εξέταση του σχεσιακού χαρακτήρα των συναλλαγών (exchanges) σε μία εφοδιαστική αλυσίδα. Η Θεωρία Πόρων (Resource-Based View - RBV) χρησιμοποιείται συμπληρωματικά στις θεωρίες RET και SETγια τη θεωρητική τεκμηρίωση του αντίκτυπου των συνεργατικών σχέσεων στην ανταλλαγή πληροφορίας και για τη σύνδεση της ανταλλαγής πληροφορίας με τον συντονισμό των επιχειρησιακών αποφάσεων και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας.Το ερευνητικό υπόδειγμα περιλαμβάνει οκτώ ερευνητικές υποθέσεις. Οι πρώτες τρεις υποθέσεις υποστηρίζουν ότι τα συμπεριφορικά χαρακτηριστικά που θεωρείται ότι οι συμμετέχοντες σε μία εφοδιαστική αλυσίδα ενσωματώνουν σε μια συνεργατική σχέση(συγκεκριμένα ο αμοιβαίος και αμφίδρομος χαρακτήρας, η εμπιστοσύνη και η δέσμευση)συνδέονται μεταξύ τους. Προτείνεται μια διαδοχική σειρά για την καλλιέργεια αυτών των συμπεριφορικών χαρακτηριστικών: η συμφωνία ανάμεσα στους συμμετέχοντες στην εφοδιαστική αλυσίδα σε συγκεκριμένους όρους μιας αμοιβαία επωφελούς και αμφίδρομης σχέσης αυξάνει την εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμετεχόντων και, κατά συνέπεια, τη δέσμευσή τους σε αυτή τη σχέση. Η ύπαρξη των προαναφερθέντων συμπεριφορικών παραγόντων διευκολύνει την ολοκλήρωση της διαμοίρασης πληροφορίας (information integration) κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας, δηλ. τη βελτίωση των επιπέδων ορατότητας (visibility) και ακρίβειας (accuracy) της πληροφορίας που σχετίζεται με τις αποφάσεις σχεδιασμού και τις επιχειρησιακές αποφάσεις κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Στη συνέχεια, το επίπεδο ολοκλήρωσης της διαμοίρασης πληροφορίας θεωρείται ότι έχει θετική επίδραση στον κοινό συντονισμό των αποφάσεων που συνδέονται με τις δραστηριότητες σχεδιασμού και ελέγχου των λειτουργιών (Operations Planning and Control - OPC) κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας. Αυτές οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν: α) δραστηριότητες που εκπορεύονται από την τελική ζήτηση των προϊόντων, δηλ. συντονισμό μεταξύ των συμμετεχόντων στη διαχείριση της ζήτησης και στον προγραμματισμό των πωλήσεων και το σχεδιασμό της παραγωγής (Salesand Operations Planning – S&OP), και β) δραστηριότητες που σχετίζονται με την παραγωγική διαδικασία, δηλ. κοινό συντονισμό του σχεδιασμού πόρων, του σχεδιασμού απαιτήσεων υλικών και του σχεδιασμού της παραγωγικής ικανότητας. Επιπλέον, υψηλότερο επίπεδο κοινού συντονισμού των δραστηριοτήτων που εκπορεύονται από την τελική ζήτηση οδηγεί σε υψηλότερο συντονισμό των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την παραγωγική διαδικασία.Τέλος, ο συντονισμός των δραστηριοτήτων σχεδιασμού και ελέγχου των λειτουργιών οδηγεί σε υψηλότερη απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας.Αυτό το ερευνητικό υπόδειγμα υλοποιήθηκε ως Ιεραρχικό Μοντέλο Λανθανουσών Μεταβλητών (Hierarchical Latent Variable Model – HLVM) με λανθάνουσες μεταβλητές πρώτης και δεύτερης τάξης. Το HLVM προσδιορίστηκε ως Τύπου ΙΙ (Type II), με αντανακλώμενους(reflective) δείκτες για τις λανθάνουσες μεταβλητές πρώτης τάξης και σχηματιστικούς(formative) δείκτες για τις λανθάνουσες μεταβλητές δεύτερης τάξης. Για τέτοιου τύπου μοντέλα, η βέλτιστη προσέγγιση για την εκτίμηση των παραμέτρων του υποδείγματος αποτελείται από ένα συνδυασμό των δύο κύριων προσεγγίσεων, δηλ. της προσέγγισης των επαναλαμβανόμενων δεικτών (repeated indicators approach) και της μεθόδου διαδοχικών τιμών των λανθανουσών μεταβλητών ή αλλιώς προσέγγισης δύο επιπέδων (sequential latentvariable score method / two-stage approach).Για τη συλλογή των δεδομένων επιλέχθηκε η προσέγγιση της συγχρονικής δειγματοληπτικής έρευνας (cross-sectional survey) με μοναδικό βασικό πληροφοριοδότη (singlekey informant) προερχόμενο από την ηγέτιδα επιχείρηση. Τα δεδομένα συλλέχτηκαν μέσω διεθνούς δειγματοληπτικής έρευνας με supply chain managers και logistics managers βιομηχανικών επιχειρήσεων. Συνολικά συλλέχτηκαν 162 έγκυρα ερωτηματολόγια στη διάρκεια ενός έτους. Για την ανάλυση των δεδομένων επιλέχτηκε η προσέγγιση των Δομημένων Μοντέλων Εξισώσεων (Structural Equations Modelling – SEM) και συγκεκριμένα η μέθοδος των Μερικών Ελαχίστων Τετραγώνων (Partial Least Squares – PLS-SEM). Αυτή η ανάλυση πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SmartPLS M3 2.0.Η αρχική αξιολόγηση των δεδομένων περιλάμβανε: α) την ανάλυση κανονικότητας(normality analysis), β) την αξιολόγηση των περιγραφικών στατιστικών, γ) την αξιολόγηση της διακύμανσης λόγω κοινής μεθόδου (common method variance) και δ) την ανάλυση μη απόκρισης(non-response analysis). Όλες οι προαναφερθείσες αναλύσεις πραγματοποιήθηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS 21 και δεν κατέδειξαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στο δείγμα των δεδομένων.Η ανάλυση των δεδομένων με τη Μέθοδο των Ελαχίστων Τετραγώνων επιβεβαίωσε στατιστικά τις επτά από τις οκτώ υποθέσεις του αρχικά προταθέντος υποδείγματος και όλες τις επτά υποθέσεις του τροποποιηθέντος υποδείγματος. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν την υπόθεση της διαδοχικής σειράς καθιέρωσης των συμπεριφορικών παραγόντων στις συνεργατικές σχέσεις: η αμοιβαιότητα των ωφελειών και ο αμφίδρομος χαρακτήρας της σχέσης συσχετίζεται θετικά με την επίτευξη εμπιστοσύνης μεταξύ των συμμετεχόντων και η εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμετεχόντων συσχετίζεται θετικά με τη δέσμευση των συμμετεχόντων στην εν λόγω συνεργατική σχέση. Αυτό το αποτέλεσμα υποδηλώνει ότι η ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων μεταξύ των συμμετεχόντων μερών σε μία εφοδιαστική αλυσίδα απαιτεί οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων για την εφοδιαστική αλυσίδα να σχεδιάζουν και να επισημοποιούν τη συνεργασία με τα μέρη που βρίσκονται προς τα πίσω (upstream) καιπ ρος τα εμπρός (downstream) της εφοδιαστικής αλυσίδας λαμβάνοντας υπόψη την αμοιβαιότητα των ωφελειών και τον αμφίδρομο χαρακτήρα της σχέσης. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείται η εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμετεχόντων μερών και ενισχύεται η δέσμευσή τους στις εν λόγω συνεργατικές σχέσεις, γεγονός το οποίο οδηγεί σε ενίσχυση της διαμοίρασης πληροφορίας μεταξύ τους.Περαιτέρω, τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι η ολοκλήρωση της διαμοίρασης πληροφορίας κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας επηρεάζει θετικά τον κοινό συντονισμό(μεταξύ των συμμετεχόντων μερών) των αποφάσεων που θέτουν την κατεύθυνση στην οποία θα κινηθεί η διαδικασία της παραγωγής. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα που καταδεικνύει ότι η συσχέτιση της ολοκλήρωσης της διαμοίρασης πληροφορίας είναι κατά πολύ ισχυρότερη με τον κοινό συντονισμό των επιχειρησιακών αποφάσεων που σχετίζονται με το σχεδιασμό της ζήτησης και της παραγωγής παρά με τον κοινό συντονισμό των αποφάσεων που σχετίζονται με τις παραγωγικές διαδικασίες καθαυτές. Ταυτόχρονα, η ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των δύο αυτών επιπέδων κοινού συντονισμού αποφάσεων καταδεικνύει ότι η αυξημένη διαμοίραση της πληροφορίας κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας επηρεάζει πρώτα τον κοινό συντονισμό των αποφάσεων που σχετίζονται με το στρατηγικό σχεδιασμό της ζήτησης και της παραγωγής, που με τη σειρά του επηρεάζει τον κοινό συντονισμό των αποφάσεων που σχετίζονται με την παραγωγή.Τέλος, η ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του κοινού συντονισμού των αποφάσεων που συνδέονται με την παραγωγή και της απόδοσης της εφοδιαστικής αλυσίδας προκύπτει από την εξέταση του τροποποιημένου υποδείγματος. Στο αρχικά προταθέν υπόδειγμα, η συσχέτιση μεταξύ του κοινού συντονισμού των στρατηγικών αποφάσεων και της απόδοσης της εφοδιαστικής αλυσίδας ήταν αδύναμη και στατιστικά μη σημαντική. Τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι η ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων μέσω της ενσωμάτωσης συμπεριφορικών χαρακτηριστικών που προωθούν την εγγύτητα μεταξύ των συμμετεχόντων μερών αυξάνει την ολοκλήρωση και την απόδοση της εφοδιαστικής αλυσίδας.Οι υπεύθυνοι για τη λήψη των αποφάσεων στην εφοδιαστική αλυσίδα μπορούν να αμβλύνουν την απροθυμία ανάληψης των ρίσκων που σχετίζονται με την ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων με τους συνεργάτες τους στην εφοδιαστική αλυσίδα αναπτύσσοντας, συμφωνώντας και εφαρμόζοντας κανόνες αμφίδρομης και αμοιβαίας συμπεριφοράς στη σχέση τους. Επιπλέον, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων μπορούν να διακρίνουν τους τύπους της ολοκλήρωσης της εφοδιαστικής αλυσίδας στους οποίους πρέπει να δώσουν έμφαση για να επιτύχουν υψηλότερη απόδοση στην εφοδιαστική αλυσίδα. Τέλος, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων έχουν αυξημένη επίγνωση για τα βήματα που απαιτούνται για την ενσωμάτωση της συνεργασίας στην οργανωσιακή κουλτούρα της εφοδιαστικής αλυσίδας και στους τρόπους με τους οποίους η ολοκλήρωση και ο κοινός συντονισμός των κρίσιμων λειτουργικών δομικών στοιχείων(διαμοίραση πληροφορίας, επιχειρησιακές αποφάσεις) μπορούν να συμβάλλουν στην επίτευξη υψηλότερης απόδοσης στην εφοδιαστική αλυσίδα.