Επίπεδα αδιπονεκτίνης στον ορό και τη βρογχοκυψελιδική έκπλυση (BAL) ασθενών με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα (NSCLC): συσχέτιση με κλινικές και παθολογοανατομικές παραμέτρους

Abstract

Aims: We aimed to explore the prognostic implications of adiponectin (APN) levels in the serum and bronchoalveolar lavage (BAL) of patients with advanced non-small cell lung cancer (NSCLC). Methods: Twenty-nine newly diagnosed patients with stage IV NSCLC were prospectively enrolled. Baseline serum and BAL levels of APN were assayed by enzyme-linked immunoassay (ELISA) and correlated with various clinicopathological parameters, including overall survival (OS). Results: No statistically significant correlations were observed between the serum or BAL levels of APN and the clinicopathological parameters evaluated. The only prognostic factor identified, both by univariate and multivariate survival analysis, was PS. Conclusions: The results of our cohort failed to reveal any prognostic significance of serum and BAL levels of APN in stage IV NSCLC.

Η αδιπονεκτίνη είναι μια από τις κυριότερες αδιποκίνες που παράγονται από τον λιπώδη ιστό. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν τη δυνητική χρησιμότητα της αδιπονεκτίνης ορού ως διαγνωστικού ή/και προγνωστικού βιοδείκτη σε διάφορους συμπαγείς όγκους, αλλά τα σχετικά δεδομένα για τον καρκίνο του πνεύμονα, ειδικότερα, είναι ελλιπή. Επιπρόσθετα, η διαγνωστική ή και προγνωστική αξία των επιπέδων αδιπονεκτίνης σε άλλα βιολογικά υγρά -εκτός του περιφερικού αίματος- ασθενών με καρκίνο πνεύμονα ή και με οποιαδήποτε άλλη μορφή καρκίνου, δεν έχει, απ’ όσο γνωρίζουμε, μελετηθεί. Ο πρωταρχικός σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η περαιτέρω διερεύνηση της δυνητικής προγνωστικής αξίας των προθεραπευτικών επιπέδων αδιπονεκτίνης στον ορό και σε δείγματα βρογχοκυψελιδικής έκπλυσης (bronchoalveolar lavage, BAL) ασθενών με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα (ΜΜΚΠ) προχωρημένου σταδίου. Στον παρόν ερευνητικό έργο μελετήθηκαν προοπτικά 29 νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς με ΜΜΚΠ σταδίου IV. Τα προθεραπευτικά επίπεδα αδιπονεκτίνης ορού και BAL μετρήθηκαν με τη χρήση ανοσοενζυμικής μεθόδου (ELISA), και, ακολούθως, συσχετίσθηκαν με δημογραφικές, κλινικές και παθολογοανατομικές παραμέτρους. Αναλυτικότερα, οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν συμπεριελάμβαναν το φύλο, την ηλικία, το Performance Status (PS), το δείκτη μάζας σώματος (Body Mass Index, BMI), την απώλεια βάρους > 10%, καθώς και τον ιστολογικό τύπο, βαθμό διαφοροποίησης (grade) και μέγεθος του πρωτοπαθούς όγκου. Η συσχέτιση των επιπέδων αδιπονεκτίνης και των λοιπών μεταβλητών με τη συνολική επιβίωση των ασθενών αξιολογήθηκε με μονοπαραγοντική και πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης του Cox (univariate and multivariate Cox regression analysis).Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης μας, η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 65.6 έτη (SD= 10.1 έτη), ενώ η πλειοψηφία ήταν άνδρες (24/29 περιπτώσεις, 82.8%). Ο κυρίαρχος ιστολογικός τύπος ήταν το αδενοκαρκίνωμα (18/29 περιπτώσεις, 62.1%). Η λειτουργική κατάσταση (performance status, PS) των ασθενών ήταν 0 και 1-2 σε 17/29 περιπτώσεις (58.6%) και 12/29 περιπτώσεις (41.4%), αντιστοίχως. Απώλεια βάρους μεγαλύτερη του 10% παρατηρήθηκε σε 10/29 ασθενείς (34.5%). Οι διάμεσες τιμές επιπέδων αδιπονεκτίνης σε ορό και BAL ήταν 17710 ng/ml και 911.5 ng/ml, αντιστοίχως. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικώς σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των επιπέδων αδιπονεκτίνης (τόσο στον ορό όσο και στο BAL) και των κλινικών και παθολογοανατομικών παραμέτρων που αξιολογήθηκαν. Η μονοπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης του Cox έδειξε ότι τα επίπεδα αδιπονεκτίνης δεν συσχετίζονταν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό με την επιβίωση. Ο μόνος προγνωστικός παράγοντας που αναγνωρίστηκε, τόσο στη μονοπαραγοντική όσο και στην πολυπαραγοντική ανάλυση επιβίωσης, ήταν το PS [Hazard ratio (95% Confidence Interval): 2.75 (1.17-6.46), (p=0.02)]Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της προοπτικής μας μελέτης απέτυχαν να αναδείξουν στατιστικά σημαντικά συσχετίσεις των επιπέδων αδιπονεκτίνης (ορού και BAL) με τη συνολική επιβίωση καθώς και με τις δημογραφικές και κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους που αξιολογήθηκαν (συμπεριλαμβανομένου του BMI και της απώλειας βάρους), σε ασθενείς με ΜΜΚΠ σταδίου IV, σε συμφωνία με τις περισσότερες προηγούμενες κλινικές παρατηρήσεις.