Η σημασία των γονιδιακών πολυμορφισμών του παράγοντα νέκρωσης των όγκων α στην εξέλιξη του σηπτικού ασθενούς

Abstract

Several articles have provided conflicting results regarding the role of single nucleotide polymorphisms (SNPs) in the promoter region of the TNF gene in susceptibility to sepsis. Former articles have been based on previous definitions of sepsis. This study investigated the influence of TNF haplotypes on the development of sepsis using the new Sepsis-3 definitions.METHODS: DNA was isolated from patients suffering from infection and systemic inflammatory response syndrome. Haplotyping was performed for six SNPs of TNF. The serum levels of tumour necrosis factor alpha (TNF-α) of these patients were measured using an enzyme immunosorbent assay. Patients were classified into infection and sepsis categories using the Sepsis-3 definitions. Associations between the TNF haplotypes and the clinical characteristics and serum TNF-α levels of the patients were examined.RESULTS: The most common TNF haplotype h1 was composed of major alleles of the studied SNPs. Carriage of haplotypes composed of minor frequency alleles was associated with a lower risk of developing sepsis (odds ratio 0.41, 95% confidence interval 0.19-0.88, p=0.022), but this did not affect the 28-day outcome. Serum TNF-α levels were significantly higher among patients homozygous for h1 haplotypes who developed sepsis compared to infection (p=0.032); a similar result was not observed for patients carrying other haplotypes.CONCLUSIONS: Haplotypes containing minor frequency SNP alleles of TNF protect against the development of sepsis without affecting the outcome.

Αρκετές μελέτες παρέχουν μέχρι σήμερα αντικρουόμενα αποτελέσματα σχετικά με το ρόλο των σημειακών νουκλεοτιδικών πολυμορφισμών (SNPs) στην περιοχή του προωθητή του γονιδίου TNF στην ευπάθεια στη σήψη. Αυτές οι μελέτες έχουν βασιστεί σε προηγούμενους ορισμούς της σήψης. Η παρούσα μελέτη διερεύνησε την επίδραση των απλοτύπων TNF στην ανάπτυξη σήψης χρησιμοποιώντας τους νέους ορισμούς του Sepsis-3.ΜΕΘΟΔΟΙ: Απομονώθηκε DNA από πάσχοντες από λοίμωξη και σύνδρομο συστηματικής φλεγμονώδους απόκρισης. Διεξήχθη έλεγχος για έξι SNPs του TNF. Τα επίπεδα ορού του παράγοντα νέκρωσης όγκου (TNF-α) μετρήθηκαν με τη χρήση ανοσοενζυμικήε μεθόδου. Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε πάσχοντες από λοίμωξη και πάσχοντες από σήψη, χρησιμοποιώντας τους ορισμούς του Sepsis-3. Εξετάστηκαν οι συσχετίσεις μεταξύ των απλοτύπων TNF και των κλινικών χαρακτηριστικών και των επιπέδων του TNF-α στον ορό των ασθενών.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο συχνότερος απλότυπος του TNF, ο h1, αποτελείται από τα μείζονα αλλήλια των υπό μελέτη πολυμορφισμών. Η φορία απλότυπων με αλλήλια ελάχιστης συχνότητας συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης σήψης (αναλογία πιθανοτήτων 0,41, 95% διάστημα εμπιστοσύνης 0,19-0,88, p = 0,022), αλλά αυτό δεν επηρέασε την έκβαση στις 28 ημέρες. Τα επίπεδα του TNF-α στον ορό ήταν σημαντικά υψηλότερα μεταξύ των ασθενών με h1-ομοζυγωτία οι οποίοι εμφάνισαν σήψη σε σύγκριση με τους ασθενείς με λοίμωξη (p = 0,032). Παρόμοια αποτελέσματα δεν παρατηρήθηκαν σε ασθενείς που έφεραν άλλους απλότυπους.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι απλότυποι που περιέχουν αλλήλια του TNF με SNPs ελάχιστης συχνότητας προστατεύουν από την ευπάθεια στη σήψη χωρίς να επηρεάζουν την πρόγνωση.