Συμβολή στην ανατομική μελέτη της συμπαθητικής νεύρωσης των περιφερικών αρτηριδίων των άκρων και διαφορές αυτής στα άνω και κάτω άκρα

Abstract

The purpose of the current PhD dissertation is to enhance the knowledge of the sympathetic innervation of the peripheral arterioles of the limbs and to highlight the differences between the upper and lower limbs. The free sympathetic nerve fibers are extremely sensitive, so in a short period of time after the individual’s death, they lose their antigenicity. That is why all the published studies concerning the sympathetic innervation have been conducted exclusively in living. The plethora of measurements concerns the tibia, while the most stable measuring point is the thigh. The intraepidermal nerve fibers density (IENFD) is different at the upper and lower extremities. The mean value of IENFD is 21.38 fibers/mm for the thigh, 17.69 for the forearm, 12.89 for the tibia, 11.3 for the fingers and 6.5 for the toes. The IENFD decreases, when we are moving distally, and a gender dimorphism exists with females exceeding the IENFD in the tibia compared to males. The IENFD is affected by the radiation (positive correlation). The IENFD decreases with the advancing age and with the presence of neuropathy (mainly in diabetes and in acquired immune deficiency syndrome-HIV). In these diseases, there is a great reduction in sympathetic nerve fibers over the time. These results will support further studies to elucidate the increase and decrease of IENFD and their effect on disease, such as Raynaud phenomenon and other neurodegenerative diseases.

Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι η εμβάθυνση στη συμπαθητική νεύρωση των περιφερικών αρτηριδίων των άκρων και η ανάδειξη των διαφορών τους στα άνω και κάτω άκρα. Οι ελεύθερες συμπαθητικές νευρικές ίνες είναι εξαιρετικά ευαίσθητες, ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα αμέσως μετά τον θάνατο του ατόμου να αποδομούνται και να χάνουν την αντιγονικότητα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που όλες οι μελέτες που αφορούν σε αυτές έχουν διεξαχθεί αποκλειστικά σε ζώντες. Το σημείο με τις περισσότερες μετρήσεις είναι η κνήμη και το πιο σταθερό σημείο μέτρησης είναι ο μηρός. Η πυκνότητα των συμπαθητικών νευρικών ινών είναι διαφορετική στα άνω και κάτω άκρα. Η τιμή εκτίμησης κατά σειρά συχνότητας είναι για τον μηρό είναι 21.38 (ίνες/mm), για το αντιβράχιο 17.69, για την κνήμη 12.89, για τα δάκτυλα του άνω άκρου 11.3 και για τα δάκτυλα του κάτω άκρου 6.5 (ίνες/mm). Η πυκνότητα των συμπαθητικών νευρικών ινών μειώνεται όσο μεταβαίνουμε στην περιφέρεια και υπάρχει φυλετικός διμορφισμός, με τις γυναίκες να υπερτερούν στην πυκνότητα των ινών στην κνήμη σε σύγκριση με τους άνδρες. Η πυκνότητα των συμπαθητικών νευρικών ινών επηρεάζεται από την ηλιακή ακτινοβολία (θετική συσχέτιση με την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία). Η πυκνότητα των συμπαθητικών νευρικών ινών μειώνεται με την πάροδο της ηλικίας και με την παρουσία νόσων που προκαλούν νευροπάθεια (κυρίως στον σακχαρώδη διαβήτη και στο σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας- HIV). Στις νόσους αυτές, με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται μεγάλη μείωση των συμπαθητικών ινών. Τα αποτελέσματα αυτά θα ενισχύσουν για περαιτέρω μελέτες προκειμένου να ερμηνευθεί η αύξηση και η μείωση της κατανομής των ελεύθερων συμπαθητικών ινών και της δράσης τους σε νοσολογικές καταστάσεις, όπως το Raynaud και άλλες νευροεκφυλιστικές παθήσεις.