Μελέτη του αυχενικού συνδρόμου στον ενεργό πληθυσμό που προσέρχεται σε χώρους πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας

Abstract

Backgrounds: Cervical pain is very common among population and several methods have been used until now in order to evaluate it. The main aim of this study is to estimate the prevalence of non-specific neck pain and the special features of it through its relation to demographic agents, habits and physiology parameters. Additionally, this study aims to select the most valid and objective methods for neck pain evaluation, which could also be useful in Primary Health Care and could give new prospectives. Methods: This is a cross sectional study with a sample of 440 people 20-40 years old who visited the Public Centers in the County of Thessaloniki. The sample was chosen randomly. The subjects were separated in two groups (neck pain and no pain group). A questionnaire was distributed to the sample. The devices were an algometer which was used to estimate pain threshold and an electronic hand watch/smartphone which was used to evaluate pulse and skin humidity. Results: The 38.6% of the samples seemed to suffer from neck pain but real neck pain was found only in the 21% of the sample. The disturbance in neck area because of stiffness and fatigue was found in 51% of the subjects and 25.9% of theme felt both pain and fatigue. The factors which were related to neck pain were female sex (p<0.001), age after 40 (p=0.007), marriage status (p=0.042), smocking (p=0.034), lack of physical exercise (p=0.01) and stress (p<0.001). Neck pain was strongly associated to pain pressure thresholds (PPT) (p<0.001). The PPT were lower in the group who suffered from neck pain. The agents which were not statistically associated with neck pain were the hardness of work (p=0,369), computer use (p=0.07), educational level (p=0.274), alcohol consumption (p=0.748), siesta (p=0.913), depression (p=0.086), heart rate (p=0.216) and skin humidity (p=0.141). There was no correlation between NRS and pain thresholds (p=0.947). The majority of people seemed to suffer from mild disability caused by neck pain (56.7%). Almost the half of the sample did not asked for professional help for their neck pain (48%) and seemed to be ignorant about the role of general practitioner at the management of their neck pain (44.1%). Conclusion: The examination of the patients showed that neck pain is often confused with stiffness and fatigue at the neck area. The NDI and HADS questionnaires could be easily used to evaluate respectively the disability and the psychological status of a person who suffers from neck pain. Algometry seems to enhance the objectiveness at the field of neck pain evaluation. The algometer showed high validity and reliability as a mean of neck pain evaluation under the condition that it is applied by a health professional with experience on its use. Neck pain is a complexed symptom and should be evaluated from an integrated point of view. These tools could probably be used in Primary Health Care as contemporary resources in the medical practice but more research is needed.

Εισαγωγή: Βασικός στόχος της διδακτορικής διατριβής είναι να υπολογιστεί ο επιπολασμός της αυχεναλγίας και να βρεθούν οι συσχετίσεις της με ορισμένους δημογραφικούς παράγοντες, με τις συνήθειες του πληθυσμού και με ορισμένες παραμέτρους της φυσιολογίας. Άλλος σκοπός της μελέτης είναι να βρεθούν οι πιο αξιόπιστες μέθοδοι αξιολόγησης του πόνου στην περιοχή του αυχένα οι οποίες να μπορούν να εφαρμοστούν σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και να δώσουν νέα οπτική στην αξιολόγηση του πόνου. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μελέτη χρονικής στιγμής. Το δείγμα αποτελείται από 440 άτομα ηλικίας 20-60 ετών που επιλέχθηκαν με τυχαιοποιημένο τρόπο από όλα τα Κέντρα Υγείας του Νομού Θεσσαλονίκης. Το δείγμα χωρίστηκε σε δύο ομάδες, σε αυτούς που έπασχαν και αυτούς που δεν έπασχαν από αυχεναλγία Σε αυτά τα άτομα διανεμήθηκε ένα ερωτηματολόγιο και εφαρμόστηκε ένα αλγόμετρο το οποίο μετρούσε τον ουδό του πόνου. Παράλληλα χρησιμοποιήθηκε μία συσκευή χειρός (ρολόι/ smartphone) που υπολόγιζε την καρδιακή συχνότητα και την υγρασία του δέρματος. Αποτελέσματα: Το 38.6% του δείγματος έπασχε από αυχεναλγία. Από τα άτομα που εξετάστηκαν και δήλωναν ότι έπασχαν από αυχεναλγία μόνο το 21% έπασχε από αληθινή αυχεναλγία, ενώ το 25.9% παρουσίαζε πόνο και βάρος/κούραση στην περιοχή του αυχένα. Τα υπόλοιπο 51% των πασχόντων παρουσίαζε τοπικά στην αυχενική περιοχή κόπωση και βάρος. Οι παράγοντες που παρουσίαζαν στατιστικά σημαντική σχέση με την αυχεναλγία ήταν το θήλυ φύλο (p<0.001), η ηλικία άνω των 40 ετών (p=0.007), ο έγγαμος βίος (p=0.042), το κάπνισμα (p=0.034), η έλλειψη φυσικής άσκησης (p=0.01) και το ψυχικό στρες (p<0.001). Επίσης η αυχεναλγία φάνηκε να σχετίζεται με τον ουδό του πόνου μετρήσεις του αλγομέτρου (p<0.001). Συγκεκριμένα, στην ομάδα που έπασχε από αυχεναλγία ο ουδός του πόνου (PPT) ήταν χαμηλότερη σε σχέση με την ομάδα που δεν έπασχε από αυχεναλγία. Οι παράγοντες οι οποίοι δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντική σχέση ήταν η βαρύτητα της εργασίας (p=0.369), η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή (p=0.07), το επίπεδο εκπαίδευσης (p=0.274), η κατανάλωση αιθανόλης (p=0.748), ο μεσημεριανός ύπνος (p=0.913), η κατάθλιψη (p=0.086), η καρδιακή συχνότητα (p=0.216) και η υγρασία του δέρματος (p=0.141). Eπίσης δε βρέθηκε στατιστικά σημαντική σχέση ανάμεσα στην κλίμακα NRS και στον ουδό του πόνου (p=0.947). Η πλειοψηφία των ατόμων που συμμετείχαν στην μελέτη παρουσίαζε ήπια ανικανότητα στις καθημερινές λειτουργίες εξαιτίας της αυχεναλγίας (56.7%). Από το δείγμα σχεδόν οι μισοί δεν ζήτησαν ιατρική βοήθεια για να αντιμετωπίσουν την αυχεναλγία (48%) και φάνηκε να μη γνωρίζουν εάν μπορεί ο γενικός ιατρός να διαχειριστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα (44.1%). Συμπεράσματα: Η αυχεναλγία συχνά συγχέεται με το βάρος και την κούραση τοπικά στην περιοχή του αυχένα. Τα ερωτηματολόγια NDI και HADS φάνηκε ότι μπορούν να εφαρμοστούν με ευκολία σε πρωτοβάθμιο επίπεδο σε άτομα που πάσχουν από αυχεναλγία καθώς αποτελούν αξιόπιστα εργαλεία αξιολόγησης της ανικανότητας και της ψυχικής υγείας αντίστοιχα . Η αλγομετρία ξεχώρισε για τον αντικειμενικότητά της, την υψηλή εγκυρότητα και την αξιοπιστία της ως μέθοδος αξιολόγησης της αυχεναλγίας . Το αλγόμετρο φάνηκε ότι είναι μία απλή συσκευή στη χρήση της με την προϋπόθεση ότι εφαρμόζεται από εξεταστή που διαθέτει εμπειρία. Οι παραπάνω μέθοδοι ίσως βοηθήσουν στο μέλλον σε μία πιο ολοκληρωμένη και αντικειμενική αξιολόγηση των ατόμων που πάσχουν από αυχεναλγία, συμπληρώνοντας την τυπική κλινική εξέταση. Αναγκαίο όμως είναι να γίνουν περισσότερες μελέτες σε αυτόν τον τομέα.