Διερεύνηση της επίδρασης των κυττάρων του κεντρικού νευρικού συστήματος επί καλλιεργειών λεμφοκυττάρων υπό συνθήκες έλλειψης μονοαμινών

Abstract

Primary cultures of viable and differentiated neuronal and astrocytic cells were established from human adult brain tissues (n=29) following neurosurgical operations. During culture (14-21 days-in-vitro), neuron-like cells and astrocytes retained their differentiated phenotypes and neurophysiological competence and regenerated an inter-cellular communication network. Neuro-immune cellular interactions were studied in co-cultures of neuronal-astrocytic primary cultures and their autologous immune cells, obtained from the patients’ peripheral blood. In the presence of their autologous neuronal-astrocytic cells, B-cells remained largely unaffected while T-lymphocyte populations gradually declined. The inherent activation status of monocyte populations was associated with neurotoxicity responses in a sample-dependent fashion. Our evidence portrays cause-and-effect responses between autologous neuronal-astrocytic and inflammatory populations that diverge between individuals and are suggestive of both neurodegenerative and immunosuppressive processes. Following that, we created co-cultures of neurons and lymphocytes coming from newborn Wistar rats with and without the addition of reserpine. Whilst adding reserpine to lymphocytic cultures did not seem to affect the cells’ viability, apoptosis and activation, in co-cultures it leads to a decrease in the T-cell population.

Πρωτογενείς καλλιέργειες βιώσιμων και διαφοροποιημένων νευρώνων και αστροκυττάρων εγκαταστάθηκαν από ανθρώπινους ιστούς (n=29) μετά από νευροχειρουργικές επεμβάσεις. Κατά τη διάρκεια των καλλιεργειών (14-21 days-in-vitro), κύτταρα όμοια με νευρώνες και αστοκύτταρα διατήρησαν τους διαφοροποιημένους τους φαινότυπους και τις νευροφυσιολογικές ικανότητές τους και δημιουργήθηκε ένα δίκτυο κυτταρικών επαφών. Έγιναν επίσης συγκαλλιέργειες νευρικών κυττάρων με αυτόλογα λεμφοκύτταρα που λέφθηκαν από το περιφερικό αίμα αυτών των ασθενών και μελετήθηκαν σε αυτές οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δύο αυτών πληθυσμών. Σε αυτές τις συγκαλλιέργειες τα Β λεμφοκύτταρα έμειναν σχετικά ανεπηρέαστα ενώ οι Τ λεμφοκυτταρικοί πληθυσμοί βαθμιαία μειώθηκαν. Η ενεργοποίηση των μονοκυττάρων σχετιζόταν με αυξημένη νευροτοξικότητα. Το φαινόμενο αυτό ήταν ανάλογο του μεγέθους και της ενεργοποίησης των μονοκυτταρικών πληθυσμών. Τα στοιχεία αυτά υποδεικνύουν ότι υπάρχει αιτιολογική συσχέτιση ανάμεσα στα αποτελέσματα των αλληλεπιδράσεων αυτών που ποικίλουν μεταξύ ατόμων και που είναι ενδεικτικά τόσο νευροεκφυλιστικών όσο και ανοσοκατασταλτικών διαδικασιών. Στη συνέχεια έγιναν πειράματα συγκαλλιεργειών νευρικών κυττάρων και λεμφοκυττάρων επιμύων με και χωρίς προσθήκη ρεζερπίνης. Ενώ η προσθήκη ρεζερπίνης 1mM σε μονοκαλλιέργειες λεμφοκυττάρων επιμύων δε φαίνεται να μεταβάλει σημαντικά τα ποσοστά των Τ λεμφοκυττάρων στις καλλιέργειες, την επιβίωση, απόπτωση και ενεργοποίησή τους, στις συγκαλλιέργειες οδηγεί σε μείωση συνολικού ποσοστού των Τ-λεμφοκυττάρων.