Επίπεδα HBsAg ορού σε ασθενείς με HBeAg-αρνητική χρόνια ηπατίτιδα Β υπό μακροχρόνια αντιική θεραπεία

Abstract

Background/Aims: Serum HBsAg levels might be used as predictor of virological breakthrough or of sustained off-treatment virological response in HBeAg-negative chronic hepatitis B (CHB) patients. We evaluated the changes of HBsAg in those patients under nucleos(t)ide analogue(s) [NA(s)] therapy for ≥12 months. Methods: We included 99 HBeAg-negative CHB patients treated with low-genetic barrier NA(s) for a mean of 66 months (lamivudine: 66, adefovir: 6, lamivudine plus adefovir: 11, telbivudine: 16) and 86 HBeAg-negative CHB patients under entecavir or tenofovir for a mean of 30 months as the comparison group. Results: Compared to baseline, HBsAg levels decreased by a median of 162, 1525, 943, 1545, 2163, 3859 IU/mL at 6, 12, 24, 36, 48 and 60 months of therapy with low-genetic barrier NA(s), respectively. The 6-, 12-, 24-, 36-, 48- and 60-month cumulative rates of HBsAg<100 IU/mL were 2%, 3%, 3%, 5%, 5% and 5% and <1000 IU/mL 6%, 9%, 15%, 19%, 24% and 61% respectively. Baseline HBsAg levels was the only significant variable associated with the time to HBsAg drop <1000 IU/mL. HBsAg loss occurred in 3.0%. The high-genetic barrier NAs were not found to offer a greater or faster HBsAg decline. Conclusions: In HBeAg-negative CHB patients, long-term therapy with low-genetic barrier NA(s) decreases serum HBsAg levels, but the rate of decline is slow. Lower baseline HBsAg levels are significantly associated with on-therapy HBsAg drop <1000 IU/mL. Serum HBsAg decline is similar during therapy with low- or high-genetic barrier NAs.

Σκοπός: Η σχέση της κινητικής του HBsAg σε ασθενή με χρόνια HBV λοίμωξη υπό αντιϊκή θεραπεία και της απάντησης στη θεραπεία ή την παραμονή της απάντησης μετά τη διακοπή των νουκλεοσ(τ)ιδικών αναλόγων παραμένει αμφιλεγόμενη. Αξιολογήσαμε τις διακυμάνσεις των επιπέδων του HBsAg στους ασθενείς υπό νουκλεοσ(τ)ιδικά ανάλογα (ΝΑ) που τα λάμβαναν για τουλάχιστον 12 μήνες. Μέθοδοι: Συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη 99 ασθενείς με ΧΗΒ e-αντιγόνο αρνητικοί που βρίσκονταν υπό θεραπεία με τα 1ης γενεάς ΝΑ με μέση διάρκεια παρακολούθησης τους 66 μήνες (λαμιβουδίνη: 66, αδεφοβίρη: 6, λαμιβουδίνη συν αδεφοβίρη: 11, τελμπιβουδίνη: 16) και 86 HBeAg-αρνητικοί ασθενείς υπό ENT και TDF με μέση διάρκεια παρακολούθησης τους 30 μήνες σας ομάδα σύγκρισης. Αποτελέσματα: Σε σύγκριση με τις βασικές τιμές τα επίπεδα του HBsAg μειώθηκαν κατά διάμεση τιμή που διαμορφώθηκε στις 162, 1525, 943, 1545, 2163, 3859 IU/mL στους 6, 12, 24, 36, 48 και 60 μήνες θεραπείας με 1ης γενεάς νουκεοσ(τ)ιδικά ανάλογα, αντίστοιχα. Η αθροιστική πιθανότητα της μείωσης των επιπέδων του HBsAg κάτω από την ουδό των 100 IU/mL τον 6-, 12-, 24-, 36-, 48- και 60- μήνα θεραπείας ήταν αντίστοιχα 2%, 3%, 3%, 5%, 5% και 5%, ενώ για ουδό <1000 IU/mL τα αντίστοιχα ποσοστά διαμορφώθηκαν ως εξής στις αντίστοιχες χρονικές στιγμές 6%, 9%, 15%, 19%, 24% και 61%. Τα αρχικά επίπεδα του HBsAg ήταν η μόνη στατιστικά σημαντική παράμετρος που βρέθηκε να συσχετίζεται με το χρόνο που απαιτείται για επίτευξη μείωσης των επιπέδων του HBsAg <1000 IU/mL. Κάθαρση του HBsAg επετεύχθη στο 3.0% του δείγματος. Τα 2ης γενεάς και με υψηλό φραγμό αντοχής ΝΑ δεν φάνηκε να υπερτερούν Όσον αφορά στο μέγεθος και στην ταχύτητα μείωσης των επιπέδων του HBsAg δεν φάνηκε να υπάρχει διαφορά μεταξύ 1ης και 2ης γενεάς νουκλεοσ(τ)ιδικών αναλόγων. Συμπεράσματα: Στους HBeAg-αρνητικούς ασθενείς η μακροχρόνια αγωγή με 1ης γενεάς ΝΑ μειώνει τα επίπεδα του HBsAg, αλλά ο ρυθμός μείωσης είναι βραδύς. Τα αρχικά επίπεδα του HBsAg σχετίζονται στατιστικώς σημαντικά με την πτώση αυτών κάτω από τις 1000 IU/mL στους ασθενείς που βρίσκονται υπό αγωγή. Η μείωση των επιπέδων του HBsAg είναι παρόμοια με τα 1ης και 2ης γενεάς ΝΑ.