Sport and migrants' acculturation

Abstract

In the era of globalization, multicultural societies are common-place in most developed countries. Therefore, new challenges at both national and international level have come to the fore, and successful acculturation appears to be the key for maintain social cohesion and promoting multiculturalism. Sport is considered to be a vehicle for bringing people together, and recently there has been an increasing policy interest in the use of sport as a venue for promoting social integration and intercultural dialogue. Regardless its political significance, research on the integrative role of sport is limited and findings seem equivocal. Overall the purpose of the present study was to investigate whether participation in organized sport can affect acculturation process of young adolescents from both minority and majority population in Greece, and to explore features of sporting environment that are likely to associate with positive acculturation outcomes. For the purpose of the research fourseparate studies were conducted. The first study is a systematic review that aims to provide a complete and exhaustive summary of the current literature relevant to the integrative role of sport, in order to better understand acculturation process and to identify factors that may regulate the acculturation process through sport participation. The second study focuses on adolescent migrants and aimed at identifying differences in acculturation patterns and psychological outcomes (i.e. acculturative stress) among young migrants who participate in sports and those who do not and furthermore, to investigate the role of sporting environment created by the coach in the acculturation process within those participating in sport. Considering that acculturation is a two-way process involving both migrant and host populations, the next two studies were conducted with Greek young adolescents in order to enhance our understanding of the complexity of acculturation process. In this regard, the purpose of the third study was to explore acculturation attitudes of Greek adolescents as a function of sport participation, and, for those participating in sport, to investigate the role of the sporting environment..Based on the results of the third study, the final study, aimed to provide a preliminary insight into the socio-moral factors that may explain why an empowering motivational climate is associated with integrative acculturation attitudes among the host population. Towards this direction, empathy and altruism were examined as potential mediators of the relationship between motivational climate and acculturation attitudes. Overall, the present dissertation provides valuable evidence regarding the role of sport as an acculturation agent, with particular emphasis on the importance of appropriate motivational environment. This evidence enhances our understanding of how sport can be used as an effective socializing context and introduces new directions for further investigating acculturation in a diversifying world.

Ο αθλητισμός έχει ευρέως αναγνωριστεί ως σημαντικός φορέας κοινωνικοποίησης και συχνά περιγράφεται ως ένα πεδίο ίσων ευκαιριών και φυλετικής ισότητας στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί ο σεβασμός στην πολιτισμική διαφορετικότητα. Παρόλα αυτά η έρευνα σχετικά με το ρόλο του αθλητισμού στις διαδικασίες της κοινωνικής ένταξης μεταναστών, και ιδιαίτερα νεαρών εφήβων και παιδιών, βρίσκεται σε πρωταρχικά στάδια. Συνολικά ο σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να εξετάσει αν η συμμετοχή σε οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να επηρεάσει την διαδικασία του επιπολιτισμού των νεαρών μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα και να διερευνήσει χαρακτηριστικά του αθλητικού περιβάλλοντος που είναι πιθανόν να συνδέονται με θετικά αποτελέσματα επιπολιτισμού. Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελείται από τέσσερις ξεχωριστές έρευνες. Η πρώτη έρευνα είναι μια βιβλιογραφική ανασκόπηση όσον αφορά τον ρόλο του αθλητισμού ως μέσο ενσωμάτωσης ατόμων από διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο. Η δεύτερη έρευνα εστιάζει στους νεαρούς μετανάστες και ο στόχος της είναι να εντοπίσει διαφορές στην διαδικασία του επιπολιτισμού και στα ψυχολογικά αποτελέσματα (π.χ. άγχος επιπολιτισμού) ανάμεσα σε νεαρούς μετανάστες που συμμετέχουν σε αθλητικές δρατηριότητες και σ αυτούς που δεν συμμετέχουν και επιπλέον να διευρευνήσει τον ρόλο του αθλητικού περιβάλλοντος που δημιουργείται από τον προπονητή στον επιπολιτισμό ανάμεσα στους αθλητές. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο επιπολιτισμός είναι μια διμερής διαδικασία που αφορά τόσο τα μέλη των μειονοτικών ομάδων όσο και τα μέλη της κοινωνίας υποδοχής, οι επόμενες δυο έρευνες εστίασαν στους Έλληνες εφήβους με στόχο την καλύτερη κατανόηση της πολυπλοκότητας του επιπολιτισμού. Ο σκοπός της τρίτης έρευνας ήταν να διερευνήσει τις στάσεις των Ελλήνων όσον αφορά των επιπολιτισμό των μεταναστών σε συνάρτηση με την αθλητική συμμετοχή καθώς και να διερευνήσει τον ρόλο του αθλητικού περιβάλλοντος. Η τελευταία έρευνα που πραγματοποιήθηκε με νεαρούς Έλληνες αθλητές είχε ως στόχο να διερευνήσει τον ρόλο κοινωνικών και ηθικών παραγόντων (ενσυναίσθηση και αλτρουισμός) στο αθλητικό περιβάλλον και στην διαδικασία του επιπολιτισμού). Συνολικά τα ευρήματα της παρούσας διδακτορικής διατριβής μας δίνουν σημαντικά αποτελέσματα όσον αφορά τον ρόλο του αθλητισμού ως φορέα επιπολιτισμού και ενσωμάτωσης δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο του κατάλληλου κλίματος παρακίνησης. Το κλίμα παρακίνησης που είναι προσανατολισμένο στη μάθηση και στην προσωπική βελτίωση και ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες των συμμετεχόντων (ανάγκη για αυτονομία, ικανότητα και προσωπικές σχέσεις) είναι πιθανό να διευκολύνει την διαδικασία του επιπολιτσμού τόσο για τα μέλη των μειονοτικών ομάδων όσο και για τα μέλη της κοινωνίας υποδοχής.