Η ελληνική κοινωνία πολιτών στη δικτατορία των συνταγματαρχών: τυπική και άτυπη αντιστασιακή δράση

Abstract

The dissertation examines the Greek civil society's role during the Colonels’ dictatorial regime. What is the relationship that develops between civil society manifestations and an authoritarian regime? Was the Greek civil society effective against the dictatorial regime in relation to its own goals?The dissertation discusses the concept of civil society and its informal manifestations and adopts a definition that includes them. Emphasis is placed on the increased importance of the latter under authoritarian rule, as informal groups usually experience a more liberal reality in terms of political action than typical groups during dictatorial periods. Over the seven years period, for the sake of efficiency, civil society progressed into a transformation of its characteristics and means of resistance, challenging and gradually undermining the regime’s political legitimacy.

Η διατριβή εξετάζει το ρόλο της ελληνικής κοινωνίας πολιτών στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Ποια σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στις εκδηλώσεις της κοινωνίας πολιτών και σε ένα αυταρχικό καθεστώς; Υπήρξε η ελληνική κοινωνία πολιτών αποτελεσματική απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς και σε συνάρτηση με τους στόχους που η ίδια έθετε; Εκτενής λόγος γίνεται για την έννοια της κοινωνίας πολιτών και τις άτυπες εκδηλώσεις της και υιοθετείται ένας ορισμός που τις περιλαμβάνει. Τονίζεται η αυξημένη σημασία που αυτές προσλαμβάνουν υπό αυταρχική διακυβέρνηση, καθώς οι άτυπες ομάδες απολαμβάνουν συνήθως, κατά τη διάρκεια δικτατορικών περιόδων, μια – από την άποψη της πολιτικής δράσης - πιο ελεύθερη πραγματικότητα σε σύγκριση με τις τυπικές ομάδες. Χάριν αποτελεσματικότητας, η κοινωνία πολιτών προχώρησε στη διάρκεια της επταετίας σε ένα μετασχηματισμό των χαρακτηριστικών της και των μέσων αντίστασης που μεταχειρίστηκε, αμφισβητώντας και υπονομεύοντας σταθερά την πολιτική νομιμοποίηση του καθεστώτος.