Φαινοτυπική και γονοτυπική ανίχνευση λοιμογόνων παραγόντων σε στελέχη Yersinia enterocolitica που απομονώθηκαν από κλινικά περιστατικά

Abstract

Yersinia enterocolitica is the third most common cause of bacterial enteritis. The aim of this study was the phenotypic and genotypic characterization of virulence factors of Y. enterocolitica clinical isolates that were isolated during the period 2006-2011 from thalassemic children in Greece. A total of 60 isolates were typed by conventional (serotype - biotype) and molecular methods (PFGE). Antibiotic resistance phenotypes were also determined. The pYV plasmid was isolated and the plasmidic (yadA and virF) and chromosomal (yst) genes associated with virulence of the microorganism, were identified. Additionally, the pathogenic potential and antibiotic resistance levels were correlated with the ability of biofilm formation. All 60 isolates were resistant to ampicillin, cephalothin and amoxicillin-clavulanate. Fifty-nine isolates were assigned to the pathogenic bio-serotype O:3/biotype4 and 1 isolate in O:9/biotype2. All isolates were clonally related as documented by PFGE. Plasmid pYV was identified in 53 isolates. The yadA and virF genes were detected in 54 isolates. All isolates were proven able to produce biofilm. The presence of the latter structure dramatically increased antibiotic resistance levels. In this work various characteristic of Y. enterocolitica isolates endemic in Greece, have been determined for the first time. Data obtained may facilitate future studies on Y. enterocolitica virulence.

Η Yersinia enterocolitica είναι το τρίτο συχνότερο αίτιο βακτηριακής εντερίτιδας. Στόχος της παρούσας διατριβής ήταν ο φαινοτυπικός και γονοτυπικός χαρακτηρισμός των λοιμογόνων παραγόντων κλινικών στελεχών Y. enterocolitica που είχαν απομονωθεί κατά την περίοδο 2006-2011 από θαλασσαιμικά παιδιά. Τα στελέχη τυποποιήθηκαν με συμβατικές (οροτυπία - βιοτυπία) και μοριακές μεθόδους (PFGE) και προσδιορίστηκαν οι φαινότυποι αντοχής στα αντιβιοτικά. Ανιχνεύθηκε το πλασμίδιο pYV και ταυτοποιήθηκαν τα πλασμιδιακά (yadA και virF) και χρωμοσωματικά (yst) γονίδια που σχετίζονται με τη λοιμογόνο δράση του μικροργανισμού. Επιπρόσθετα, συσχετίστηκε το λοιμογόνο δυναμικό και η αντοχή στα αντιβιοτικά με την ικανότητά παραγωγής βιομεμβράνης. Από τα 60 στελέχη τα 59 ανήκαν στον παθογόνο βιο-ορότυπο O:3/βιότυπο4 και 1 στέλεχος στον Ο:9/βιότυπο2. Όλα τα στελέχη ήταν ανθεκτικά σε αμπικιλλίνη, κεφαλοθίνη και αμοξικιλλίνη-κλαβουλανικό. Η PFGE έδειξε ότι όλα τα στελέχη ανήκαν στον ίδιο κλώνο. Το πλασμίδιο pYV ανιχνεύθηκε σε 53 στελέχη. Τα γονίδια yadA και virF ανιχνεύθηκαν σε 54 στελέχη. Όλα τα στελέχη βρέθηκαν θετικά για παραγωγή βιομεμβράνης. Η παρουσία βιομεμβράνης αύξανε δραματικά τα επίπεδα αντοχής των στελεχών σε όλα τα αντιβιοτικά. Τα αποτελέσματα καταγράφουν τις ιδιότητες των στελεχών Y. enterocolitica που ενδημούν στην Ελλάδα και μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για περαιτέρω μελέτες επί των επιδημιολογικών και λοιμογόνων ιδιοτήτων αυτού του μικροοργανισμού.