Επίδραση του προγράμματος της πνευμονικής αποκατάστασης στον περιορισμό εκπνευστικής ροής κατά τη διάρκεια της άσκησης και στη δυναμική υπερδιάταση σε ασθενείς με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια

Abstract

We hypothesized that severe COPD patients who present with the disadvantageous phenomenon of Expiratory Flow Limitation (EFL) may benefit as COPD patients without EFL do after implementation of a Pulmonary Rehabilitation (PR) program. Forty-two stable COPD patients were studied at rest and during exercise. EFL and dynamic hyperinflation (DH) were documented using the negative expiratory pressure (NEP) technique and inspiratory capacity (IC) maneuvers, respectively. Patient centered outcomes were evaluated by the Saint-George’s Respiratory Questionnaire (SGRQ) and the mMRC dyspnea scale. Before PR, 16 patients presented with EFL at rest and/or during exercise. After PR, EFL was abolished in 15 out of those 16 EFL patients who exhibited a significant increase in IC values. These were mainly accomplished through a modification of the breathing pattern. In the 26 NFL patients no increase was noted in their IC or a modification of their breathing pattern. However, both NFL and EFL COPD patients improved exercise capacity and patients centered outcomes undergoing the same PR program

Υποθέσαμε ότι οι ασθενείς με σοβαρή ΧΑΠ, που παρουσιάζουν το φαινόμενο του περιορισμού της εκπνευστικής ροής μπορεί να ωφεληθούν μετά την εφαρμογή ενός προγράμματος Πνευμονικής Αποκατάστασης. Μελετήσαμε 42 ασθενείς με σταθερή ΧΑΠ στην ηρεμία και κατά τη διάρκεια της άσκησης. Ο περιορισμός της εκπνευστικής ροής και η δυναμική υπερδιάταση καταγράφηκαν χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της αρνητικής εκπνευστικής πίεσης (NEP) και της μανούβρας της εισπνευστικής χωρητικότητας αντίστοιχα. Η ποιότητα ζωής των ασθενών εκτιμήθηκε με το ερωτηματολόγιο Saint George και η δύσπνοια με την κλίμακα MMRC. Πριν την αποκατάσταση 16 ασθενείς παρουσίασαν το φαινόμενο του περιορισμού της εκπνευστικής ροής στην ηρεμία ή/και στην άσκηση. Μετά την αποκατάσταση ο περιορισμός της εκπνευστικής ροής εξαλήφθηκε στους 15 εκ των 16 ασθενών, οι οποίοι παρουσίασαν και μια σημαντική αύξηση στις τιμές της εισπνευστικής χωρητικότητας. Αυτό κυρίως επιτεύχθηκε μέσω της μεταβολής του τύπου της αναπνοής. Στους 26 ασθενείς που δεν είχαν περιορισμό εκπνευστικής ροής δεν παρατηρήθηκε αύξηση στην εισπνευστική τους χωρητικότητα. Ωστόσο και οι δύο ομάδες των ασθενών μας – τόσο οι με περιορισμό εκπνευστικής ροής, όσο και οι χωρίς- βελτίωσαν την ικανότητα για άσκηση, την ποιότητα ζωής τους και το βαθμό της δύσπνοιας τους μετά το πέρας του προγράμματος της Πνευμονικής Αποκατάστασης.