Αλδοστερονισμός και βλάβη στα όργανα-στόχους σε ασθενείς με πρωτοπαθή υπέρταση

Abstract

Introduction: Aldosterone is vied as a designer hormone in essential hypertension. The objective of this study was to investigate the effect of subclinical hyperaldosteronism in target organs in patients with primary, uncomplicated hypertension. Materials and Methods: The study included 1310 consecutive essential hypertensive patients. Patients were evaluated with medical history, repeated office blood pressure and 24-h ambulatory blood pressure monitoring, physical examination and full laboratory assessment including ALDO in 24-h urine collection, serum aldosterone (aldo) and plasma renin activity (PRA) measured in morning blood samples. Patients with suspected primary or secondary aldosteronism were excluded from the study. All patients were evaluated with complete clinical and diagnostic assessment, which confirmed the presence of primary hypertension. Patients were divided according to PRA (high PRA >1ngml-1h-1, low PRA <1ngml-1h-1) and ALDO levels (high ALDO >12 but <24 μg per 24 h, low ALDO <12 μg per 24 h) in four groups and according to PRA quartiles, ALDO quartiles, aldo quartiles and aldo divided to PRA (ARR) quartiles. In each patient was recorded ambulatory blood pressure monitoring to confirm the hypertension, and then patients were grouped into extreme dippers, dippers, non-dippers and reverse dippers. Subsequently, measurement was made to evaluate the arterial stiffness according to pulse wave velocity and the reflected, echocardiographic control for assessing the structure and function of the left ventricle, 24-hour urine collection for the determination of aldosterone (ALDO 24), creatinine, microalbumin and a1 microglobulin. Also became a full laboratory test for assessment of renal function and investigation of glucose metabolism. Results: In this study the markers related to the target organ damage were positively associated with increased levels of aldosterone after adjustment Conclusions: The main finding of this study is that in essential hypertensive patients not receiving medication, the group of patients with a more activated axis of RAAS appears to be more "aggravated".

Εισαγωγή: Η σημασία της αλδοστερόνης ως κύρια ορμόνη του συστήματος ρενίνης αγγειοτασίνης αλδοστερόνης στην ιδιοπαθή υπέρταση αποκτά σήμερα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση του υποκλινικού υπεραλδοστερονισμού στα όργανα στόχος σε ασθενείς με πρωτοπαθή, ανεπίπλεκτη αρτηριακή υπέρταση. Υλικό και Μέθοδοι: Στη μελέτη περιελήφθησαν 1.310 υπερτασικοί ασθενείς. Οι ασθενείς αξιολογήθηκαν με το ιατρικό ιστορικό, με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις της αρτηριακής πίεση γραφείου και 24-ωρης καταγραφής, τη φυσική εξέταση και τον πλήρη εργαστηριακό έλεγχο συμπεριλαμβανομένων αλδοστερόνης σε 24-h συλλογή ούρων(αλδο24), της αλδοστερόνης του ορού (αλδο) και της δραστηριότητας ρενίνης πλάσματος (ΔΡΠ), μετρούμενα σε πρωινά δείγματα. Ασθενείς με υποψία πρωτοπαθούς ή δευτεροπαθούς υπεραλδοστερονισμού αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθηκαν σε πλήρη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο, όπου επιβεβαίωσε την παρουσία της πρωτοπαθούς υπέρτασης. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σύμφωνα με την ΔΡΠ (υψηλό ΔΡΠ > 1ngml-1h-1, χαμηλό ΔΡΠ <1ngml-1h-1) και τα αλδο24 επίπεδα (υψηλή αλδο24> 12 αλλά <24 μg ανά 24 ώρες, χαμηλό αλδο24 <12 μg ανά 24 ώρες) σε τέσσερις ομάδες καθώς και σύμφωνα με τα ΔΡΠ τεταρτημόρια, τα αλδο24 τεταρτημόρια, τα aldo τεταρτημόρια και τα τεταρτημόρια του κλάσματος της αλδο προς την ΔΡΠ (ARR). Σε κάθε ασθενή έγινε καταγραφή της αρτηριακής πίεσης 24ώρου για να επιβεβαιωθεί η νόσος, και στη συνέχεια οι ασθενείς ομαδοποιήθηκαν σε extreme dippers, dippers, non dippers και reverse dippers. Ακολούθως, έγινε μέτρηση της ταχύτητας του σφυγμικού κύματος και των ανακλώμενων κυμάτων, με σκοπό την εκτίμηση της αρτηριακής σκληρίας, ηχοκαρδιογραφικός έλεγχος για την αξιολόγηση δομής και λειτουργίας της αριστερής κοιλίας, συλλογή ούρων 24ώρου για τον προσδιορισμό αλδοστερόνης (αλδο 24), κρεατινίνης, μικρολευκωματίνης καθώς και της α1 μικροσφαιρίνης. Επίσης, έγινε πλήρης εργαστηριακός έλεγχος για αξιολόγηση της νεφρικής λειτουργίας και την διερεύνηση του μεταβολισμού της γλυκόζη. Αποτελέσματα: Στην παρούσα διατριβή οι δείκτες που συνδέονται με την βλάβη στα όργανα στόχους σχετίζονται θετικά με την αύξηση των επιπέδων της αλδοστερόνης μετά την διόρθωση για συγχυτικούς παράγοντες. Συμπέρασμα: Το κύριο εύρημα της μελέτης είναι ότι σε ασθενείς με πρωτοπαθή υπέρταση που δεν λάμβαναν αντιυπερτασική αγωγή, οι ασθενείς που ανήκουν στην ομάδα με περισσότερο ενεργοποιημένο τον άξονα ΣΡΑΑ είναι οι περισσότερο «επιβαρημένοι».