Ανάλυση έκφρασης και μελέτη αποπτωτικών γονιδίων στην παιδική λευχαιμία

Abstract

The aim of the present thesis was to study the expression of BCL2, BAX and BCL2L12 genes in childhood acute lymphoblastic leukemia. Bone marrow specimens were obtained at the time of diagnosis and on day 33 following BFM-ALLIC treatment from patients and healthy children. Following extraction, total RNA was reverse transcribed and genes’ levels were determined by quantitative real-time PCR. BCL2, BCL2/BAX and BCL2L12 were upregulated in ch-ALL compared to healthy children and were correlated with favorable prognostic disease features. Increased levels of BCL2 and BAX were associated with disease remission and poor survival outcome, whereas increased levels of BCL2L12 were associated with better survival outcome. Moreover, the upregulation of BCL2 and BAX following BFM treatment induction was shown to represent an independent predictor of patients’ short term relapse, which was further confirmed in ch-ALL patients with favorable prognostic features. These results demonstrate that these genes may be considered as novel prognostic markers in ch-ALL and that BCL2L12 might have a proapoptotic role in ch-ALL.

Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν η μελέτη της έκφρασης των γονιδίων BCL2, BAX και BCL2L12 σε παιδιά με Οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ΟΛΛ). Συλλέχθηκαν δείγματα μυελού των οστών (Μ.Ο) από ασθενείς στη διάγνωση και την 33η ημέρα θεραπείας με το πρωτόκολλο BFM-ALLIC καθώς και από μάρτυρες. Έγινε μελέτη της έκφρασης των γονιδίων με τη μεθοδολογία ποσοτικής PCR σε πραγματικό χρόνο μετά από απομόνωση ολικού RNA και αντίστροφη μεταγραφή. Παρατηρήθηκε αυξημένη έκφραση των BCL2, BCL2/BAX, BCL2L12 στους ασθενείς με ΟΛΛ σε σχέση με τους μάρτυρες καθώς και αυξημένη έκφραση των γονιδίων στους ασθενείς με ευνοϊκούς προγνωστικούς δείκτες στη διάγνωση. Βρέθηκε ότι χαμηλή έκφραση σχετίζεται με κακή απάντηση στη θεραπεία καθώς και με αυξημένο κίνδυνο υποτροπής και αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Βρέθηκε επίσης ότι τα αυξημένα επίπεδα των BCL2, BAX μετά τη θεραπεία σχετίζονται με μικρότερους χρόνους επιβίωσης ενώ τα αυξημένα επίπεδα του BCL2L12 σχετίζονται με μεγαλύτερους χρόνους επιβίωσης. Τέλος, παρατηρείται αυξημένος κίνδυνος υποτροπής ακόμη και σε ασθενείς με ευνοϊκούς προγνωστικούς δείκτες και αυξημένα επίπεδα των γονιδίων BCL2, BAX μετά τη θεραπεία. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι τα γονίδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν πιθανότατα ως προγνωστικοί δείκτες για την ΟΛΛ κι ότι πιθανώς το BCL2L12 αναλαμβάνει προαποτωτικό ρόλο στην ΟΛΛ.