Μελέτη της έκφρασης της πρωτεϊνης S100 και συσχετισμός της με άλλα μοριακά μονοπάτια που συμμετέχουν στην καρκινογένεση, σε ασθενείς με μη -μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα

Abstract

Regarding S100A2 and its role in NSCLC there are conflicting published results. Feng et al showed that S100A2 expression was downregulated and on the contrary Heighway et al showed that S100A2 strongly expressed. Wang et al showed that S100A2 protein was also strongly expressed in NSCLC. The aim of this study is to analyse the nuclear, cytoplasmic expression and intensity pattern of S100A2 protein as well as to correlate this with other clinicopathologic characteristics and molecules (p53, Caspase 3, Ki-67, ERCC1, RRM1) involved in carcinogenesis, in NSCLC patients. We also analyzed their prognostic role on overall survival and disease free interval. Microarray data for 74 paraffin-embedded specimens from patients with NSCLC were immunostained for S100A2 and p53 proteins. Immunohistochemical staining patterns of S100A2 in the NSCLC tissue samples examined were either nuclear (nS100A2), cytoplasmic (cS100A2), or both. A significant association between nS100A2 positivity and better disease-free interval was observed (p=0.047). Patients without lymphatic infiltration and an earlier disease stage had significantly better overall survival and disease-free interval. The S100A2 expression pattern in operable NSCLC varies widely, and this differential expression (nuclear, cytoplasmic or both) seems to correlate with prognosis. Intensity of expression was highest in the early and advanced stages, and equally distributed in the middle stages. This is indicative for at least a dual role of this protein in carcinogenesis.ERCC1 (Excision repair cross-complementation group 1) is one crucial enzyme in the nucleotide repair process with excision. RRM1 (Ribonucleotide reductase subunit M1) has been involved in the synthesis and DNA repair and in gemcitabine metabolism. ERCC1 and RRM1 mRNAs were counted with the ΔΔCT method using b- actin as the reference gene. There were no statistical significant correlations between these genes expression, clinicopathologic parameters and overall survival or disease free interval.

Όσον αφορά την S100A2 και τον ρόλο της στον NSCLC, έχουν δημοσιευθεί μέχρι σήμερα αντικρουόμενες απόψεις. Οι Feng και συν. έδειξαν πως η έκφραση της S100A2 ήταν κατεσταλμένη ενώ αντίθετα, οι Heighway και συν. έδειξαν πως η S100A2 εκφράστηκε ισχυρά στην πλειοψηφία των όγκων. Μελέτη από τους Wang et al κατέληξε στο ότι η S100A2 πρωτεΐνη υπερ-εκφράζεται στο NSCLC. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν (1) η διερεύνηση της πυρηνικής και κυτταροπλασματικής έκφρασης και της έντασης της έκφρασης της πρωτεϊνης S100A2 και ο συσχετισμός τους με διάφορα κλινικοπαθολογικά χαρακτηριστικά καθώς και άλλα μόρια που συμμετέχουν στην καρκινογένεση σε ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (NSCLC) και (2) η διερεύνηση της επίδρασης τους στην επιβίωση και το διάστημα ελεύθερο νόσου αυτών των ασθενών. Σε ιστολογικά παρασκευάσματα παραφίνης 74 ασθενών με NSCLC ανιχνεύθηκε η ανοσοϊστοχημική έκφραση των πρωτεΪνων S100A2, Caspase3, Ki67 και p53. Διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της πυρηνικής κατανομής της S100A2 και του διαστήματος ελεύθερο νόσου (p=0.047). Ασθενείς χωρίς λεμφαγγειακή διήθηση και πρωϊμότερο στάδιο νόσου είχαν σημαντικά καλύτερη συνολική επιβίωση και διάστημα ελεύθερο νόσου. Ο χαρακτήρας έκφρασης της S100A2 σε εγχειρήσιμο NSCLC κυμαίνεται ευρέως και αυτή η διακύμανση φαίνεται πως συσχετίζεται με την πρόγνωση. Η ένταση της έκφρασης είναι υψηλότερη στα αρχικά και τελικά στάδια της νόσου και κατανέμεται ισότιμα στα μεσαία στάδια γεγονός που μας οδήγησε στην σκέψη για πιθανό διπλό ρόλο της πρωτεϊνης στην καρκινογένεση. Το ERCC1 (Excision repair cross-complementation group 1) είναι ένα από τα πλέον βασικά ένζυμα στη διαδικασία επιδιόρθωσης νουκλεοτιδίων με εκτομή. Το ένζυμο RRM1 (Ribonucleotide reductase subunit M1) εμπλέκεται στη σύνθεση και επιδιόρθωση του DNA και στο μεταβολισμό της gemcitabine και τα 2 ένζυμα έχουν συσχετισθεί με την ανταπόκριση στην πλατίνα και γεμσιταβίνη αντίστοιχα.Η σχετική ποσότητα mRNA του ERCC1 και του RRM1 μετρήθηκε με τη μέθοδο ΔΔCT χρησιμοποιώντας τη β-ακτίνη ως γονίδιο αναφοράς. Δεν παρατηρήθηκε στατιστική σημαντικότητα μεταξύ της έκφρασης των γονιδίων αυτών, κλινικοπαθολογικών παραμέτρων, συνολικής επιβίωσης και του ελεύθερο νόσου διαστήματος. Η διερεύνηση σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών πιθανότατα θα ξεκαθαρίσει τον πραγματικό ρόλο της S100A2 όσο και την RRM1 και ERCC1 σε ασθενή με NSCLC.