Ο ρόλος της περιγεννητικής ιαιμίας της μητέρας στη μετάδοση του ιού της ηπατίτιδας Β στο νεογνό και η πρόβλεψη αυτής μέσω της ηπατικής βιοχημείας

Abstract

Introduction: The levels of maternal viremia (HBV–DNA) during the third trimester of pregnancy are the most important risk factor for perinatal transmission of hepatitis B virus (HBV) infection and for failure of the immunoprophylaxis applied. High levels of viremia are mainly observed in women with HΒeAg (+) chronic HBV infection. However, high-level viremia also occurs in a small percentage of women with HΒeAg (-) chronic HBV infection, while the cost of the specific examination remains quite high. Objective: The study was conducted in two phases. In the first phase, the aim was to evaluate commonly used laboratory parameters in pregnant women with HBeAg (-) chronic HBV infection and how these correlate with the presence or absence of viremia. In the second phase, the objective was to evaluate the perinatal viremia of HΒeAg (+) and HΒeAg (-) pregnant women and its contribution to the vertical transmission of the infection to their infants that have undergone complete immunoprophylaxis. Material – Method: A total of 219 pregnant women with chronic HBV infection were monitored and underwent hematological, biochemical, serological and virological testing between the 28th and 32nd week of pregnancy. In the first phase, the evaluation of liver enzymes for the prediction of viremia was performed on a population of asymptomatic pregnant women with HΒsAg(+)/HΒeAg(-) HBV infection. Out of the 101 women, who were eventually evaluated, 66 were HBV DNA positive and 35 HBV DNA negative. Out of the 66 women with detectable viremia, 21 had HBV DNA levels>2.000 IU/ml and 12 had HBV DNA levels>10.000 IU/ml. During the second phase, the investigation of perinatal viremia’s role in the vertical transmission of the hepatitis B virus was performed on a population of 52 [HΒsAg (+)/ HΒeAg (+) and HΒsAg (+)/HΒeAg (-)] pregnant women with HBV infection, as well as on their children respectively after approximately a year of monitoring. In this sample, 5 women were found positive for the presence of e antigen (HΒeAg), while the remaining 47 were HΒsAg (+)/HΒeAg (-). Their infants were administered the appropriate immunoprophylaxis scheme immediately after birth. Compliance to their subsequent vaccination coverage was also monitored.Results: In the first phase of the study, women with viremia exhibited significantly higher levels of ALT (25.43 IU/L vs. 15.50 IU/L, p=0.016) and γGT (17.47 IU/L vs. 10.22 IU/L, p=0.001) and a significantly lower number of white blood cells (10.527 vs. 13.793, p=0.008) and neutrophils (7.776 vs. 11.088, p=0.001) in relation to those with undetectable HBV-DNA (<8 IU/ml). The ideal limits that could distinguish women with the highest probability of viremia presence were 7 IU/L for γGT (sensitivity = 81.6%, specificity = 69.6%, AUC = 75.3%) and 12 IU/L for ALT (sensitivity = 74.1%, specificity = 56.2%, AUC = 65.4%). The positive predictive value for the presence of HBV DNA in women with both parameters above the new proposed limits was 88.8%, whereas the respective negative predictive value was 75%. During the second phase, 92.3% (48/52) of our final sample showed detectable HBV-DNA titles in the third trimester of pregnancy. Twenty five percent (25%; 13/52) of these women had HBV-DNA presence above 10000 IU/ML. Immunoprophylaxis failure was observed in 5.8% (3/52). The children that were found positive were born to mothers with high viremia (HBV-DNA>10000 IU/ML) and had HbeAg (+) presence during the perinatal period. The percentage of vertical transmission in women, who had HΒsAg (+)/ HΒeAg (+) serological profile was 60% (3/5), whereas in those with HΒsAg (+)/HΒeAg(-) profile, it was 0% (0/47). Conclusions: The presence of HBV-DNA in women in the third trimester of pregnancy correlates strongly with ALT and serum γGT levels. Women with γGT>7 IU/L and ALT>12 IU/L show the maximum probability of having detectable HBV-DNA. Mothers who showed high viremia (HBV-DNA>10000 IU/ML) and had HΒeAg (+) during the perinatal period, contributed to the vertical transmission of the virus to their children.

Εισαγωγή: Τα επίπεδα ιαιμίας (HBV–DNA) της μητέρας κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης αποτελούν το σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου περιγεννητικής μετάδοσης της λοίμωξης και αποτυχίας της εφαρμοζόμενης ανοσοπροφύλαξης.Yψηλά επίπεδα ιαιμίας παρατηρούνται κυρίως σε γυναίκες με HΒeAg (+) χρόνια HBV λοίμωξη. Ωστόσο, ιαιμία υψηλών επιπέδων απαντάται και σε ένα μικρό ποσοστό γυναικών με HΒeAg(-) χρόνια HBV λοίμωξη, ενώ το κόστος της συγκεκριμένης εξέτασης παραμένει αρκετά υψηλό.Σκοπός: Η μελέτη διενεργήθηκε σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση σκοπός ήταν η εκτίμηση συχνά χρησιμοποιούμενων εργαστηριακών παραμέτρων σε έγκυες γυναίκες με HΒeAg(-) χρόνια HBV λοίμωξη και η συσχέτισή τους με την παρουσία ή απουσία ιαιμίας. Στη δεύτερη φάση, σκοπό αποτέλεσε η εκτίμηση της περιγεννητικής ιαιμίας των HΒeAg(+) και HΒeAg(-) εγκύων γυναικών και η συμβολή της στην κάθετη μετάδοση της λοίμωξης στα νεογνά τους, τα οποία έχουν υποβληθεί σε πλήρη ανοσοπροφύλαξη.Υλικό – Μέθοδος: Παρακολουθήθηκαν συνολικά 219 έγκυες γυναίκες με χρόνια HBV λοίμωξη οι οποίες υπεβλήθησαν σε αιματολογικό, βιοχημικό, ορολογικό και ιολογικό έλεγχο μεταξύ της 28ης και 32ης βδομάδας κύησης. Στην πρώτη φάση, η εκτίμηση της ηπατικής βιοχημείας για την πρόβλεψη της ιαιμίας πραγματοποιήθηκε σε πληθυσμό ασυμπτωματικών εγκύων γυναικών με HΒsAg(+)/HΒeAg(-) HBV λοίμωξη. Από τις 101 γυναίκες που τελικά εκτιμηθήκαν, οι 66 ήταν HBV DNA θετικές και οι 35 HBV DNA αρνητικές. Από τις 66 με ανιχνεύσιμη ιαιμία, 21 είχαν επίπεδα HBV DNA>2.000 IU/ml και 12 είχαν επίπεδα HBV DNA>10.000 IU/ml. Στη διάρκεια της δεύτερης φάσης, η διερεύνηση του ρόλου της περιγεννητικής ιαιμίας στη κάθετη μετάδοση του ιού της ηπατίτιδας Β, πραγματοποιήθηκε σε πληθυσμό 52 [HΒsAg(+)/HΒeAg(+) και HΒsAg(+)/HΒeAg(-)] εγκύων γυναικών με HBV λοίμωξη καθώς και στα 52 παιδιά τους αντιστοίχως μετά από περίπου ένα χρόνο παρακολούθησης. Από το συγκεκριμένο δείγμα, 5 γυναίκες βρέθηκαν θετικές για την παρουσία του αντιγόνου e (HΒeAg), ενώ οι υπόλοιπες 47 ήταν HΒsAg(+)/HΒeAg(-). Στα νεογνά τους χορηγήθηκε το ενδεδειγμένο σχήμα ανοσοπροφύλαξης αμέσως μετά τον τοκετό, ενώ παρακολουθήθηκε και η συμμόρφωση στην μετέπειτα εμβολιαστική τους κάλυψη.Αποτελέσματα: Στην πρώτη φάση της μελέτης οι γυναίκες με ιαιμία παρουσίαζαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα ALT (25.43 IU/L vs 15.50 IU/L, p=0.016) και γGT (17.47 IU/L vs 10.22 IU/L, p=0.001) και σημαντικά χαμηλότερο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων (10.527 vs 13.793, p=0,008) και ουδετερόφιλων (7.776 vs 11.088, p=0.001), σε σχέση με αυτές με μη-ανιχνεύσιμο HBV-DNA (<8 IU/ml). Τα ιδανικά όρια που μπορούσαν να διαχωρίσουν τις γυναίκες με την μεγαλύτερη πιθανότητα παρουσίας ιαιμίας ήταν 7 IU/L για την γGT (ευαισθησία = 81,6%, ειδικότητα = 69,6%, AUC = 75,3%) και 12 IU/L για την ALT (ευαισθησία = 74,1%, ειδικότητα = 56,2%, AUC = 65,4%). Η θετική προγνωστική αξία για την ύπαρξη HBV DNA στις γυναίκες που είχαν και τις δύο παραμέτρους πάνω από τα νέα προτεινόμενα όρια ήταν 88,8% ενώ η αντίστοιχη αρνητική προγνωστική αξία ήταν 75%. Κατά τη δεύτερη φάση το 92,3% (48/52) του τελικού μας δείγματος εμφάνισε ανιχνεύσιμους τίτλους HBV-DNA στο τρίτο τρίμηνο στης κύησης. Το 25% (13/52) των γυναικών αυτών είχε παρουσία HBV-DNA μεγαλύτερου των 10.000 IU/ML. Αποτυχία της ανοσοπροφύλαξης παρατηρήθηκε σε ποσοστό 5,8% (3/52). Τα παιδιά που βρέθηκαν θετικά γεννήθηκαν από μητέρες που παρουσίαζαν υψηλή ιαιμία (HBV-DNA > 10000 IU/ ML) και είχαν παρουσία HbeAg(+) κατά την περιγεννητική περίοδο. Το ποσοστό της κάθετης μετάδοσης στις γυναίκες που παρουσίαζαν ορολογικό προφίλ HΒsAg(+)/HΒeAg(+) ήταν 60% (3/5), ενώ στις HΒsAg(+)/HΒeAg(-) ήταν 0% (0/47). Συμπεράσματα: Η παρουσία HBV-DNA σε γυναίκες τρίτου τριμήνου κύησης συσχετίζεται ισχυρά με τα επίπεδα ALT και γGT ορού. Γυναίκες με γGT>7 IU/L και ALT>12 IU/L παρουσιάζουν την μέγιστη πιθανότητα να έχουν ανιχνεύσιμο HBV-DNA. Μητέρες που παρουσίαζαν υψηλή ιαιμία (HBV-DNA>10.000 IU/ML) και είχαν HΒeAg(+) κατά την περιγεννητική περίοδο συνέβαλλαν στην κάθετη μετάδοση του ιού στα παιδιά τους.