Αξιολόγηση παραγόντων πρόβλεψης της θεραπευτικής απάντησης στα γλυκοκορτικοειδή σε ασθενείς με θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια

Abstract

Objective: To evaluate the safety and efficacy of an individualized steroid regimen in patients with moderate-to-severe Graves’ Orbitopathy (GO) by monitoring clinical and imaging parameters. Secondarily, to assess the combination of clinical and imaging methods for the prediction of the course of GO.Methods: Thirty-nine patients with active, moderate-to-severe GO were enrolled in this study. Patients received the proposed treatment regimen by EUGOGO of 4.5 g intravenous (iv) Methylprednisolone over 12 weeks. At the end of the iv treatment, subjects with persistent active GO (group 1) as assessed by clinical examination and orbital Magnetic Resonance Imaging (MRI) – STIR sequence (short Τ1 inversion recovery), received additional treatment with oral Prednisolone. Those with inactive GO (group 2) received no further treatment. The second section of our study compares the diameter and cross-section area of the 4 recti Extraocular muscles (EOM), as measured by the MRI. The comparison is among 3 groups, 31 patients with moderate-to-severe GO (62 eyes), 24 patients (48 eyes) with Graves Disease (GD) without clinical GO, and a control group of 72 patients (144 eyes) without ophthalmic and thyroid disease.Results: Of the total of 39 patients that completed the study, 21 entered group 1 and 18 group 2. At 12th week, the overall response to iv treatment was 76.9% and Clinical Activity Score (CAS) improvement 84.6%. At 24th week the overall response was 92.3% and CAS improvement 94.9%, without statistically significant difference in CAS and TES (total eye score) scores between the two groups. Recurrence of disease activity occurred in 7.7% and major adverse events in 4.9% of patients. The second section of our study shows that there is a statistically significant difference of the diameter and area of recti EOMs among the three groups.Conclusion: In patients with moderate-to-severe GO, iv steroid treatment, followed by oral, where needed, is an effective regimen with low rates of adverse events and recurrences. STIR MRI is a significant tool in recognizing patients that need additional steroid treatment, and in predicting the course of GO.

Στόχος: Στόχος της μελέτης μας είναι να καθιερωθεί ένα θεραπευτικό σχήμα όσο το δυνατό πιο αποτελεσματικό και ασφαλές για τους ασθενείς με ενεργό, μέτρια-προς-σοβαρή Θυρεοειδική Οφθαλμοπάθεια (ΘΟ). Επίσης στόχος μας είναι να αξιολογηθεί ο συνδυασμός των κλινικών και απεικονιστικών παραμέτρων στον έλεγχο της αποτελεσματικότητας της θεραπευτικής αντιμετώπισης με Γλυκοκορτικοειδή (GC) και στη πρόβλεψη της πορείας της ΘΟ.Μεθοδολογία: 39 ασθενείς με ενεργή, μέτρια-προς-σοβαρή ΘΟ συμμετέχουν στη μελέτη μας. Οι ασθενείς έλαβαν θεραπεία σύμφωνα με πρότυπα της Ευρωπαϊκής Εταιρίας της ΘΟ (EUGOGO), δηλαδή ενδοφλέβια (iv) Μεθυλπρεδνιζολόνη συνολικής δόσης 4.5 γραμμαρίων - διαιρεμένη σε 12 εβδομαδιαίες δόσεις. Στο τέλος της ενδοφλέβιας θεραπείας οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε κλινική εξέταση και Μαγνητική Τομογραφία κόγχων (MRI), με τη χρήση της ακολουθίας STIR (short Τ1 inversion recovery). Με βάση αυτό τον έλεγχο, οι ασθενείς που εξακολουθούσαν να παρουσιάζουν ενεργό νόσο στο σημείο αυτό, έλαβαν επιπλέον θεραπεία με από του στόματος (per os) Πρεδνιζολόνη, για άλλες 12 εβδομάδες (ομάδα 1). Οι ασθενείς που στο τέλος της iv θεραπείας είχαν ανενεργή νόσο, δεν έλαβαν επιπλέον θεραπεία (ομάδα 2).Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της μελέτης μας, ερευνήθηκε η μεταβολή του πάχους των 4 ορθών Οφθαλμοκινητικών μυών (ΟΚΜ) σε ασθενείς με ΘΟ, όπως μετράται με τη χρήση της MRI. Η σύγκριση έγινε μεταξύ 3 ομάδων, δηλαδή σε 31 ασθενείς (62 οφθαλμοί) που πάσχουν από μέτρια-προς-σοβαρή ΘΟ, σε 24 ασθενείς (48 οφθαλμοί) που πάσχουν από νόσο του Graves, χωρίς κανένα κλινικό σημείο ΘΟ, και σε μία ομάδα ελέγχου (72 ασθενείς, 144 οφθαλμοί), που δεν εμφάνιζε καθόλου θυρεοειδική και οφθαλμική νόσο.Αποτελέσματα: Στο σύνολο των 39 ασθενών που ολοκλήρωσαν τη μελέτη, οι 21 ανήκουν στην ομάδα 1 και οι 18 στην ομάδα 2. Στις 12 εβδομάδες, η συνολική κλινική απάντηση στη θεραπεία ήταν 76.9% (30 από τους 39 ασθενείς) και η βελτίωση του Clinical Activity Score (CAS) 84.6% (33/39 ασθενείς). Στις 24 εβδομάδες, η συνολική κλινική απάντηση στη θεραπεία ήταν 92.3% (36 από τους 39 ασθενείς) και η βελτίωση του Clinical Activity Score (CAS) 94.9% (37/39 ασθενείς), χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά της ενεργότητας και της βαρύτητας της ΘΟ μεταξύ των 2 ομάδων. Υποτροπή της νόσου παρατηρήθηκε στο 7.7% και σημαντικές επιπλοκές στο 4.9%. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της μελέτης μας, αποδείχτηκε ότι η διάμετρος και το εμβαδό των ορθών ΟΚΜ έχουν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ και των 3 ομάδων.Συμπεράσματα: Σε ασθενείς με μέτρια-προς-σοβαρή ΘΟ, η θεραπεία με iv GC, ακολουθούμενη από per os αγωγή όπου χρειάζεται, είναι ένα αποτελεσματικό θεραπευτικό σχήμα, με χαμηλά ποσοστά υποτροπών και παρενεργειών. Η STIR MRI αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στην αναγνώριση των ασθενών που χρήζουν επιπρόσθετη per os θεραπεία, και μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό προγνωστικό στοιχείο για την πρόβλεψη της πορείας της ΘΟ.