Κλινικοεπιδημιολογική και φωτοβιολογική μελέτη του πολύμορφου εκ φωτός εξανθήματος στην Ελλάδα

Abstract

Background: Polymorphous light eruption (PLE) affects one in five Europeans and is the most common photodermatosis. The prevalence of PLE in Greece has been reported as one of the highest in Europe. Nevertheless, detailed data about PLE in Mediterranean climates with high ambient sunshine are lacking. This study aims to evaluate the clinical, epidemiological and photobiological characteristics of Greek patients with PLE. Methods: We performed a retrospective study of all patients who were diagnosed with PLE at an academic photodermatology center, during a period of 13 years. Data from 104 PLE patients examined from January 2000 to June 2013, were retrieved and analyzed with respect to demographic characteristics, concomitant diseases, clinical expression of the disease, photobiological investigation results and treatment choices and outcomes.Results: A total of 69 female and 35 male patients, predominantly of phototype III (67.3%) were studied. A family history of photosensitivity was present in 21.3% of cases. Respiratory tract hypersensitivity was the most common co-morbidity (21%), while autoimmune thyroiditis affected 8.7% of women. Mean age at onset of PLE was 29.62±11.9, and did not differ between genders. Mean duration of the disease was more than 11 years, with little tendency of improvement over the years. The predominant clinical presentations were itchy erythema (78.8%) and papules (72.1%), located primarily on forearms (74%) and upper chest (60.6%). Facial involvement was present in 50% of cases. MED results were normal in over half of tested patients. Preventive narrow-band UVB phototherapy was used in 50% of cases.Conclusion: PLE in Greece mostly presents with similar patterns compared to other European countries. Variations in sunlight intensity and sun exposure behaviors in Mediterranean climates, appear to account for a significant degree of male involvement and the prevalent hardening phenomenon observed in our study.

Γενικά: Το πολύμορφο εκ φωτός εξάνθημα αντιπροσωπεύει τη συχνότερη φωτοδερματοπάθεια και εμφανίζεται στο ένα πέμπτο του Ευρωπαϊκού πληθυσμού. Ο επιπολασμός του νοσήματος στην Ελλάδα υπολογίζεται να είναι ιδιαίτερα υψηλός. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία σχετικά με την πάθηση σε Μεσογειακά κλίματα με έντονη ηλιοφάνεια. Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην ανάδειξη των κλινικών, επιδημιολογικών και φωτοβιολογικών χαρακτηριστικών του πολύμορφου εκ φωτός εξανθήματος στους Έλληνες ασθενείς.Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε μία αναδρομική μελέτη όλων των ασθενών που διαγνώστηκαν με πολύμορφο εκ φωτός εξάνθημα σε ένα ακαδημαϊκό κέντρο αναφοράς φωτοδερματοπαθειών, σε βάθος 13ετίας . Κατά το χρονικό διάστημα Ιανουάριος 2000 -Ιούνιος 2013 συγκεντρώθηκαν 104 περιστατικά, στα οποία μελετήθηκαν τα δημογραφικά στοιχεία, οι συνυπάρχουσες παθήσεις, τα κλινικά χαρακτηριστικά του νοσήματος, τα αποτελέσματα του φωτοβιολογικού ελέγχου και η θεραπευτική αντιμετώπιση.Αποτελέσματα: Συνολικά 69 γυναίκες και 35 άνδρες, στην πλειοψηφία τους φωτοτύπου III (67.3%) εντάχθηκαν στην μελέτη. Θετικό οικογενειακό ιστορικό φωτοευαισθησίας ανέφερε το 21.3% των περιστατικών. Η συχνότερη συν-νοσηρότητα ήταν η υπερευαισθησία του αναπνευστικού συστήματος που διαπιστώθηκε στο 21% των ασθενών, ενώ το 8.7% των γυναικών είχαν αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα. Η μέση ηλικία εμφάνισης του νοσήματος ήταν 29.62±11.9, χωρίς να υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο φύλων. Η μέση διάρκεια του νοσήματος ξεπερνούσε τα 11 έτη, με μικρή τάση βελτίωσης συν τω χρόνω. Οι επικρατέστερες κλινικές εκδηλώσεις ήταν το κνησμώδες ερύθημα (78.8%) και οι βλατίδες (72.1%), με εντόπιση κυρίως στα αντιβράχια (74%) και στο στέρνο (60.6%). Προσβολή του προσώπου καταγράφηκε στο 50% των περιπτώσεων. Τα αποτελέσματα των φωτοδοκιμασιών ανέδειξαν φυσιολογικές τιμές MED σε πάνω από το ήμισυ των ασθενών. Προφυλακτική φωτοθεραπεία με NB-UVB χορηγήθηκε στο 50% των περιπτώσεων.Συμπέρασμα: Το πολύμορφο εκ φωτός εξάνθημα στην Ελλάδα παρουσιάζει ως επί το πλείστον παρόμοιες εκδηλώσεις με τις αναφερόμενες σε άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς. Ωστόσο, οι διαφορές στις διακυμάνσεις και στην ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας καθώς και οι ιδιαίτερες συνήθειες έκθεσης στον ήλιο στους Μεσογειακούς πληθυσμούς, φαίνεται να ευθύνονται για τη σχετικά μεγαλύτερη αναλογία ανδρών στους Έλληνες ασθενείς, καθώς και για την ανάπτυξη φυσικής αντοχής (hardening) στις περισσότερες περιπτώσεις, ακόμη και στα πιο σοβαρά περιστατικά.