Η κοινωνική και συναισθηματική επάρκεια μαθητών δημοτικού και γυμνασίου σε σχέση με ατομικούς και συστημικούς παράγοντες

Abstract

In recent decades, the study of the factors associated with the social and emotional competence of children and adolescents has been the subject of research in school psychology. The school is a basic social context which significantly affects the psychosocial adaptation of children and adolescents. The understanding of the factors that work to strengthen social and emotional competence at the level of the individual and the system becomes more and more important and necessary especially in the light of a developmental perspective. The aim of this paper is to investigate the relationships of social and emotional competence of children and adolescents with demographic and other psychological variables. In particular, the present effort concerns the co-examination of important dimensions concerning the individual and the socio-emotional context of the school and the classroom, and how these dimensions are related to the individual dimensions of social and emotional competence. The results revealed important findings on the relationship of the dimensions of social and emotional competence with both demographic factors and factors at the individual level (school engagement) and at the system level (mental resilience at the school classroom level, school as a caring and caring community). . The findings of the present research provide the possibility of a multifaceted understanding of the concept of competence and the adjustment of children and adolescents, taking into account factors related to both the individual himself and the wider climate of the classroom and school.

Τις τελευταίες δεκαετίες η μελέτη των παραγόντων που συνδέονται με την κοινωνική και συναισθηματική επάρκεια των παιδιών και των εφήβων αποτελεί αντικείμενο έρευνας στη σχολική ψυχολογία. Το σχολείο αποτελεί βασικό κοινωνικό πλαίσιο το οποίο επιδρά σημαντικά στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή παιδιών και εφήβων. Η κατανόηση των παραγόντων που λειτουργούν ενισχυτικά στην κοινωνική και συναισθηματική επάρκεια σε επίπεδο ατόμου και συστήματος γίνεται όλο και περισσότερο σημαντική και αναγκαία ιδιαίτερα υπο το πρίσμα μιας αναπτυξιακής οπτικής. Ο στόχος αυτής της εργασίας είναι η διερεύνηση των σχέσεων της κοινωνικής και συναισθηματικής επάρκειας των παιδιών και των εφήβων με δημογραφικές και άλλες ψυχολογικές μεταβλητές. Ειδικότερα, η παρούσα προσπάθεια αφορά στην συνεξέταση σημαντικών διαστάσεων που αφορούν στο άτομο και το κοινωνικό-συναισθηματικό πλαίσιο του σχολείου και της τάξης, και πως αυτές οι διαστάσεις συσχετίζονται με τις επιμέρους διαστάσεις της κοινωνικής και συναισθηματικής επάρκειας. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν σημαντικά ευρήματα για τη σχέση των διαστάσεων της κοινωνικής και συναισθηματικής επάρκειας τόσο με δημογραφικούς παράγοντες όσο και με παράγοντες σε επίπεδο ατόμου (σχολική εμπλοκή) και σε επίπεδο συστήματος (ψυχική ανθεκτικότητα σε επίπεδο σχολικής τάξης, σχολείο ως κοινότητα που νοιάζεται και φροντίζει). Τα ευρήματα της παρούσας έρευνας παρέχουν τη δυνατότητα μιας πολύπλευρης κατανόησης της έννοιας επάρκειας και της προσαρμογής των παιδιών και των εφήβων, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες που σχετίζονται τόσο με το ίδιο το άτομο όσο και με το ευρύτερο κλίμα της τάξης και του σχολείου.