Φαρμακογενετική ανάλυση ασθενών με ορθοκολικό καρκίνο και συσχέτιση με ανταπόκριση στους χημειοθεραπευτικούς συνδυασμούς με ιρινοτεκάνη

Abstract

The aim of our study was to analyze the possible relationships between treatment efficacy, and germinal gene polymorphisms linked to the irinotecan in combination with bevasizumab or panitumumab and capecitabine or 5-FU that has been routinely used in our practice, in the management of metastatic colorectal cancer (CRC).MATERIALS AND METHODS:Ninety-four Greek with histologically proven metastatic CRC were included in the study. Treatment was administered until disease progression or unacceptable toxicity, for a maximum of eight cycles. Patients were stratified into stable disease. (SD) and progressive disease. (PD). Associations between clinical data, KRAS, UGT1A1. (UGT1A1*28) and DPD (IVS14+1 G. > A) polymorphisms, and toxicity were analyzed.RESULTS:Fifty-eight (61.70%) patients were characterized with SD disease and 36 (38.30%) with PD. There were not statistical significant differences between carriers of KRAS mutated alleles between SD and PD groups. No significant difference was found between response rates and toxicity and DPD or UGT1A1 genotypes. Our results suggested that determination of DPD or UGT1A1 genotypes could not be useful for predicting severe toxicity of irinotecan in our population.

Στην πρώτη ομάδα της μελέτης έχει πραγματοποιήθεί συλλογή δειγμάτων αίματος από 58 ασθενείς με μεταστατικό ορθοκολικό καρκίνο που είχαν λάβει χημειοθεραπευτικούς συνδιασμούς φθοριοπυριμιδών με ιρινοτεκάνη με Bevasizumab. O γονότυπoς τους αναλύθηκε με επιτυχία για τους πολυμορφισμούς rs3130 και rs2286455 του γονιδίου CD133.Καταλήξαμε πως οι πολυμορφισμοί που αξιολογήθηκαν δεν συσχετίζονταν σημαντικά με την ανταπόκριση στα θεραπευτικά σχήματα και με το προφίλ τοξικότητας. Ωστόσο, με βάση τα στοιχεία μας, η συσχέτιση μεταξύ της ύπαρξης του γονοτύπου CC στον πολυμορφισμό rs3130 με την εμφάνιση χαμηλότερης τοξικότητας στους συνδυασμούς της μπεβασιζουμάμπης έφθασε σχεδόν στο επίπεδο της στατιστικής σημαντικότητας (p = 0.0017). Το πιο σημαντικό, αποδείξαμε ότι οι ασθενείς με CC γονότυπο παρουσίασαν σημαντικά χαμηλότερη συνολική επιβίωση στα σχήματα της μπεβασιζουμάμπης (p = 0.08), παρά τη σχετικά χαμηλή τοξικότητα που παρουσίαζαν υποδηλώνοντας ότι η επιβίωση αυτών δεν μπορεί να αποδοθεί στην αυξημένη τοξικότητα και πιθανότατα να αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμα της θεραπευτικής αγωγής.Στη δεύτερη ομάδα μελέτης έχει πραγματοποιήθεί συλλογή δειγμάτων αίματος από 94 ασθενείς με μεταστατικό ορθοκολικό καρκίνο που είχαν λάβει χημειοθεραπευτικούς συνδιασμούς φθοριοπυριμιδών με ιρινοτεκάνη με ή χωρίς προσθήκη μονοκλωνικού αντισώματος Panitumumab ή Bevasizumab.Προς αυτήτην κατεύθυνση, επιλέγησαν οι DPD IVS14 + 1G > A (rs3918290) και UGT1A1 * 28 (rs8175347) πολυμορφισμοί οι οποίοι φαίνεται να ασκούν επίδραση στη φαρμακοδυναμική των προαναφερθέντων φαρμάκων.Στο παρόν πόνημα δεν σημειώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ούτε στο βαθμό της ανταπόκρισης ούτε στην τοξικότητα που παρατηρήθηκε στους εξετασθέντες ασθενείς.