From policies against poverty to a human right not to be poor

Abstract

This thesis approaches poverty from a legal viewpoint, more specifically from the perspective of human rights. The fact that poverty is a violation of most human rights has been reiterated in numerous documents and studies, and the impact of poverty on the enjoyment of human rights has been explored extensively. The main question this thesis aims to answer is whether or not at this time it is possible to shift from the idea of poverty being a violation of various human rights to the idea of a distinct new right, the right not to be poor. It is examined whether or not those mainly responsible for dealing with poverty at a global and domestic level, namely international organisations and national states, have slowly but clearly moved from perceiving poverty as a violation of a number of rights to recognising the right not to be poor. It is illustrated how international organisations and national states very often decide on and implement policies, adopt legislation or create case-law, based on a firm belief that people have the right not to be poor. The thesis also attempts to elucidate the nature of the said right, its sources and foundations, and its implementation at the national and international level.

Η παρούσα διατριβή επιλέγει να εξετάσει τη φτώχεια από νομική σκοπιά, και ειδικότερα υπό το πρίσμα της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εκκινώντας από την παραδοχή ότι η φτώχεια είναι παραβίαση πολλών ανθρώπινων δικαιωμάτων και ότι η αντιμετώπισή της μπορεί και πρέπει να δρομολογηθεί εντός του πλαισίου προώθησης και προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η διατριβή θέτει ως στόχο να απαντήσει στο εξής κεντρικό ερώτημα: μπορούμε πλέον να μιλούμε για τη μετάβαση από τις πολιτικές κατά της φτώχειας, από το πλήθος των εθνικών και διεθνών δεσμεύσεων, στρατηγικών, κατευθύνσεων, εξαγγελιών και προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της φτώχειας, στην εποχή όχι απλά της αναγνώρισης ότι η φτώχεια αποτελεί παραβίαση πολλών διαφορετικών δικαιωμάτων αλλά επιπλέον ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στη μη φτώχεια, ή αλλιώς το δικαίωμα προστασίας από τη φτώχεια, ένα δικαίωμα που όχι μόνο συνδυάζει και συναρμόζει, αλλά επιπλέον ανανοηματοδοτεί, τα επιμέρους δικαιώματα που το απαρτίζουν;