Μελέτη ανοσολογικών παραμέτρων στο περιφερικό αίμα ασθενών με οξεία πτώση ακοής

Abstract

Introduction: Sudden sensorineural hearing loss is one of the major unsolved otologic emergencies the ENT specialist encounters in everyday practice. Objective: To examine proinflammatory cytokines’ and autoantibodies’ expression in the serum of patients with idiopathic sudden sensorineural hearing loss (ISSNHL) in correlation with the severity of the hearing loss on the onset of the disease as well as the therapeutic result of intravenous administration of corticosteroids. Method: From May 2009 to May 2013, a prospective cohort study was conducted on 43 patients primarily diagnosed with ISSNHL, who were administered in the 1st and 2nd ENT Department of Aristotle University of Thessaloniki. All patients underwent intravenous corticosteroid treatment (prednisone 1mgr/kg/day) for 8 days, with the onset of hearing loss taking place up to 5 days prior to their admission. A standard audiometric evaluation was performed for each patient on the 1st, 4th and 8th day of treatment. PTA of 500, 1000, 2000 and 4000Hz, calculated as the arithmetic mean of hearing thresholds, was used to categorize the hearing losses as mild (26-40dB HL), moderate (41-60dB HL), severe (61-80dB HL) and profound (>81dB HL). On the same days, the expression of TNFα, IL-6, IL-2 and IL-8 was detected with the use of ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay), in the serum of patients, as well as the expression of pANCA, cANCA, aCL και anti- β2-GP with the use of immunofluorence techniques. The therapeutic result was estimated as the difference of the PTA between the 1st and 8th day and was, then, categorized as: total/excellent recovery (PTA on the 8th day< 25dB HL or PTA improvement>30dB HL), partial recovery (PTA improvement =15-30dB HL), lack of recovery (PTA improvement <15dB HL).Results: TNFα reduction and IL-6 increase strongly correlate with a good therapeutic result [x2(2)=13,12 , p=0,001 and x2(2)=16,78 , p=0,0001 respectively]. Moreover, the expression of IL-6 correlates with the severity of the hearing loss on its onset [χ2(3)=8,569, p<0,05]. On the other hand, IL-8 increase reflects negatively on the outcome, however, not in a statistically significant way. No association was established between IL-2 variations, the severity of the hearing loss and the therapeutic outcome, whereas, the low rate noticed n the expression of autoantibodies does not allow further statistical analysis in search of a possible correlation with the disease severity and the treatment outcome.Conclusions: The changes in TNFα and IL-6 during the course of the intravenous treatment with corticosteroids correlate with restoration of hearing after treatment in a statistically significant way. On the other hand, IL-8 changes’ correlation with the treatment outcome requires further statistical confirmation. IL-6 expression on the onset of the disease is an additional indicator of the disease severity. On the contrary, the expression of IL-2, pANCA, cANCA, aCL και anti- β2-GP autoantibodies cannot be correlated with the disease severity, nor the prognosis of the treatment outcome.

Εισαγωγή: Η οξεία πτώση ακοής είναι ένα από τα επείγοντα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αρκετά συχνά ο Ωτορινολαρυγγολόγος στην κλινική πράξη. Παρότι ένας σημαντικός αριθμός ερευνητικών πρωτοκόλλων έχει ως αντικείμενο την αιτιοπαθογένεια της νόσου, αυτή παραμένει ανεπαρκώς διευκρινισμένη.Σκοπός: Ο προσδιορισμός της έκφρασης ανοσoλογικών παραμέτρων στο περιφερικό αίμα ασθενών με οξεία πτώση ακοής, με σκοπό την ανάδειξη δεικτών βαρύτητας της νόσου κατά την εκδήλωση αυτής, καθώς και προγνωστικών παραγόντων όσον αφορά τον βαθμό αποκατάστασης της ακοής, μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας. Ασθενείς και μέθοδος: Από το Μάιο 2009 έως το Μάιο 2013, πραγματοποιήθηκε μια προοπτική μελέτη σε 43 ασθενείς με οξεία πτώση ακοής στην Α’ και Β’ ΩΡΛ κλινική ΑΠΘ. Το σύνολο αυτών υποβλήθηκαν σε θεραπευτικό σχήμα ενδοφλέβιας χορήγησης κορτικοστεροειδών (πρεδνιζολόνη 1mg/kg/ημέρα) διάρκειας 8 ημερών. Η έναρξη της αγωγής πραγματοποιήθηκε εντός των πρώτων 5 ημερών από την εκδήλωση της νόσου, ενώ δεν προηγήθηκε εφαρμογή άλλης θεραπείας. Πλήρης ακουολογικός έλεγχος πραγματοποιήθηκε την 1η, 4η και 8η ημέρα νοσηλείας. Βάσει του ακουολογικού μέσου όρου (PTA) του ακουογράμματος εισαγωγής, οι οξείες πτώσεις διακρίνονται σε: μικρού βαθμού (26-40dB HL), μέσου βαθμού (41-60dB HL), μεγάλου βαθμού (61-80dB HL) και πολύ μεγάλου βαθμού (>81dB HL). Τις ίδιες ημέρες, προσδιορίστηκαν τα επίπεδα του TNFα, της IL-6, της IL-2 και της IL-8 στο πλάσμα των ασθενών, με εφαρμογή της μεθόδου ELISA, καθώς και η έκφραση των αυτοαντισωμάτων: pANCA, cANCA, aCL και αντι- β2-GP με χρήση μεθόδων ανοσοφθορισμού. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα υπολογίστηκε ως: 1) άριστη αποκατάσταση/ίαση (PTA 8ης ημέρας<25dB HL ή μεταβολή PTA>30dB HL), 3) μερική αποκατάσταση (μεταβολή PTA=15-30dB HL) και 4) μη απάντηση στην θεραπεία (μεταβολή PTA<15dB HL).Αποτελέσματα: Η μείωση του TNFα και η αύξηση της IL-6 συσχετίζονται με ένα θετικό θεραπευτικό αποτέλεσμα [x2(2)=13,12, p=0,001 και x2(2)=16,78, p=0,0001 αντίστοιχα]. Επιπρόσθετα, η έκφραση της IL-6 εμφανίζει στατιστικά σημαντική συσχέτιση με την βαρύτητα της νευροαισθητηρίου βαρηκοΐας κατά την εκδήλωση της νόσου [χ2(3)=8,569, p<0,05]. Η αύξηση της IL-8 εμφανίζει μια τάση συσχέτισης με μη απάντηση στην θεραπεία, χωρίς ωστόσο η συσχέτιση αυτή να πληρεί τους όρους της στατιστικής σημαντικότητας. Αντίθετα, δεν παρατηρείται συσχέτιση μεταξύ του θεραπευτικού αποτελέσματος και των μεταβολών της IL-2. Ανίχνευση των αυτοαντισωμάτων: pANCA, cANCA, aCL και αντι- β2-GP διαπιστώνεται σε μικρό ποσοστό ασθενών (<7%). Συμπεράσματα: Οι μεταβολές της συγκέντρωσης του TNFα και της IL-6 στο πλάσμα φαίνεται να συνδέονται θετικά με στατιστικά σημαντική σχέση με τον βαθμό αποκατάστασης της ακοής μετά από εφαρμογή θεραπείας. Η αντίστοιχη συσχέτιση των μεταβολών της IL-8 με το αποτέλεσμα της θεραπείας στερείται στατιστικής σημαντικότητας και χρήζει επαναπροσδιορισμού σε μελέτη με αυξημένο αριθμό ασθενών. Επιπρόσθετα, τα επίπεδα πλάσματος της IL-6 κατά την εκδήλωση της πτώσης ακοής αποτελούν επικουρικό δείκτη βαρύτητας της νόσου. Ο προσδιορισμός των υπόλοιπων ανοσιακών παραμέτρων δεν φαίνεται να σχετίζεται ούτε με την βαρύτητα, ούτε με την πρόγνωση της νόσου.