Τελετουργίες του σύγχρονου αστικού νομαδισμού: τα psy - trance δρώμενα ως ετεροτοπικές επιτελέσεις

Abstract

The present thesis focuses on the massive international festivals occurring in the contexts of psytrance (psychedelic trance) electronic dance music scene. Psytrance music is a product of the multiple shifts the (re)quests and demands for individual freedom and hedonism the youth of the 60's brought. A product brewed in the context of the revelational and liberating entertainment of rave music that overwhelmed the everyday life of western metropolis in the 80's. Psytrance festivals, as they preserve the hippy and traveler's culture of India, embed the psychedelic aesthetic which was renewed by the confluences of the current music styles and the electronic sounds, the parties and the stimulants, they represent, in a way, the culture of festivalic nomadism and euphoric drug consumption, and they become desirable, for the participants, insofar as they guarantee the presence of the revelational psychedelic "difference". This work tries to critically discuss the most prominent theories of electronic dance music culture whicht see into the subject and its experience the possibility of resistance, and ethnographically understand the psychedelic mythology of tripping and travelling as a constitutional dimension of the everyday life of the participants- subjects that are, nonetheless, involved in multiple and contradictory rationalities of life.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή εστιάζει στα μαζικά και διεθνή φεστιβάλ που γίνονται στους κόλπους της psytrance (psychedelic/ψυχεδελικής trance) ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής σκηνής. Η psytrance μουσική αποτελεί προϊόν των πολλαπλών μετατοπίσεων που επέφεραν οι απαιτήσεις και αναζητήσεις των νέων της δεκαετίας του ’60 για ατομική ελευθερία και ηδονισμό, ένα προϊόν που ζυμώθηκε στο πλαίσιο της αποκαλυπτικής και απελευθερωτικής ψυχαγωγίας της μουσικής rave, η οποία συνέρρευσε στο δημόσιο βίο των δυτικών μητροπόλεων στη δεκαετία του ’80. Τα psytrance φεστιβάλ, διατηρώντας σαφείς αναφορές με την κουλτούρα των χίπηδων και travelers της Ινδίας, ενσωματωμένα στην ψυχεδελική αισθητική που αναζωογονήθηκε με τις διασταυρώσεις των χορευτικών στιλ, ηλεκτρονικών ήχων, πρακτικών πάρτι και ψυχοδιεγερτικών ουσιών των πρόσφατων δεκαετιών, και, γι’ αυτό, εκπροσωπώντας, τρόπο τινά, την κουλτούρα του φεστιβαλικού νομαδισμού και των ευφορικών ναρκωτικών αποβαίνουν, για τους/τις εμπλεκόμενους/ες, επιθυμητικά, στο βαθμό που εγγυώνται την ενσάρκωση της αποκαλυπτικής ψυχεδελικής «διαφορετικότητας». Ακολουθώντας τις διαδρομές των Ελλήνων και Ελληνίδων οπαδών των psytrance φεστιβάλ στην Ευρώπη και άλλου, όπως, επίσης, και τη διάθεσή τους για περιπετειώδεις αποδράσεις και καρναβαλικές μεταμορφώσεις, επιχειρώ να αναγνώσω το εντόπιο ενδιαφέρον στην φαντασμαγορία της ψυχεδελικής γιορτής και να ανιχνεύσω τη συγκρότηση του καθημερινού μέσω της εμπειρίας της διάσχισης των γεωγραφικών και σωματικών συνόρων που επιτελούν. Συζητώντας κριτικά τις θεωρήσεις της τελευταίας δεκαετίας οι οποίες διαβλέπουν στο υποκείμενο και την εμπειρία του, τη δυνατότητα της αντίστασης, επιζητώ την εθνογραφική κατανόηση της ψυχεδελικής μυθολογίας περί ταξιδιού και περιπλάνησης ως μια συστατική διάσταση της καθημερινής ζωής των υποκειμένων, τα οποία εμπλέκονται σε πολλαπλές και αντικρουόμενες ορθολογικότητες ζωής. Με άλλα λόγια, επιχειρώ να καταδείξω πως το βιωματικό συμβάν στα psytrance δρώμενα δε μπορεί να αποτελεί ένα «άχρονο», «υπερβατικό» ή «οριακό» γεγονός, όπως συχνά αντιμετωπίζεται στη psytrance φιλολογία και ρητορική, αλλά μια τεχνο-σωματική επένδυση των υποκειμένων στο φάσμα της psytrance μυθοπλασίας η οποία εντάσσεται στις ευρύτερες βιο-κοινωνικές και ετεροτοπικές συνθήκες που συγκροτούν τον σύγχρονο τεχνοπολιτισμό.