Η επίδραση της χορήγησης Ω3 λιπαρών οξέων και αντιοξειδωτικών στην ισχαιμική εντερίτιδα: πειραματική μελέτη σε επίμυες

Abstract

AimsThe aim of this study was to investigate the impact that n3 fatty acids and anti-oxidants have on lesions that are provoked by mesenteric ischemia induced by controlled occlusion of SMA to rats.Materials and Methods60 Winstar female rats were allocated into 3 groups and were subjected to a partial resection of their small intestine and venous blood samples were collected.GROUP I (N=20) – Control Group: mesenteric ischemia was induced to the rats of the test group by occluding the SMA in a controlled manner. To the rats it was administrated polymerized high weight molecular weight solution of total enteral nutrition. Then blood was drawn and the rats were subjected to partial resection of their small intestine.GROUP II (N=20): mesenteric ischemia was induced to the rats of this group by occluding the SMA in a controlled manner. Fifteen days after the administration of an isocaloric, isoproteinic high molecular weight solution of total enteral nutrition enriched with n3 fatty acids in a ratio of n6/n3 (0.3/1.0) blood was drawn and a part of small intestine was resected.GROUP III (N=20): mesenteric ischemia was induced to the rats of this group by occluding the SMA in a controlled manner. After a 15-day administration of isocaloric, isoproteinic, high molecular weight solution of total enteral nutrition enriched with n3 fatty acids in a ratio n6/n3 (1.6/1.0) and antioxidants such as caroteins, tocopherol (vit E), ascorbic acid (Vit C) blood was drawn and partial small intestinal resection was performed. The rats were killed on the 15th postsurgical day. They were anesthetized with ether in a glass shelter, their abdominal wall was opened and a part of their small intestine was resected; also blood was drawn (0.7 ml). Blood samples were centrifuged immediately and were preserved in a temperature of -80 oC. The resected parts of the small intestine were placed in a solution of formole 4% and were sent for histopathological examination. Then the rats were killed with a lethal injection of KCl 10% .For the data presentation absolute and relative frequencies, index of central tendency (means, medians) index of dispersion (minimum, maximum, standard deviation) and index of accuracy, were calculated.Mann Whitney U Test statistical test was used for the intergroup comparisons regarding the IL1b, IL6, TNFa parameters, the grading scale of the metaischemic intestinal lesion according to Chiu et al. and the rat’s body weight (before the experiment and before the aytopsy). Wilcoxon Signed Rank Test was used to compare the intragroup body weight changes before the experiment and before the autopsy. Mann-Whitney U Test was used for intergroup comparisons only after significant statistical differences were found with Kruskal-Wallis test. In all the nonparametric tests the significance level (p value) was calculated with the Monte Carlo simulation method (10.000 repeated random sampling).Results were regarded as statistically significant at p< 0.05 and they were evaluated with SPSS, release 15.0 (SPSSInc, IL:Chicago, USA). ResultsA controlled occlusion of the SMA induced by a 23 gauge needle (d=0.65 mm) resulted in the appearance of lesions on the mucosa of the small intestine. This observation is in accordance with the study of Picazo et al. who reported that ileus is the most sensible part of small intestine in patients that suffer from mesenteric ischemia. The histopathological appearance of the mucosa of the ileus and the villi was classified according to the Chiu scale. The severity of the lesion of the mucosa in the group I ranged from 3 to 5 according to the Chiu scale (average 4.3), in the group II from 1 to 5 (average 2.8), in the group ΙΙΙ from 1 to 4 (average 2.3). The mean value of the severity of the intestinal lesion in group Ι (high molecular weight solution of total enteral nutrition) was significant higher than the group II (n3/n6) (p<0.001) or the group III (n3/antioxidants) (p<0.001). These findings suggest that the therapy with n3 fatty acids and antioxidants reduces notably the attenuation of the villi of the intestinal mucosa.It is worthy to report that a reduction in the body weight was noted after the occurrence of the controlled mesenteric ischemia due to the occlusion of SMA. It is well known that the ischemia of the small intestine is accompanied by abdominal pain during the consumption of food. It can be assumed that this weight loss may be the result of the reduced food intake from the rats that suffer from intestinal ischemia.In the present study, the values of body weight in the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) ranged from 137 to 180gr with average 154.55gr and standard deviation 13.54. In the group II the values ranged from 140 to 180gr with average 161.45gr and standard deviation 13.93. In the third group the values ranged from 140 to 205gr with average 175.35gr and standard deviation 16.60.Statistical analysis showed that group I (high molecular weight solution oftotal enteral nutrition) has statistically significant difference from the group III (n3/antioxidants) with p<0.001 but not any statistically significant difference from group II (n3/n6) p=0.1, whereas group II (n3/n6) has statistically significant difference from group III (n3/antioxidants) p=0.014. According to our statistical analysis the body weight changes of the rats in the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) were significantly different compared with the body weight changes of the rats in the group III (n3/antioxidants) before the autopsy (P<0.001). Also, the body weight changes of the rats in the group II (n3/n6) were significantly different compared with the body weight changes of the rats in the group III (n3/antioxidants) before the autopsy.(p=0.014).The body weight changes of the rats in the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) were not significantly different compared with the ones of the group II (n3/n6) (p=0.100). The body weight of the rats of group I (highmolecular weightsolution of total enteral nutrition) before the experiment was significantly higher compared with the body weight of the rats in the same group before the autopsy. (p< 0.001). The rats in the group III (n3/antioxidants) maintained their body weight during the experiment in contradiction with the rats of the group I (high molecular weight solution of enteral nutrition) and group II (n3/n6) in which a decrease of body weight was observed.In the present study we assessed the inflammatory reaction by evaluating the three main cytokines that promote the acute phase of inflammation (IL-1b, IL-6 and TNFa) IL6 provokes fever, reaction of the acute phase, stimulates the proliferation of primitive blood cells and triggers the production of prostanoids.IL-6 stimulates the production of acute phase proteins by the hepatic cells and triggers the proliferation of b-cells.Finally, TNFa stimulates the blood coagulation cascade and in association with IL1b induces the reaction of acute phase, fever and production of prostanoids and finally the concentration and activation of neutrophils.It is common knowledge that mesenteric ischemia induces the production of cytokines from the intestine (payer’s patches and mesenteric lymph nodes). The cytokines IL1b, IL6, TNFa play a pivotal role on the development of MODS during mesenteric ischemia.153,154Although they are not specific, IL-1b, IL-6 and TNFa levels could be useful early indicators of mesenteric ischemia, if rapid analysis techniques should be used.156The cytokine levels (IL-1b, IL-6, TNFa) of the three groups were evaluated on the 15th day after the controlled occlusion of the SMA. The levels of IL-6 in the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) ranged from 0 to 42.015 with average 25.04 and standard deviation 14.425. The levels of IL-1b ranged from 0 to 33.029 with average 19.277 and standard deviation 11.250. The levels of TNFa in the same group ranged from 0 to 22.022 with average 6.651 and standard deviation 6.607.The levels of IL-6 in the group II (n3/n6) ranged from 0 to 39.215 with average 19.053 and standard deviation 14,564. The levels of IL-1b ranged from 0 to 44.171 with average 23.783 and standard deviation 15.799. The levels of TNFa in the same group ranged from 0 to 30.538 with average 10.141 and standard deviation 7.962.The levels of lL-6 in the group III (n3/antioxidants) ranged from 0 to 19.000 with average 8.715 and standard deviation 6.170. The levels of iL-1b ranged from 0 to 31.029 with average 9.331 and standard deviation 10.553. The levels of TNF-a in the same group ranged from 0 to 31.051 with average 7.602 and standard deviation 8.737.Values of IL-6 in the group III (n3/antioxidants) were significantly different compared to those of the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) p<0.001 and of those of the group II (n3/n6) p=0.038. The values of IL-6 in the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) were not significantly different compared to the values observed in the group II (n3/n6) p=0.265.The values of IL-1b in the group III (n3/antioxidants) were significantly different compared to those observed in the group I (high molecular weight solution of total enteral nutrition) p=0.004 and those observed in the group II (n3/n6) p=0.003. The values of IL-1b in the group I were not significantly different compared to those of the group II (n3/n6) p=0.283.The values of both IL-1b and IL-6 in the group III (n3/antioxidants) were significantly lower compared with the corresponding values observed in both group I and group II. No significant differences were observed concerning the levels of TNFa among the three groups in comparison.ConclusionsThe findings in the present study support the idea that the administration of immunomodulating dietary supplementation, such as n3 fatty acids and antioxidants, has a pivotal role:a) In maintaining body weight. b) In restraining the inflammatory cascade triggered by the mesenteric ischemia. c) In minimizihg damage to the intestinal mucosa’s villi.

Σκοπός της πειραματικής αυτής μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης των ω3 λιπαρών οξέων και των αντιοξειδωτικών σε αλλοιώσεις που προκαλούνται από την ισχαιμία στο λεπτό έντερο μετά από ελεγχόμενη απόφραξη της άνω μεσεντερίου αρτηρίας σε επίμυες.Υλικό και μέθοδοιΣυνολικά 60 θηλυκού γένους επίμυες της κατηγορίας Wistar χωρίστηκαν σε τρείς ομάδες των 20 πειραματόζωων και υποβλήθηκαν σε εκτομή τμήματος λεπτού εντέρου και λήψη δείγματος αίματος. ΟΜΑΔΑ Ι (ν=20) – Ομάδα ελέγχου: Στα πειραματόζωα προκλήθηκε ισχαιμική εντερίτιδα με ελεγχόμενη στένωση της ΑΜΑ και σίτιση με πολυμερή μεγαλομοριακά διαλύματα τεχνητής ολικής εντερικής διατροφής γινόταν λήψη δείγματος αίματος και τμήματος λεπτού εντέρου. ΟΜΑΔΑ ΙΙ (ν=20) - Στα πειραματόζωα προκλήθηκε ισχαιμική εντερίτιδα με ελεγχόμενη στένωση της ΑΜΑ. Μετά από δεκαπέντε ημέρες σίτισης με ισοθερμιδικό, ισοπρωτεϊνικό, μεγαλομοριακό διάλυμα τεχνητής ολικής εντερικής διατροφής, εμπλουτισμένο με ω-3 λιπαρά οξέα και σχέση ω-6/ω-3 (0,3/1,0) γινόταν λήψη δείγματος αίματος και τμήματος λεπτού εντέρου. ΟΜΑΔΑ ΙΙΙ (ν=20) – Στα πειραματόζωα προκλήθηκε ισχαιμική εντερίτιδα με ελεγχόμενη στένωση της ΑΜΑ. Μετά από δεκαπέντε ημέρες σίτισης με ισοθερμιδικό, ισοπρωτεϊνικό, μεγαλομοριακό διάλυμα τεχνητής ολικής εντερικής διατροφής, εμπλουτισμένο με ω-3 λιπαρά οξέα και σχέση ω-6/ω-3 (1,6/1.0) και αντιοξειδωτικά όπως καροτενοειδή, τοκοφερόλη (Βιταμίνη Ε), ασκορβικό οξύ (Βιταμίνη C)και σελήνιο, γινόταν λήψη δείγματος αίματος και τμήματος λεπτού εντέρου. Τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν την 15η μετεγχειρητική ημέρα. Στα πειραματόζωα, αφού αναισθητοποιούνταν με αιθέρα σε γυάλινο κλωβό, διανοίγονταν το κοιλιακό τοίχωμα και γινόταν λήψη τμήματος λεπτού εντέρου και δείγματος αίματος (0,7 ml). Τα δείγματα φυγοκεντρούνταν άμεσα και διατηρούνταν σε θερμοκρασία -80˚C μέχρι την πραγματοποίηση των μετρήσεων. Τμήματα λεπτού εντέρου τοποθετούνταν σε διάλυμα φορμόλης 4% και αποστέλλονταν για ιστολογική εξέταση. Στη συνέχεια τα πειραματόζωα θανατώνονται με ενδοκαρδιακή χορήγηση KCL 10%. Για την συνοπτική παρουσίαση των δεδομένων υπολογίστηκαν απόλυτες και σχετικές συχνότητες, δείκτες κεντρικής τάσης (μέσοι όροι, διάμεσες τιμές), δείκτες διασποράς (ελάχιστες, μέγιστες τιμές και τυπικές αποκλίσεις) και δείκτες ακρίβειας (τυπικά σφάλματα) στην εκτίμηση των μέσο όρων. Για τις συγκρίσεις των τριών ομάδων G1,G2 και G3, ως προς τις κλινικές παραμέτρους IL1b, IL6, TNFα, την κλίμακα βαθμονόμησης της βλάβης του εντερικού βλεννογόνου μετά από ισχαιμία κατά Chiu και το σωματικό βάρος των επίμυων (προ πειράματος και προ νεκροτομής) χρησιμοποιήθηκε ο στατιστικός έλεγχος Mann-Whitney.Για τη σύγκριση των μεταβολών του σωματικού βάρους προ πειράματος και προ νεκροτομής για κάθε ομάδα χρησιμοποιήθηκε ο στατιστικός έλεγχος Wilcoxon. Να σημειωθεί ότι οι έλεγχοι Mann-Whitney εφαρμόστηκαν κατά περίπτωση μετά την ανίχνευση στατιστικά σημαντικών διαφορών μεταξύ των τριών ομάδων μέσω του ελέγχου Kruskal-Wallis.Σε όλους τους μη παραμετρικούς ελέγχους η παρατηρούμενη στάθμη σημαντικότητας (P-value) υπολογίστηκε με τη μέθοδο της προσομοίωσης Monte-Carlo (10.000 επαναδειγματοληψίες). Με τη μέθοδο αυτή καταλήγουμε σε ασφαλή επαγωγικά συμπεράσματα, ακόμη και στην περίπτωση που δεν ικανοποιούνται οι μεθοδολογικές προϋποθέσεις των στατιστικών ελέγχων. Σε όλους τους στατιστικούς ελέγχους το επίπεδο σημαντικότητας προκαθορίστηκε σε P≤0,05. Οι στατιστικές αναλύσεις έγιναν με το λογισμικό SPSSV.15.0 (SPSSInc., IL:Chicago, USA) με εγκατεστημένη τη λειτουργική μονάδα ExtraTests. ΑποτελέσματαΌπως καταδεικνύεται στην παρούσα μελέτη, ελεγχόμενη στένωση της άνω μεσεντερίου αρτηρίας που προκαλείται από μια βελόνα 23 gauge (διάμετρος: 0,65mm) οδήγησε σε αλλοιώσεις στο λεπτό έντερο ευρήματα τα οποία συνάδουν με εκείνα του Picazo και συν.207 οι οποίοι ανέφεραν ότι ο ειλεός είναι το πλέον ευαίσθητο τμήμα του λεπτού εντέρου σε ασθενείς με μεσεντέριο ισχαιμία. Η ιστοπαθολογική εμφάνιση του επιθηλίου του ειλεού και του βλεννογόνου των λαχνών ταξινομήθηκε σύμφωνα με την κλίμακα Chiu. Στην ομάδα I ο βαθμός βλάβης του εντερικού βλεννογόνου κυμάνθηκε από 3-5 σύμφωνα με την κλίμακα Chiu με μέσο όρο 4,3, στην ομάδα II από 1-5 με μέσο όρο 2,8 και στην ομάδα III από 1-4 με μέσο όρο 2,3. Η μέση τιμή εντερικής βλάβης του βλεννογόνου στην ομάδα I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) ήταν σημαντικά υψηλότερη από ότι στην ομάδα II (ω3/ω6) (P< 0,001) και την ομάδα III (ω3/αντιοξειδωτικά) (P<0,001). Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η θεραπεία με ω3 λιπαρά οξέα και αντιοξειδωτικά μειώνει σημαντικά την εξασθένηση των λαχνών του εντερικού βλεννογόνου.Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί, ότι η ανάπτυξη της ισχαιμικής εντερίτιδας μετά από ελεγχόμενη στένωση της άνω μεσεντέριας αρτηρίας, συνοδεύτηκε από μια μείωση του σωματικού βάρους. Η ισχαιμία του λεπτού εντέρου είναι γνωστό ότι συνοδεύεται από κοιλιακό άλγος κατά την κατανάλωση τροφής, οπότε μπορεί να υποτεθεί ότι η ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής μειώνεται στα ζώα με ισχαιμική εντερίτιδα, με αποτέλεσμα την απώλεια του σωματικού βάρους.Στην μελέτη μας, οι τιμές του σωματικού βάρους στην ομάδα I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής), κυμάνθηκαν λίγο πριν τη νεκροτομή από 137-180gr με μέσο όρο 154,55gr και τυπική απόκλιση 13,54. Στην ομάδα II (ω3/ω6) κυμάνθηκαν από 140-180gr με μέσο όρο 161,45gr και τυπική απόκλιση 13,93. Τέλος οι τιμές στην ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) κυμάνθηκαν από 140-205gr με μέσο όρο 175,35gr και τυπική απόκλιση 16,60.Ο στατιστικός έλεγχος έδειξε ότι η ομάδα I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) διαφοροποιείται στατιστικά σημαντικά από την ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) P<0,001, δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά από την ομάδα II (ω3/ω6) P =0,100, ενώ η ομάδα II (ω3/ω6) διαφοροποιείται στατιστικά σημαντικά από την ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) P=0,014. Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση η μεταβολή του σωματικού βάρους λίγο πριν την νεκροτομή υπήρξε στατιστικά σημαντική μεταξύ των ομάδων Ι (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) και ΙΙΙ (ω3/αντιοξιδωτικά) και ΙΙ (ω3/ω6) με ΙΙΙ (ω3/αντιοξιδωτικά) (P< 0,001 και P = 0,014 αντιστοίχως). Η μεταβολή του σωματικού βάρους δεν ήταν στατιστικά σημαντική μεταξύ των ομάδων Ι (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) και ΙΙ (ω3/ω6) (P = 0,100). Στην ομάδα Ι (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) υπήρξε στατιστικά σημαντική μείωση του σωματικού βάρους από τη μέτρηση προ του πειράματος στη μέτρηση λίγο πριν τη νεκροτομή (P<0,001).Η ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) διατήρησε το σωματικό βάρος σε αντίθεση με τις ομάδες I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) και II (ω3/ω6) όπου παρατηρήθηκε μείωση αυτού. Η εκτίμηση της φλεγμονώδους αντίδρασης έγινε στη μελέτη μας με τον προσδιορισμό στον ορό των τριών κύριων κυτοκινών που προάγουν την πρώιμη φλεγμονώδη αντίδραση την IL-1b, την IL-6 και ο TNFα. Η IL-1b προκαλεί την πυρετική αντίδραση και την αντίδραση οξείας φάσης, διεγείρει τον πολλαπλασιασμό των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων και πυροδοτεί την παραγωγή προστανοειδών. Η IL-6 διεγείρει τα ηπατοκύτταρα για παραγωγή πρωτεϊνών οξείας φάσης και προκαλεί πολλαπλασιασμό των β-λεμφοκυττάρων. Τέλος ο TNFα προάγει την διαδικασία του πηκτικού μηχανισμού, συνεργεί με την IL-1b στην πρόκληση της αντίδρασης οξείας φάσης, στην πυρετική αντίδραση και στην παραγωγή προστανοειδών και διεγείρει τη συγκέντρωση και ενεργοποίηση ουδετερόφιλων. Είναι γνωστό ότι η ισχαιμική εντερίτιδα προκαλεί την παραγωγή κυτοκινών από το έντερο (πλάκες του Payer’s, και μεσεντέριους λεμφαδένες.152 Οι κυτοκίνες, IL-1b, IL-6 και TNFα φαίνεται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ανεπάρκεια πολλών οργάνων στην οξεία εντερική ισχαιμία.153,154 Πιστεύεται ότι, αν και δεν είναι ειδικά για την εντερική ισχαιμία, τα επίπεδα της IL-1β, IL-6 και TNFα μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως πρώιμη ένδειξη της εντερικής ισχαιμίας, εάν χρησιμοποιούνται τεχνικές ταχείας ανάλυσης.156Οι τιμές των κυτταροκινών (IL – 1b, IL -6, TNFα) και στις τρείς ομάδες την 15η ημέρα μετά τη στένωση της άνω μεσεντερίου αρτηρίας συγκρίθηκαν στατιστικά. Οι τιμές της IL -6 στην ομάδα I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) κυμάνθηκαν από 0-42,015 με μέσο όρο 25,04 και τυπική απόκλιση 14,425. Οι τιμές της IL-1b κυμάνθηκαν από 0-33,029 με μέσο όρο 19,277 και τυπική απόκλιση 11,250. Ενώ οι τιμές της TNFα στην ίδια ομάδα κυμάνθηκαν από 0-22,022 με μέσο όρο 6,651 και τυπική απόκλιση 6,607. Οι τιμές της IL -6 στην ομάδα II (ω3/ω6) κυμάνθηκαν από 0-39,215 με μέσο όρο 19,053 και τυπική απόκλιση 14,564. Οι τιμές της IL-1b κυμάνθηκαν από 0-44,171 με μέσο όρο 23,783 και τυπική απόκλιση 15,799. Ενώ οι τιμές της TNFα στην ίδια ομάδα κυμάνθηκαν από 0-30,538 με μέσο όρο 10,141 και τυπική απόκλιση 7,962. Οι τιμές της IL -6 στην ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) κυμάνθηκαν από 0-19.000 με μέσο όρο 8,715 και τυπική απόκλιση 6,170. Οι τιμές της IL-1b κυμάνθηκαν από 0-31,029 με μέσο όρο 9,331 και τυπική απόκλιση 10,553. Ενώ οι τιμές της TNFα στην ίδια ομάδα κυμάνθηκαν από 31,051 με μέσο όρο 7,602 και τυπική απόκλιση 8,737.Για την IL -6 ο στατιστικός έλεγχος έδειξε ότι η ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) διαφοροποιείται στατιστικά σημαντικά από την ομάδα I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) P<0,001 και από την ομάδα II (ω3/ω6) P = 0,038. Οι ομάδες I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) και II (ω3/ω6) δεν διαφοροποιούνται στατιστικά σημαντικά P=0,265.Σε ότι αφορά την IL-1b ο στατιστικός έλεγχος έδειξε ότι η ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) διαφοροποιείται στατιστικά σημαντικά από την ομάδα I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) P =0,004 και από την ομάδα II (ω3/ω6) P = 0,003. Οι ομάδες I (πλήρως μεγαλομοριακό διάλυμα εντερικής διατροφής) και II (ω3/ω6) δεν διαφοροποιούνται στατιστικά σημαντικά P= 0,283. Τόσο η IL-1b όσο και η IL-6 στην ομάδα III (ω3/αντιοξιδωτικά) παρουσιάζει στατιστικά σημαντικά μικρότερες τιμές από τις άλλες δυο ομάδες. Σε ότι αφορά τον TNFα δεν παρουσιάστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών ομάδων. ΣυμπέρασμαΑπό τη μελέτη προκύπτει ότι, η χορήγηση ανοσοτροποποιητικών διατροφικών ουσιών όπως τα ω3 λιπαρά οξέα και τα διάφορα αντιοξειδωτικά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο:α) Στη διατήρηση του σωματικού βάρους. β) Στη μείωση της έντασης του καταρράκτη της φλεγμονώδους αντίδρασης που ενεργοποιείται κατά την ισχαιμική εντερίτιδα.γ) Στη βελτίωση της ιστολογικής εικόνας των λαχνών του εντερικού βλεννογόνου.