Humanitarian organizational analysis and decision making

Abstract

Since 2010 Greece has become involved in a maelstrom of conflicting political, financial and social forces. For the humanitarian sector, the crisis has been a challenging opportunity: the five-year crisis period marked a recession of state-sponsored welfare, which led to a heavier burden on the civil society, while at the same time, the consequent turmoil has eroded the humanitarian sector by further restricting its resources and by politicizing humanitarian action. In the wake of the ever growing donor demands, and in order to meet growing standards in openness and accountability, NGOs seek to maximize their understanding of their own selves. This research aims at enhancing our knowledge on how decisions are formed by humanitarian NGOs. By utilizing a systems approach, the study suggests a strong correlation between the structural elements of the organization and the decision making outcomes. The research performs an application of three theoretical decision making models on three case studies (MSF, MDM, HRC) within the Greek context. In order to achieve the aforementioned objectives, the study utilizes a) an extensive literature review on the organizational theories and b) primary data collected by a series of twenty-two semi-structured interviews of humanitarian aid workers, with considerable experience within the case-study NGOs. The data was coded and analyzed in relation to the theoretical expectations. The research concludes in a discussion of the findings and a series of implications and recommendations for both the humanitarian and the academic community.The original contribution of this research to knowledge is located within four elements: a) a detailed connection between the notions of organizational structure and decision making in humanitarian NGOs, b) a reassessment of how accurately the theoretical models on decision making could predict organizational nature, behavior and culture, c) a record of the country’s history of humanitarian action, referring to the NGOs of the ‘Dunanist’ tradition, and d) a critical reflection on the practices of the three NGOs of the study.

Από το 2010 η Ελλάδα έχει εμπλακεί μέσα σε μια δίνη αντικρουόμενων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δυνάμεων. Για τον ανθρωπιστικό χώρο η κρίση αυτή αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη πρόκληση: στα πέντε της χρόνια εξανάγκασε το κοινωνικό κράτος σε υποχώρηση, επιβαρύνοντας τον τρίτο τομέα ενώ παράλληλα περιόρισε τις δυνατότητες των ανθρωπιστικών φορέων μειώνοντας τα έσοδα τους και πολιτικοποιώντας την δράση τους. Με τις απαιτήσεις των δωρητών να γίνονται ολοένα και περισσότερες και με στόχο να πετύχουν μεγαλύτερα επίπεδα διαφάνειας και υπευθυνότητας, οι ΜΚΟ προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την αυτογνωσία τους. Η έρευνα αυτή στοχεύει να ενισχύσει την κατανόηση μας σε σχέση με το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις στις ανθρωπιστικές ΜΚΟ. Κάνοντας χρήση μιας συστημικής προσέγγισης, η έρευνα προτείνει έναν ισχυρό συσχετισμό μεταξύ των δομικών στοιχείων των οργανώσεων και των αποφάσεων που λαμβάνονται. Η έρευνα δοκιμάζει την εφαρμογή τριών συγκεκριμένων μοντέλων λήψης απόφασης σε τρεις οργανώσεις (ΓχΣ, ΓτΚ, ΕΕΣ) μέσα στο Ελληνικό περιβάλλον. Για την επίτευξη των στόχο της, η έρευνα κάνει μια εκτεταμένη βιβλιογραφική ανασκόπηση αναφορικά με τις οργανωσιακές θεωρίες και κατόπιν συλλέγει στοιχεία από μια σειρά είκοσι δύο ημιδομημένων συνεντεύξεων μελών ανθρωπιστικών οργανώσεων με σημαντική εμπειρία μέσα στις προαναφερθείσες ΜΚΟ. Τα δεδομένα κωδικοποιήθηκαν και αναλύθηκαν βάσει των θεωρητικών προβλέψεων. Η έρευνα καταλήγει με μια συζήτηση των ευρημάτων και μια σειρά συστάσεων προς τις οργανώσεις. Η έρευνα συνεισφέρει με πρωτοτυπία στο σώμα της γνώσης μέσα από τέσσερα διαφορετικά σημεία: α) την αναλυτική συνένωση των δομικών στοιχείων των οργανώσεων και των διαδικασιών λήψης αποφάσεων στις ανθρωπιστικές ΜΚΟ, β) μια επανεξέταση της ευστοχίας των θεωρητικών μοντέλων σε σχέση με τη λήψη αποφάσεων, την οργανωσιακή κουλτούρα και συμπεριφορά, γ) την καταγραφή του Ελληνικό ανθρωπιστικού κινήματος –ειδικά των οργανώσεων που ακολουθούν το όραμα του Ερρίκου Ντυνάν, και δ) μια κριτική ανασκόπηση της δράσης των τριών ΜΚΟ της έρευνας.