Συμβολή στην μελέτη του ρυθμού αύξησης ανευρίσματος κοιλιακής αορτής και βιοδεικτών σε πειραματόζωα

Abstract

Background: Abdominal aortic aneurysm (AAA) formation is mainly characterized by inflammation and matrix degradation. This investigation tested the hypothesis that calprotectin, a novel biomarker for inflammation, as well as established biomarkers such as C-reactive protein (CRP) and matrix metalloproteinase-9 (MMP-9) are important to the natural history of experimental AAA.Materials and Methods: Rat abdominal aortas were perfused with porcine pancreatic elastase (Group A) or saline (Group B) and studied on post-perfusion days 7 and 14 (n=11 per treatment group). Aneurysm was defined as a dilatation of the aorta above 150% of its original diameter. Laparotomy was performed on days 0 (T0), 7 (T1) and 14 (T2) for aortic diameter measurement. At the same time intervals, the levels of calprotectin, CRP and MMP-9 were measured in serum.Results: All animals developed AAA and no rupture occurred. Calprotectin serum concentration was also significantly increased in Group A at T1 compared to baseline (p<0.005). Until T2, Group A MMP-9 (p<0.05 vs T1 and p<0.005 vs T0) and calprotectin (p<0.005 vs T1 and T0) measurements continued to significantly increase. On the other hand, the highest levels of CRP were identified at T1 (p<0.01 vs T0 and T2). Group A calprotectin concentrations were significantly higher compared to controls (p<0.005 and p<0.001). Aortic radius significantly correlated with MMP-9 serum concentrations in all time points (r=0.51, p<0.005). Conclusions: This is the first evaluation of calprotectin as a biomarker and seems to be a promising one in applying to AAA natural history. Further experimental and large human studies are needed to fully elucidate its role in the development and progression of AAA.

Η ανευρυσματική νόσος είναι μία συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία που περιλαμβάνει ολόκληρη την αορτή. Το Ανεύρυσμα Κοιλιακής Αορτής (ΑΚΑ) αποτελεί σημαντικό πρόβλημα εξαιτίας του κινδύνου ρήξης και του υψηλού ποσοστού θανάτων που προκαλεί η ρήξη αυτού. Ενώ και τα μικρά ανευρύσματα μπορεί να οδηγηθούν σε ρήξη, μεγαλύτερο κίνδυνο έχουν τα μεγαλύτερα και γι’ αυτό τον λόγο η πρώιμη και έγκαιρη διάγνωση μέσω screening και η κατάλληλη εκτίμηση και προσδιορισμός ποιων από τα ανευρύσματα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα για ρήξη, αποτελούν τα κλειδιά για την διαχείριση και την έρευνα πάνω στα ΑΚΑ. Δυστυχώς δεν υπάρχουν προς το παρόν ειδικοί εργαστηριακοί δείκτες που θα έδιναν την δυνατότητα διάκρισης των ασθενών με ανεύρυσμα σε σχέση με τον υγιή πληθυσμό. Στόχος του παρόντος πειράματος είναι να παρουσιάσει και να αναλύσει την εξ αντικειμένου, αδήριτη ανάγκη για τον προσδιορισμό και την διαμόρφωση εκείνων των βιοδεικτών που θα περιγράφουν με αξιοπιστία, την βιολογική συμπεριφορά και φυσική ιστορία (παθογένεση, αύξηση και ρήξη) του ΑΚΑ.